شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| در باب وظایف و ماموریت‌های روابط‌عمومی؛ نظرات بسیار زیادی مبتنی بر فرهنگ اجتماعی و سازمانی هر کشور بیان شده که مخرج مشترک همه آنها به نظر میرسد سه مفهوم استراتژی: مسئولیت اجتماعی؛ حقوق شهروندی و سرمایه اجتماعی باشد.
 
 به عبارت دیگر؛ برآیند عملکرد  هر روابط‌عمومی در هر کشوری می‌بایست منجر به انجام مسئولیت اجتماعی افراد و سازمان‌ها؛ بستر سازی؛ آموزش و نهادینه کردن حقوق شهروندی و نهایتا؛ ارتقاء سرمایه اجتماعی در دوشاخه اعتماد سازی و امید آفرینی و هم چنین افزایش مشارکت شهروندان نسبت به ایفای نقش در تحقق و استمرار حکمرانی شایسته گردد.
 
 در این میان؛ تمام آیین نامه ها و قوانین و مقررات ساختاری و وظیفه ای روابط‌عمومی ها نیز می‌بایست همگام و در راستای پیاده سازی و اجرای بهینه موارد مذکور باشند.
 
 علت عدم تحقق چنین رویکردی تاکنون این بوده است که متاسفانه برنامه های پنج ساله توسعه کشور؛ پیوست روابط‌عمومی نداشته اند و تقریبا تمام مواد و مفاد و تبصره های برنامه های پنج ساله توسعه عاری از نگاه استراتژیک به روابط‌عمومی  بوده و این ضعف بزرگ باعث شده تا علاوه بر نادیده گرفتن نقش مهم و سازنده روابط‌عمومی ها در برنامه های توسعه ای؛ این بخش نتواند به سایر قسمتها و واحدها آن چنان که باید و شاید سرویس دهی مطلوبی داشته باشد.
 
 گذشته از نهاد مجلس شورای اسلامی و مرکز پژوهش‌های وابسته به آن که بدلیل عدم تخصص نمایندگان و مدیران ذیربط ؛ کاری برای روابط‌عمومی ها نکرده اند؛ متاسفانه شاهدیم که در یک نهاد بالادستی مهم نظیر مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز هیچ تفکر مثبت حرفه ای راهگشایی نسبت به نقش و تاثیر روابط‌عمومی ها در شتاب دهی به برنامه های کلان توسعه ای وجود ندارد.
 
 اکنون که در صدد تدوین و تنظیم و تصویب  برنامه هفتم پنج ساله توسعه اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور هستیم بسیار لازم و ضروری است تا با دعوت از اندیشمندان؛ صاحب نظران و پیشکسوتان عرصه روابط‌عمومی و ارتباطات کشور بتوانیم آنچنان ظرفیت و پتانسیل برنامه هفتم را بالا برده و تقویت کرده و جامع و مانع بنویسیم که در نهایت؛ مراد لازم و کافی از مسئولیت اجتماعی؛ حقوق شهروندی و سرمایه اجتماعی حاصل شود.