شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- واقعيت ارتباطات جمعي دنياي امروزي اين است كه گزارشگران و مديران روزنامه‌ها به جاي جمع‌آوري اطلاعات، تمام وقت خود را صرف تحليل دانسته‌ها مي‌كنند. هرچند، بسياري از گزارشگران اين ادعا را رد مي‌كنند، بسياري از اطلاعاتي كه در رسانه‌هاي همگاني پخش مي‌شوند از روابط عمومي منشاء گرفته‌اند. طوفان عظيمي از اخبار، مقالات، وقايع برنامه‌ريزي شده و پيام‌ها از اين بخش به سوي رسانه‌ها در حركت است.
«ا.اچ.گندي» اين وضعيت را كمك دولتي اطلاعات به مطبوعات ناميده است. وي در كتاب خود با عنوان كمك دولتي اطلاعات و سياست عمومي توضيح مي‌دهد كه مطالبي مانند بيانيه‌هاي خبري يك حمايت دولتي هستند زيرا منبع خبر باعث مي‌شود كه با بهاي كم‌تري به دست آيد.
به عبارتي ديگر؛ عناصر روابط عمومي براي رسانه‌ها، زمان، پول و شرايط گردآوري اخبار را فراهم مي‌كنند. به علاوه، هيچ رسانه‌اي از تعدا خبرنگار و گزارشگر كافي براي پوشش كليه اخبار موجود برخوردار نيست. آن‌چنان‌كه روزي يكي از مسئولان روزنامه «اخبار سان جوز» گفت: روابط عمومي‌ها، گزارشگران بدون حقوق روزنامه‌ها هستند.
وابستگي روابط عمومي به رسانه‌ها
هدف روابط عمومي، خبررساني، شكل‌دهي به افكار، عقايد و جريان آن‌ها است. اين هدف تنها در صورتي به دست مي‌آيد كه مردم به طور مداوم و مستمر پيام‌ها را دريافت كنند.
رسانه‌ها، در تمام انواع آن‌ها، كانال‌هاي باارزشي در ارتباطات و جامعه خبري هستند. آن‌ها به طور افزاينده‌اي دريافت همزمان يك پيام را توسط ميليون‌ها نفر ميسر مي‌سازند. از طريق معجزه ارتباطات ماهواره‌اي و اينترنتي، جهان يك دهكده است كه تمام افراد آن در اطلاعات هم شريك هستند.
قدرت و اثربخشي رسانه‌ها در يك جامعه دموكراتيك ناشي از مستقل بودن آن‌ها خارج از كنترل بخش دولتي است. گزارشگران و مسئولان جرايد قضاوت كاملاً جداگانه‌اي نسبت به خبرهاي باارزش و قابل ثبت و نيز خبرهاي بي‌اهميت انجام مي‌دهند. آن‌ها مانند يك فيلتر اطلاعاتي عمل مي‌كنند. البته همه نسبت به تصميم اتخاذ شده توسط آنان احساس شادماني نمي‌كنند. حقيقت آن است كه دروازه‌بانان خبري رسانه اختصاصي‌تر از ماموران روابط عمومي‌ها هستند. اين افراد ممكن است يك گروه يا سازمان ويژه باشد.
نقاط اختلاف
ارتباط ميان روابط عمومي و رسانه‌ها بر پايه همكاري متقابل، اعتماد و احترام استوار است. متاسفانه فعاليت‌هايي سبب اختلاف نظر و كدورت روابط شده‌اند. در بخش روابط عمومي؛ اين اعمال بزرگ‌نمايي، مغلطه‌كاري و فريب‌كاري را باعث مي‌شود. در سمت مطبوعاتي قضييه: اعمال شامل گزارشات درهم و برهم و مقالات جنجال برانگيز مي‌شوند. هر دو گروه با تاثير تبليغاتي نامتعارفي مواجه مي‌شوند كه منتهي به كاهش باورپذيري اخبار و اطلاعات خواهدگشت.
گزارشات سست و نادرست
كيفيت گزارشگري موجود آن چنان كه پيدا است، باعث اعتماد و اطمينان ميان مسئولان روابط عمومي و سازمان‌هاي اجرايي نمي‌شود.
منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)
هيات تحريريه شارا