شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- مقالۀ پیش رو که به قلم  جک لینچ  Jake Lynch  و آنابل مک گلد ریک  Annabel McGoldrickنوشته شده است حاصل پژوهشی در حوزۀ روزنامه نگاری صلح است. این پژوهش نتایج آزمایشی را ارائه می دهد  که در دو کشور استرالیا و فیلیپین انجام شده است و  طی آن واکنش بینندگان را به اخبار تلویزیون  که (از پیش) به عنوان روزنامه نگاری صلح و جنگ رمز گذاری شده بودند مورد مطالعه قرار داده است.

در ابتدا از منظر مدل روزنامه نگاری صلح مجموعه معیارهایی در نظر گرفته شده بود که بر مبنای آنها محتوای اخبار تلویزیونی موجود پخش شده در معرض آزمون و ارزشیابی قرار گرفت. از دو روش تحلیل محتوا و تحلیل گفتمان به عنوان فرآیندهای موازی جهت آشکارسازی منابع بالقوۀ تأثیر بر چارچوبهای ذهنی مخاطب برای هر خبر به صورت جداگانه  استفاده شد. سپس از میان اخبار متونی گزینش شده و برای مشاهده در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفته بود.

داده­ها پیرامون پاسخهای عاطفی بینندگان، از طریق پرسشنامه­های خود سنجی جمع آوری شده بودند. هم چنین در این راستا مصاحبه ­های عمقی نیز با شرکت کنندگان انجام گرفت. یافته­ها حاکی از آن است که تماشای روزنامه­نگاری صلح افراد را کمتر عصبانی و هراسان می­کند و احساس همدردی و امیدواری بیشتری ایجاد می­کند. علاوه بر این بینندگان اخبار مبتنی بر صلح در تعارضات رخ داده  به دنبال انداختن تقصیر بر دوش دیگران نبودند (تنها «دیگری» را به عنوان مقصر در نظر نمی­گرفتند) و تمایل بیشتری به همفکری و تشریک مساعی در خصوص یافتن راهکار جهت  حل مشکلات پیش رو داشتند.

منبع: شفقنا