شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  واقعیت ارتباطات جمعی دنیای امروزی این است که گزارشگران و مدیران روزنامه‌ها به جای جمع‌آوری اطلاعات، تمام وقت خود را صرف تحلیل دانسته‌ها می‌کنند. هرچند، بسیاری از گزارشگران این ادعا را رد می‌کنند، بسیاری از اطلاعاتی که در رسانه‌های همگانی پخش می‌شوند از روابط عمومی منشاء گرفته‌اند. طوفان عظیمی از اخبار، مقالات، وقایع برنامه‌ریزی شده و پیام‌ها از این بخش به سوی رسانه‌ها در حرکت است.

«ا.اچ.گندی» این وضعیت را کمک دولتی اطلاعات به مطبوعات نامیده است. وی در کتاب خود با عنوان کمک دولتی اطلاعات و سیاست عمومی توضیح می‌دهد که مطالبی مانند بیانیه‌های خبری یک حمایت دولتی هستند زیرا منبع خبر باعث می‌شود که با بهای کم‌تری به دست آید.

به عبارتی دیگر؛ عناصر روابط عمومی برای رسانه‌ها، زمان، پول و شرایط گردآوری اخبار را فراهم می‌کنند. به علاوه، هیچ رسانه‌ای از تعدا خبرنگار و گزارشگر کافی برای پوشش کلیه اخبار موجود برخوردار نیست. آن‌چنان‌که روزی یکی از مسئولان روزنامه «اخبار سان جوز» گفت: روابط عمومی‌ها، گزارشگران بدون حقوق روزنامه‌ها هستند.

وابستگی روابط عمومی به رسانه‌ها
هدف روابط عمومی، خبررسانی، شکل‌دهی به افکار، عقاید و جریان آن‌ها است. این هدف تنها در صورتی به دست می‌آید که مردم به طور مداوم و مستمر پیام‌ها را دریافت کنند.

رسانه‌ها، در تمام انواع آن‌ها، کانال‌های باارزشی در ارتباطات و جامعه خبری هستند. آن‌ها به طور افزاینده‌ای دریافت همزمان یک پیام را توسط میلیون‌ها نفر میسر می‌سازند. از طریق معجزه ارتباطات ماهواره‌ای و اینترنتی، جهان یک دهکده است که تمام افراد آن در اطلاعات هم شریک هستند.

قدرت و اثربخشی رسانه‌ها در یک جامعه دموکراتیک ناشی از مستقل بودن آن‌ها خارج از کنترل بخش دولتی است. گزارشگران و مسئولان جراید قضاوت کاملاً جداگانه‌ای نسبت به خبرهای باارزش و قابل ثبت و نیز خبرهای بی‌اهمیت انجام می‌دهند. آن‌ها مانند یک فیلتر اطلاعاتی عمل می‌کنند. البته همه نسبت به تصمیم اتخاذ شده توسط آنان احساس شادمانی نمی‌کنند. حقیقت آن است که دروازه‌بانان خبری رسانه‌ اختصاصی‌تر از ماموران روابط عمومی‌ها هستند. این افراد ممکن است یک گروه یا سازمان ویژه باشد.

نقاط اختلاف
ارتباط میان روابط عمومی و رسانه‌ها بر پایه همکاری متقابل، اعتماد و احترام استوار است. متاسفانه فعالیت‌هایی سبب اختلاف نظر و کدورت روابط شده‌اند. در بخش روابط عمومی؛ این اعمال بزرگ‌نمایی، مغلطه‌کاری و فریب‌کاری را باعث می‌شود. در سمت مطبوعاتی قضییه: اعمال شامل گزارشات درهم و برهم و مقالات جنجال برانگیز می‌شوند. هر دو گروه با تاثیر تبلیغاتی نامتعارفی مواجه می‌شوند که منتهی به کاهش باورپذیری اخبار و اطلاعات خواهدگشت.

گزارشات سست و نادرست
کیفیت گزارشگری موجود آن چنان که پیدا است، باعث اعتماد و اطمینان میان مسئولان روابط عمومی و سازمان‌های اجرایی نمی‌شود.

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)

هیات تحریریه شارا