شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| اصلی ترین عامل یا اهرم کاهش و افزایش بهره وری در هر سازمانی را، می توان منابع انسانی آن سازمان دانست و تشویق کارکنان به ورزش و تحرک و فعالیت های بدنی ، فاکتور اصلی و مهم در ارتقای سلامتی کارکنان ، بالا بردن روحیه آنان و در نهایت، بهبود میزان بهره وری سازمانی به حساب می آید.

بهره وری، به دست آوردن حداکثر سود ممکن با بهره گیری و استفاده بهینه از نیروی کار، توان، استعداد و مهارت نیروی انسانی ، زمین ، پول ، تجهیزات ، زمان ، مکان و ... با هدف ارتقای رفاهی و بهداشت جسمی و روانی کارکنان می باشد.

نقش ورزش در بهبود عملکرد کارکنان

اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی، یکی از عوامل فراوانی است که می تواند بهره وری کارکنان را تحت تاثیر قرار دهد.

مطالعات و بررسی هایی که در این ارتباط انجام شده، گویای آن است فعالیت بدنی در کارکنان مشاغل کم تحرک، نه تنها عملکرد و سلامت آنان را بهبود می بخشد بلکه باعث افزایش کارآیی کارکنان ، بهبود عملکرد ، کاهش آسیب دیدگی ، ایجاد روحیه همکاری و مشارکت و انگیزش کاری ، افزایش ارتباطات و ایجاد رضایت شغلی در میان کارکنان می شود.

بودجه هایی، فقط برای هزینه شدن

باید گفت با وجود مطالعات مختلفی که در کشورهای دیگر، پیرامون اثرات رفتارهای ورزشی و به طور کلی اوقات فراغت مبتنی بر فعالیت بدنی و مراحل تغییر افراد و پیامدهای آن انجام شده است ولی در کشور ما ، تا اندازه ای محققان از نقش و تاثیر ورزش بر نیروی کاری و بهره وری سازمانی غافل مانده اند.

البته این را هم باید گفت در دهه های گذشته، برخی از سازمان ها و ادارات کشورمان ، امکانات محدودی را برای فعالیت بدنی و ورزش کردن کارکنان خود در نظر می گیرند که مرور و نگاهی گذرا به این اقدامات ، نشانگر آن است این مراکز ، به دلیل عدم استفاده از کارشناسان آگاه در این زمینه ، بیشتر سعی می کنند بودجه مصوب ورزش کارکنان را به طریقی ، فقط هزینه کنند و توجهی به بازخورد و نتیجه آن و بررسی روند حرکت سازمان خود در این زمینه ندارند.

نگاهی به اشکالات ورزش کارکنان

یک: بسیاری از کارکنان ، به دلیل مشغله زیاد کاری و مشکلات زندگی شخصی ، چندان رغبتی به برنامه های ورزشی تعیین شده از سوی سازمان خود نشان نمی دهند . سازمان می تواند برای تشویق آنان و کاهش مشکلات آنان ، بخشی از اضافه کار پرداختی به کارکنان را ، منوط به حضور در برنامه های ورزشی و انجام فعالیت های بدنی بنماید.

دو: بهانه بسیاری از کارکنان برای عدم حضور در برنامه های ورزشی ، نداشتن لباس ورزشی مناسب است. سازمان می تواند بخشی از بودجه مصوب ورزشی کارکنان را ، صرف تهیه لباس ورزشی برای کارکنان خود بنماید.

سه: برخی از سازمان های دارای امکانات مالی خوب ، به جای گسترش همه جانبه ورزش در میان کارکنان و یا در جامعه ، بیشتر به دنبال نمایش و تبلیغات و مطرح شدن نام سازمان خود می باشند ؛ به همین دلیل ، سراغ " تیم داری " می روند و با راه اندازی و یا خرید یک تیم ، هزینه های بسیار گزافی را متحمل می شوند . در حالی که این سازمان ها ، با مبالغ بسیار کمتری می توانند نسبت به نهادینه کردن و گسترش ورزش و فعالیت های بدنی در میان کارکنان خود اقدام نمایند و شاهد تاثیر قابل توجه رشد همبستگی سازمانی ، در بین آنان و افزایش بهره وری در سازمان خود باشند.

با توجه به نقش کم نظیر روابط‌عمومی‌ها در انجام چنین برنامه‌هایی و ضرورت فعال بودن روابط‌عمومی به عنوان "مشاور مدیریت"، می توان این مهم را بر عهده روابط‌عمومی سازمان‌ها و ادارات و شرکت‌ها دانست تا با تهیه برنامه‌های مناسب و جلب نظر مدیران، ورزش و سلامتی را در میان همکاران خود ترویج نمایند.

منبع: عصر ورزش