شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| بحران روابط عمومی درجه اول، بحرانی است که ممکن است به فاجعه ای بدل شود که شرکت نمی تواند به سهولت و بدون آسیب دیدن از آن عبور کند. این نوع بحران ها شامل آزار و اذیت در محیط کار، ناشایستگی شرکت و حتی بازگرداندن محصول می شود.

بحران روابط عمومی درجه دو، بحرانی است که به اندازه بحران قبل جدی نیست اما نباید نادیده گرفته شود. این بحران شامل مواردی مانند شکایتی از یک مشتری است که باید پیش از اینکه شدت بگیرد و به بحران درجه اول تبدیل شود حل و فصل شود.

در نهایت، بحران روابط عمومی درجه سوم، بحرانی است که به طور بالقوه می تواند به سادگی در همکاری با عناصر دیگر به شهرت یک سازمان ضربه بزند. اگر رقیب یا کسی در صنعت مرتبط با سازمان در معرض یک بحران روابط عمومی باشد که بتواند اعتبار برند را لکه دار کند، در این دسته قرار می گیرد. به همین دلیل مهم است که سازمان ها روی کانال های رسانه های اجتماعی نظارت کنند و برای ایجاد فاصله اظهاراتی کنند.

با توجه به بیماری همه گیر کرونا، برنامه ارتباطات بحران خود را بازبینی کنید- به رسانه اجتماعی و دیجیتالی، اخبار جعلی، پیام ها، محتوا، سخنگویان، اضطراب تیمی و انعطاف پذیری و استفاده از حقایق توجه ویژه نشان دهید چرا که این ها زمینه هایی هستند که بیشتر از سایرین به تغییر نیازمندند.

منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)