شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| طبیعی است با تغییر دولت‌ها و استقرار وزیران جدید، ترکیب مدیران روابط‌عمومی وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی و عمومی نیز دستخوش تغییرات شود. اگر انتصاب مدیران جدید بر مبنای اصول و ویژگی‌های حرفه‌ای رقم بخورد، به‌طور حتم این تغییرات به نفع سازمان، مردم و ارتقای روابط‌عمومی تمام خواهد شد و مدیران تازه‌نفس و دارای انگیزه قوی قادر به برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌های خود خواهند شد. با تبریک و آرزوی موفقیت برای مدیران جدید روابط‌عمومی، هفت توصیه یادآوری می‌شود، شاید مفید واقع شود.
 
 ۱ - تمام مدیران قبل از ما با هدف بهبود کیفیت و اثربخشی بیشتر، مسئولیت پذیرفته بودند. از آن‌ها بخواهیم تجربه‌های‌شان را در اختیارمان قرار دهند. سعی نکنیم همه‌چیز را از ابتدا خودمان تجربه کنیم. به اقداماتی که مستند کرده‌اند رجوع کنیم و به مستند کردن اقدامات خود در طول دوران مسئولیت‌مان وفادار باشیم.
 
 ۲- روابط‌عمومی بخش بسیار مهمی از سازمان است اما همه سازمان نیست. تلاش نکنیم بار مسئولیت تمام واحدهای سازمانی را به دوش بکشیم. با این کار فقط بار مسئولیت روابط‌عمومی را سنگین‌تر و حرکتش را کُندتر می‌کنیم. این موضوع با همکاری و هماهنگی با سایر واحدها در منافات نیست.
 
 ۳ - بسیار گفته و شنیده می‌شود که مدیران ارشد به روابط‌عمومی اهمیت نمی‌دهند. به نظر می‌رسد این گزاره‌، پرتکرار و تا حدی خسته‌کننده شده است، آن ‌هم در زمانه‌ای که روابط‌عمومی و ارتباطات نقش پررنگ‌شان در دستیابی به اهداف سازمانی را هر روز بیش از گذشته به رخ می‌کشند. روابط‌عمومی حرفه‌ای با مجموعه‌ای از توانمندی‌های علمی و عملی، قادر به جلب نظر مدیران ارشد برای پیشبرد برنامه‌های حرفه‌ای خود خواهد بود.
 
 ۴- مراقب باشیم به ورطه روزمر‌گی نیفتیم. گستردگی کار و مسئولیت روابط‌عمومی‌ها از یک طرف و گذشت سریع زمان، باعث بی‌توجهی به برخی از کارهای ضروری و نیازمند به مطالعه و وقت‌گذاری بیشتر می‌شود. اولویت‌‌بندی و تعهد به انجام دو یا سه کار بنیادین را در طول مدت مدیریت خود فراموش نکنیم.
 
 ۵ - به دلایل مختلف، از جمله سرعت تغییرات تکنولوژیکی، عدم انگیزه کافی و کیفیت بخشی از نیروهای شاغل در روابط‌عمومی‌ها و ساختار بوروکراسی و عمدتاً مسئله‌دار سازمان‌ها، انجام همه امور و پاسخ به تمام توقعات ذی‌نفعان، از عهده ما خارج است. برون‌سپاری بخشی از کارها ضروری و غیرقابل‌اجتناب است.
 
 ۶ – تا جای ممکن خود و همکاران‌مان و حتی مدیران ارشدمان را از طریق آموزش‌های مستمر، به‌روز نگه داریم. کسب و ارتقای مهارت و افزایش شناخت و آگاهی در خصوص مسائل جدید و یافتن راه‌حل‌ها با آموزش مداوم نسبت مستقیم دارند.
 
 ۷ - اگر اهمیت بهبود و افزایش کیفیت ارتباطات درون‌سازمانی بیشتر از ارتباطات برون‌سازمانی نباشد، کمتر نیست. در حال حاضر مسائل متعددی که مهم‌ترین آن‌ها اقتصاد، شیوع کرونا و کاهش امید و اعتماد به سیستم‌های دولتی است، بر رفتار کارکنان سازمان‌ها نیز اثرات منفی گذاشته‌اند. برنامه‌ریزی و اقدام برای دستیابی به سطح مناسبی از ارتباطات درون‌سازمانی را موردتوجه قرار دهیم.