شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-مجلس شورای ملی 19 اسفند 1342 کابینه حسنعلی منصور را که دو روز پیش از آن و در پی کناره گیری امیر اسدالله علم مامور تشکیل دولت شده بود تایید کرد و اداره انتشارات و رادیو تبدیل به وزارت اطلاعات (انتشارات و مطبوعات ــ ارشاد ) شد که بعدا سازمانهای دیگری از جمله جهانگردی بر آن اضافه گردید و نصرت الله معینیان روزنامه نگار معروف تصدی وزارت تازه را برعهده گرفت. قبلا امور مطبوعات از جمله صدور پروانه نشریات از اختیارات وزارت کشور و پیش از آن شورای عالی فرهنگ بود.

     معینیان که در شایستگی او در مدیریت، میهندوستی و پاکدامنی جای تردید وجود ندارد و از مردان بزرگی است که ایران در تاریخ معاصر خود به وجود آورده است پیش ازقبول مدیریت انتشارات و رادیو، سردبیر روزنامه بود.

      وی رادیو ایران و خبرگزاری پارس را که دو موسسه تقریبا «مرده »بودند با کمترین هزینه و نیروی انسانی به صورتی در آورد که با بهترین موسسات مشابه در کشورهای پیشرفته کوس برابری می زدند. برای رسیدن به این هدف، معینیان مقررات استخدامی جدا گانه ای را همراه با انضباط سخت و آموزش ضمن خدمت به اجرا در آورد که در آن پرداخت دستمزدها به صورت روزانه صورت می گرفت. حتی از قلم افتادن یک «واو» در یک مطلب جریمه سنگین داشت و همین روش باعث پرورش نسلی شد که تا سالها رسانه های کشور را با کیفیت خوب اداره می کرد.

     معینیان با ابداع تلفن 27000 شخصا به نظرات مردم نسبت به برنامه های رادیو رسیدگی دقیق می کرد و اگر از یک موسسه دولتی دیگر شکوه و شکایت کرده بودند تا رسیدن به حصول نتیجه، کار را شخصا دنبال می کرد. در زیر دفتر ویژه تلفن 27000 اقدامهایی را که درباره هر تماس تلفنی مخاطب صورت گرفته بود شخصا می نوشت و امضاء می کرد که مطالعه آن برای هر پژوهشگر تاریخ می تواند جالب باشد.

      معینیان نامه های وارده را در کمتر از 12 ساعت می خواند و پاسخ می داد و از دریافت پیشنهاد ها و طرحهای تازه استقبال می کرد و حتی آنها را می خرید. برای هر برنامه، یک شورا به وجود آورده بود و اتخاذ هرگونه تصمیم با نظر شورا بود که اعضای آن در کار خود استاد بودند.

     در آن زمان که برای دولت اشاره به کوچکترین ضعفی قابل تحمل نبود، معینیان اجازه پخش برنامه روزانه «در گوشه و کنار شهر» را در پرایم تایم (ساعت 4 و نیم بعد از ظهر) از رادیو ایران داده بود که ضعفها و نارسایی های جامعه تهران را منعکس می کرد. خبرهای سایر کشور ها باید از چند منبع گرفته می شد تا مبادا یک منبع مغرض باشد و میهن ما هنوز نتوانسته معادل سردبیرانی که او در دوران طولانی مدیریت خود بر خبر گزاری و رادیو پرورش داد تولید کند.

     امیر اسدالله علم در بهمن ماه سال 1341 با برداشتن معینیان از سازمان انتشارات و رادیو و انتصاب او به وزارت راه اشتباه بزرگی را مرتکب شد که در به وجود آمدن رویدادهای خرداد 1342 تاثیر فراوان داشت. برنامه های رادیو با مدیریت منصوب از جانب اسدالله علم تا حدی باعث تشدید وضعیت شد و فردی که جانشین معینیان شده بود اجازه داده بود که در بهار 1342 دستگاههای پخش ساز و آواز رادیو را به شهر قم ببرند و در میدانها و چهار راههای این شهر با صدای بلند ترانه پخش کنند ــ کاری که قبلا سابقه نداشت. علم چند ماه بعد متوجه اشتباه خود مبنی بر تغییر معینیان از سازمان انتشارات و رادیو شد و او را با حفظ سمت وزارت راه بار دیگر به مدیریت آن سازمان باز گردانید که حسنعلی منصور در اسفند همین سال انتشارات و رادیو و ادارات مربوط را در هم ادغام کرد و به صورت وزارتخانه در آورد.

     معینیان سالها بعد با هدف خدمت به وطن و هموطنان پیشنهاد ریاست دفتر شاه (اصطلاحا دفتر مخصوص) را پذیرفت تا رابط اطمینان بخش و بی غرضی میان مردم و شاه باشد. ولی، روال کار در دربار طوری بود که معینیان امکان کمک کردن به حل مسائل را به دست نمی آورد و در اینجا یک مدیر شایسته، بی نظر و میهندوست عملا خنثی شده بود و کار موثری نمی توانست انجام دهد. سپهبد نصیری هم با مخالفت با برنامه های اصلاحی معینیان کار را بر او دشوارتر ساخته بود. نصیری نمی خواست که شاه مستقیما و از دست اول (مردم) از مشکلات و مسائل آگاه شود. نصیری مایل بود که همانند سابق، مسائل پس از سانسور او به اطلاع شاه برسد و ارسال پاسخ ها نیز تحت کنترل او باشد.

بسیاری از اندیشمندان وطن خارج ساختن معینیان از بخش اجرایی ایران و قراردادن او را در چهار دیواری یک دفتر در طول یک دهه بزرگترین آسیب به ایرانیان و به منزله یک توطئه می دانند. محروم کردن ایران از نیمه دهه 1340 از استعداد مدیریت، مهارتها و درستی و پاکدامنی خاص معینیان لطمه و نقصان بزرگی بود که هرگز جبران نخواهد شد. معینیان از شهر اصفهان برخاسته است.

منبع: http://www.iranianshistoryonthisday.com