شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یکی از مؤلفه های کارکردی روابط عمومی مبحث فرهنگی می باشد، اگر ساختار روابط عمومی یک دستگاه را مباحث خبری، تبلیغی، قرهنگی بدانیم، درمی یابیم گه حداقل 3/1 عملکرد این حوزه مرتبط با مباحث فرهنگی می باشد. حال سؤالی که پیش می آید این است که روابط عمومی های دستگاه های اجرایی چقدر در این حوزه فعال بوده اند؟ چه تعریف جامعی از فعالیت های فرهنگی روابط عمومی وجود دارد که کارگزاران به استناد آن، راه پیش رو را طی طریق نمایند؟ مدیران ارشد سازمان در حوزه فرهنگی برای خود چه تعریفی نموده اند و از مدیر روابط عمومی خود چه انتظاراتی دارند؟
 با این سؤالات پی به اهمیت این ربطه می بریم که فرهنگ و ارتباطات اجزای لاینفک عملکردی یک سازمان است. دانشمندان عرصه ارتباطات با ایجاد کردن واژه فرهنگ سازمانی، دریچه ای جدید را در دایره عملکرد روابط عمومی شکل داده اند که نقش مهمی را بر عهده روابط عمومی گذارده است آنچه مصور است، پرداخت به مباحث جاری فرهنگی در سازمان ها، سابقه ای دیرین دارد، اما تبیین فرهنگ سازمانی، آیتمی جدید است که متأسفانه کمتر به آن پرداخته شده است؟
 فرهنگ سازمانی از نوع پوشش کارکنان تا شعار و اهداف کلان و میزان وفاداری را در برمی گیرد، حال مدیر روابط عمومی در تدوین و احیای آن چه میزان مؤثر می باشد امری است که نسبی تلقی می شود. فرهنگ سازمانی شاخصه و الگوی نظام مندی است که سبب ارتقای دستگاه اجرایی در تمایی حوزه ها می شود که خواه ناخواه، زمینه ساز نهادینه شدنش با روابط عمومی می باشد. این هنر روابط عمومی است که باتوجه به ابزارهایی که در اختیار دارد بستری فراهم سازد تا کارکنان ضمن رضایت مندی از کار خود، رغبت بیشتری برای ارائه خدمات به مخاطبین و مراجعین سازمان داشته باشند.
 فرهنگ سازمانی سبب اتحاد و همدلی کارکنان یک سازمان در به حرکت در آوردن چرخ های آن می شود که نقطه اتکا این محور روابط عمومی است. کارگزار روابط عمومی است که با موقعیت سنجی و شناسایی چالش های پیش رو، بصورت غیرمستقیم هدایت جریان فکری و عملکردی کارکنان را جهت بهینه سازی و چابک سازی ارائه خدمات بر عهده دارد و این امر میسر نمی شود جز با ایجاد رابطه دوسویه؛ به نحوی که مخاطبین درون و برون سازمان با اعتماد به صداقت روابط عمومی بستر تعامل و رفع کاستی ها را فراهم نمایند.