شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || هفته گذشته، در حال مرور تاریخچه پیام‌های عمومی آنلاین، به عکسی جادویی از سال 1989 یا 1990 برخوردم. این عکس اولین وب سرور جهان را نشان می‌داد.

این ایستگاه کاری NeXT تیم برنرز لی در سرن، آزمایشگاه بین‌المللی تحقیقات فیزیک بود، جایی که در آن زمان کار می‌کرد. روی کیس برچسبی چسبناک و پاره شده بود که روی آن با جوهر قرمز نوشته شده بود: «این دستگاه یک سرور است، آن را خاموش نکنید!»

برنرز لی، دانشمند کامپیوتر بریتانیایی، ایده "وب جهانی" را به عنوان راهی برای مکان‌یابی و دسترسی به اسنادی که در سراسر اینترنت پراکنده شده بودند، مطرح کرد.

او با گروه کوچکی از همکارانش در اواخر دهه 1980 آن را تصور کرد، طراحی و اجرا کرد و در نهایت همه چیز - پروتکل‌ها، نرم‌افزار سرور و مرورگر، مشخصات HTML و غیره - را روی یکی از سرورهای اینترنتی Cern قرار داد و در انجام این کار جهان را تغییر داد.

او توانست این کار را انجام دهد زیرا اینترنت که از ژانویه 1983 در دسترس عموم قرار گرفته بود، آن را فعال کرد.

شبکه هیچ مالکیت یا کنترل‌کننده مرکزی نداشت و فقط یک کار انجام می‌داد - انتقال بسته‌های داده از یک لبه شبکه به مقصد در لبه دیگر.

اگر به اندازه کافی باهوش بودید که برنامه‌ای بسازید که از بسته‌های داده استفاده می‌کرد، اینترنت این کار را برای شما انجام می‌داد، بدون سوال.

نتیجه انفجار خارق‌العاده خلاقیت و ظهور چیزی بود که اساساً نوعی اشتراک جهانی بود. همان‌طور که یکی از محققان بعداً آن را توصیف کرد، اینترنت در آن مقطع از تاریخ خود، "معماری برای نوآوری بدون مجوز" یا به عبارت دیگر، یک ماشین جهانی برای ایجاد شگفتی‌ها بود.

اولین شگفتی از این قبیل، وب بود و از آنجایی که تصمیم بر این بود که وب بدون ملاحظات سود بهتر رشد کند، برنرز لی آن را به عنوان یک پلتفرم منتشر کرد که نوآوری بدون مجوز را نیز امکان‌پذیر می‌کرد.

با این حال، نسل بعدی نوآورانی که از این آزادی بهره‌مند شدند - گوگل، فیس‌بوک، آمازون، مایکروسافت، اپل و همکاران - هیچ دلیلی برای گسترش آن به دیگران ندیدند.

آنها شرکت‌های سودآور شگفت‌انگیزی را بر روی پلتفرمی که برنرز لی ایجاد کرده بود، ساختند. اشتراکات خلاقانه اینترنت به تدریج و به طور اجتناب‌ناپذیری محصور شده است، دقیقاً همان‌طور که زمین کشاورزی توسط قوانین پارلمانی از سال 1600 به بعد در انگلستان محصور شده است.

نتیجه، همان‌طور که ماریا فارل و رابین برژون در مقاله‌ای قابل توجه در مجله Noema بیان کردند، این است که فضاهای آنلاین ما دیگر اکوسیستم‌های باز نیستند. در عوض "آنها مزرعه هستند. محیط‌های بسیار متمرکز و کنترل‌شده، نزدیک‌تر به مزارع صنعتی که موجودات به دام افتاده در آن را دیوانه می‌کند."

اینترنت به یک تک کشت استخراجی و شکننده تبدیل شده است.

و این مزارع صنعتی در یک سری دو قطبی متمرکز شده‌اند. مرورگرهای گوگل و اپل نزدیک به 85 درصد از سهم بازار جهانی را در اختیار دارند. دو سیستم عامل دسکتاپ مایکروسافت و اپل تقریباً 90 درصد دارند.

گوگل حدود 90 درصد از جستجوهای جهانی را اجرا می‌کند. بیش از نیمی از تمام گوشی‌ها متعلق به اپل و سامسونگ هستند، در حالی که 99 درصد سیستم‌عامل‌های موبایل متعلق به گوگل یا اپل هستند. کلاینت های ایمیل اپل و گوگل نزدیک به 90 درصد از ایمیل‌های جهانی را مدیریت می‌کنند. GoDaddy و Cloudflare حدود 50٪ از درخواست‌های سیستم نام دامنه جهانی را ارائه می‌دهند. و غیره.

فارل و برژون می‌گویند یکی از پیامدهای این تمرکز این است که امکانات خلاقانه نوآوری بدون مجوز به طور فزاینده‌ای محدود شده است.
 

نوشته جان ناتون
4 مه 2024
منبع انگلیسی: گاردین
منبع فارسی: شارا

انتهای پیام/

با کلیک روی لینک زیر به کانال تلگرام ما بپیوندید:
https://telegram.me/sharaPR