شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بر اساس گزارش تویپلوماسی که در ماه ژوئن 2014 به نقل از شرکت روابط عمومی بورسن مارستلر منتشر شد، یافته های آمار عمقی حاکی از بسترهای میکروبلاگ نویسی توییتر و نقش مهم کمی در سیاست ها و دیپلماسی جهانی است. مطالعه با این نکته شروع می شود که رهبران جهان، همانند بسیاری از چهره های فرهنگی قرن بیست و یکم، «برای جلب توجه، اتصال و دنبال شدن در توییتر هستند.» و برای بسیاری از رهبران جهان، توییتر تبدیل به یکی از ابزارهای دیپلماتیک برای روابط همزمان شده است. این امر منعکس کننده مقدار قابل توجهی از نکات ظریف و دقیق در امور جهانی است. توییتر یکی از ابزارهای دیپلماتیک است که به طور فزاینده ای با نفوذ است. در حال حاضر بیش از «نیمی از وزیران امور خارجه و موسساتشان» و 83 درصد از میان 193 عضو کشورهای حاضر در سازمان ملل متحد در سایت هستند.

جای تعجب نیست، باراک اوباما در حال حاضر بیشترین پیرو را در میان رهبران جهان دارد. وی در حال حاضر توسط 43.7 میلیون نفر دنبال می شود و پس از او پاپ فرانسیس و رئیس جمهوری اندونزی اس. بی. یودهویونو. است. با این حال، مطالعه این سوال را ایجاد می کند که: «آیا اندازه اهمیت دارد؟»

آیا داشتن خیل کثیری از افراد که دنبال کننده یک شخصیت هستند، می تواند ارزیابی از میزان تعامل هر یک از دنبال کنندگان را نشان دهد؟ برای مثال، @BarackObama در فهرست پیشنهادی توییتر قرار دارد و اغلب توسط سایت برای کاربران جدید پیشنهاد می شود. به همین دلیل، @BarackObama و حساب های مانند آن پیروان زیادی دارند اما این به معنای تعامل واقعی نیست.

مطالعه نتیجه می گیرد که پاپ فرانسیس «بانفوذترین» شخص در توییتر، با بیش از 10 هزار ریتوییت به زبان اسپانیایی که از هر توییت که ارسال کرده است و متوسط 6 هزار و 465 ریتوییت به زبان انگلیسی است. یکی دیگر از نوارهای جالب برای موفقیت در ریتوییت ها از طریق داده ها آشکار شده است؛ تنها هشت رهبر جهان هستند که توییت هایشان بیش از 24 هزار بار ریتوییت شده است و هر کدام منعکس کننده یک اطلاعیه بزرگ یا رویداد تاریخی است. نارندرا مودی نخست وزیر هند موفقیتی را در توییت مشاهده کرد. «هند پیروز شد! روزهای خوب پیش روست.» اعلام پیروزی او در انتخابات اخیر، در حالی که نخست وزیر مالزیایی موهد نجیب تون رازک به بیش از 24 هزار ریتوییت رسید که در سالروز از دست رفتن غم انگیز خطوط هواپیمایی مالزی MH370 بدست آمد.

نمونه دیگر اثبات قدرت دیپلماتیک توییتر است، مطالعه نشان می دهد که بسیاری از وزرای امور خارجه از بسترهای نرم افزاری به منظور «اتصالات مشترک با همتاهای خود» استفاده کرده اند. ارتباطات متقابل در توییتر به رهبران اجازه می دهد که پیام های مستقیم و مکالمات خصوصی خود را مبادله کنند که به واسطه مجموعه ای از ضبط های مستقیم رویداد یا همانگی و کمک رسانی دیجیتال میان وزارت خانه ها انجام می شد. در حالیکه رئیس جمهوری باراک اوباما و کاخ سفید بیشتری رهبران خارجی هستند که دنبال می شوند، هر دو آنها به ندرت ژست دیپلماتیک می گیرند، @BarackObam توسط ارنا سولبرگ از نروژ و دیمتری مدودف از روسیه و نخست وزیر بریتانیای کبیر دنبال می شوند.

وزارتخانه ها همچنین در حال گسترش شبکه هایشان هستند، سفارتخانه ها، سفرا و کنسولگری های روند رو به رشدی را در استفاده از توییتر دنبال می کنند. امروز بیش از 3 هزار و 100 سفارتخانه ها و سفرای حاضر در سایت با تعداد رو به رشد روبرو هستند. دنبال کنندگان بریتانیا در دفتر امور خارجه @ForeignOffice توسط 307 دیپلمات، سفارتخانه و مامور دنبال می شود، در حالیکه وزارت خانه های امور خارجه کشورهایی همانند لهستان، اسرائیل، و ایالات متحده امریکا توسط بالغ بر 100 مامور و سفارتخانه دنبال می شود.

یکی از ابزارهای اصلی دیپلماسی توییتر، هاشتگ، رویدادهای جهانی را در مجموعه ای استاندارد برای آگاهی دیجیتال تنظیم می کند. نوآوری هایی همانند آنچه در نیجریه با هاشتگ #BringBackOurGirls و در اسلوونی با هاشتگ کمپین های #ENDViolence نشان داده شد پتانسیلی قابل توجه برای رسانه های اجتماعی و آگاهی از مسائل حقوق بشر انجام شده است. کسب میلیون ها توییت، ریتوییت، لایک، یادداشت، و به اشتراک گذاری از طریق بسترها و شبکه ها و دسترسی به نکاتی از حضور در همه رسانه های فرهنگی به گونه ای بی نظیر چیزی است که در این شرایط مشاهده می شود. با این حال هاشتگ ها می توانند در امتداد هر دو طرف طنین انداز شوند و شکاف رسانه های دیجیتال در طول زمان جنگ بین المللی ایجاد شده است. برای مثال، هاشتگ #UnitedForUkraine به منظور حمایت از کشورهای غربی ایجاد شده است اما در پاسخ، نخست وزیران خارجی در مسکو از هاشتگی های خودشان با نام #BringBackOurBoys استفاده کرده اند. هر دو این هاشتگ ها به منظور آزادی دو روزنامه نگار روسی که در شرق اوکراین دستگیر شده اند استفاده می شود. این نمونه، با نام «جنگ هاشتگ» ها در این مطالعه نامیده شده است و تضاد در قدرت وزارت امور خارجه برای مهار منافع عمومی آنلاین را نشان می دهد.

مطالعه همچنین اشاره می کند که استفاده گسترده ای از توییتر تنها در طول کمپین های انتخاباتی صورت گرفته است و بسیاری از سیاستمداران از اکانت های غیر فعال خود قبل و بعد از کمپین ها استفاده کرده اند. بالغ بر 100 اکانت مطالعه شده توسط گروه ها غیر استفاده مانده بودند. اغلب وقتی موسسات جدید به قدرت می رسند، اکانت های پیشین در گوشه ای رها شده و غیر فعال می شوند.

داده ها، با در نظر گرفتن بیش از 60 متغییر از قبیل توییت ها، دنبال کنندگان، ریتوییت ها، هاشتگ ها، و سایر موارد ارزیابی می شوند. این داده ها توسط توییتونومی جمع آوری می شوند و از آنها استفاده می شود.

منبع: http://www.diplomaticourier.com/news/topics/diplomacy/2319-top-world-leaders-use-twitter-to-broadcast-messages
مترجم: عادل میرشاهی

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)