شبکه اطلاع رسانی روابط‌عمومی یران (شارا)-|| به گمان نگارنده،یکی از اشتباهات رایج به کاربردن واژه اطلاع‌رسانی به جای متقاعد سازی یا اقناع است. اقناع (Persuasion) نقطه اوج مبحث ارتباطات است. مصدر آن قناعت است و قناعت یعنی بسندگی، اشباع، بی‌نیازی و به ثمر نشستن و کامل شدن؛ و این‌ها همه نشانه‌هایی از پیروزی و رضایت مندی است. به‌طور کلی اقناع هدف اساسی و غایی همه نوع رفتارهای ارتباطی است. ارتباط موفق و مؤثر آن گونه ارتباطی است که نتیجه دلخواه یعنی اقناع را درپی داشته باشد. در این صورت می‌توانیم به آن ارتباط متعالی نیز بگوییم.

مخاطبین با دریافت هر پیام، سه نوع واکنش می‌توانند داشته باشند: رد و نفی، بی‌تفاوتی و خنثی، پذیرش و رضایت مندی. زمانی که حالت پذیرش رخ می‌دهد، می‌توان گفت که گیرنده و مخاطب اقناع شده‌است.

اقناع به عنوان فرایند ارتباطاتی تعریف می‌شود که در آن یک منبع شواهد و نتایجی را بیان می‌کند و هدف وی غالب آمدن بر دریافت‌کننده و ایجاد تغییری در وی است.

به‌طور کلی، ارتباط متقاعدگرایانه عبارت است از طرح هر پیامی که به قصد شکل‌دادن، تقویت یا تغییر پاسخ‌های شناختی، عاطفی و رفتاری دیگران طراحی شده باشد.

برای این قلم که در بخش کشاورزی،افتخار خدمت دارد،نمونه های موفق در اقناع مخاطبان،نهادهای مالی همچون بانک کشاورزی و بیمه کشاورزی هستند که با جامعه میلیونی مخاطبان خود مراوده مالی و حتی مشاوره فنی دارند،گو این که این هر دو نهاد کنشگر در سپهر اقتصادی کشور،به تحکیم پایه های امنیت غذایی، به عنوان مولفه اساسی امنیت ملی، یاری می رسانند.

به طورکلی، مثالی ملموس از تفاوت اقناع و اطلاع رسانی را در انواع انتخابات در جهان می توان یافت که به صرف اطلاع وشناخت از نامزدها،ممکن است صندوق آرا به نفع آنان باشد یا نباشد،سخن پایانی را از خواجه شیراز هدیه می گیرم که:
بس نکته غیر حسن بباید که تا کسی مقبول طبع مردم صاحب نظر شود.