شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- انسان چیزی جز آثار وجودی اش نیست که به صورت اشکال و ابعاد و اطوار مختلف در ادوار زندگی شخصی و اجتماعی بروز و ظهور می نماید و در واقع ملاک تشخیص و شناخت وی همان خروجی های ذهنی اوبه حساب می آید که به صورت عینی و به بهانه های متفاوت نقش آفرینی می کند اما آنچه که مهم است ویژگی های این اثر وجودی و تاثیر بخشی آن بر خود فرد، دیگران و اجتماع انسانی و اجتماعی است.

مسلما همه رخدادهای روزمره و تکرار های روزانه که بر حسب عادت متعارف بخشی از برنامه های خود آگاه و ناخود آگاه را پر می کند نمی تواند از چنان خاصیتی برخوردار باشد که عمق و گستره تاثیر آن قابل توجه و محل تعمق باشد و اگر بر حسب شرایط از اندکی اثر گذاری برخوردار باشد مسلما زود گذر و مانائی آن موقتی است و نمی توان حساب خاص روی آن باز کرد در حالیکه اگر هر رفتار ، کردار و گفتار آدمی به واسطه علم و عمل با اتکاء بر اخلاق ارتباطی و انسانی مبتنی بر صداقت متجلی شود و به واسطه تکرار تبدیل به ملکه انسانی و شخصیت غالب آدمی گردد به مرور دایره وسعت این رفتار، کردار و گفتار در قالب ارتباطات کلامی و غیر کلامی از اثربخشی و تاثیر گذاری بهتر و بیشتر برخوردار می گردد، حال اگر بر این ویژگی های شخصی و فردی، ویژگی های شغلی و کاری مبتنی بر رعایت اخلاق عمومی و حرفه ای را اضافه کنیم مسلما انتظار شرایط متفاوت تری را باید داشته باشیم و اگر این حرفه و این شغل از جنس نهاد مدنی و در زمره ارتباطات انسانی و اجتماعی و بر فلسفه آگاهی بخشی و آگاه سازی جامعه انسانی بر محوریت توسعه و فرهنگ سازی باشد این انتظار بر میزان اثربخشی و ماندگاری رفتار و کردار و گفتار بیش از پیش خواهد بود.

مرحوم میرزا بابا مطهری نژاد مردی از جنس روابط عمومی بود که عالمانه و آگاهانه و عاشقانه به واسطه ویژگی های شخصیتی و اخلاق ارتباطی و انسانی مسلک و مشرب روابط عمومی بودن را در هنر گفتار و کردار و رفتار مردمداری جستجو کرد و ارتباطات میان فردی و اجتماعی زندگی روزانه را بر همین ویژگی شخصیتی بنا نهاد و تبسم را زینت بخش ارتباطات روزمره خود قرار داد و این دستمایه روابط عمومی بودن را محرک ورود در عرصه حرفه ای روابط عمومی قرار داد تا ازاین طریق روابط عمومی بودن که ویژگی کسبی و شخصیتی او بود در سایه اکتساب و علم و عمل و صاحب دانش و مهارت حرفه ای شدن به روابط عمومی ماندن را تغییر دهد و عملا مقدمه واقع بینانه و منطقی رفتار و کردار و گفتار وی منتج به نتیجه عاقلانه و مقبول جامعه روابط عمومی و اهالی هنر هشتم گردید.

 براستی مرحوم مطهری نژاد انتخاب راه و مسیر تحصیلی و حرفه ای و شغلی اش کاملا حساب شده و بر اساس باور و ظرفیت ها و قابلیت های وجودی اش رقم خورد و در امتداد راه همواره دغدغه توسعه و اعتلاء علمی و عملی روابط عمومی دغدغه وجودی این مرحوم و در نهایت نقطه عطف بسیاری از فعالیت های تخصصی در قالب حضور فعالانه و موفق در عرصه های مدیریت روابط عمومی در دستگاههای اجرائی کشور و کمک به شکل گیری انجمن روابط عمومی ایران و راهبری این انجمن توام با تولید ادبیات علمی و تخصصی در قالب یادداشت، مقالات، کتاب و آموزش و تدریس برای علاقمندان و دانش جویان این عرصه مهم و خطیر بوده است و مهمتر آنکه این مرد هرگز در راه پیشرفت و توسعه روابط عمومی پا پس نکشید و هیچ مانعی سد راه این اشتیاق و علاقه جدی و وافر ایشان نشده است و تا آخرین لحظات علیرغم بیماری سخت کماکان در همه محافل علمی و تخصصی و نشست های مرتبط حضور فعالانه و پر فروغی داشت و به راستی مرحوم میرزا بابا طاهر مطهری نژاد در طول حیاتش مردی از جنس روابط عمومی بود ، روابط عمومی ماند و روابط عمومی رفت

هرگر نمیرد آنکه دلش زنده شده به عشق
ثبت است در جریده عالم دوام ما