شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- گزارش زیر در روزنامه همشهری مورخ 28 تیرماه 1383 منتشر شده بود:
"دبیر انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران از خرید دو هزار دستگاه لپ تاپ ( کامپیوتر کیفی) از محل کمک یک میلیون دلاری رئیس جمهور [محمد خاتمی]، برای اعضای این انجمن خبر داد. این کمک یک میلیون دلاری! که در اختیار معاونت امور مطبوعاتی وزارت ارشاد قرار گرفت، برای خرید تجهیزات مورد نیاز این قشر اختصاص یافته است. مسعود هوشمند رضوی به ایرنا (خبرگزاری رسمی دولت) گفته است که این کمک رئیس جمهور که به صورت ارزی (!) در اختیار انجمن صنفی روزنامه نگاران قرار گرفته است، به اعضای دایمی این انجمن تعلق می گیرد [نه همه روزنامه نگاران، هرچند که حرفه ای، با تجربه ای بیشتر و معروف باشند]. وی سابقه عضویت در انجمن صنفی روزنامه نگاران و نداشتن بدهی حق عضویت به این انجمن (!) را از دیگر شرایط دریافت «لپ تاپ» ذکر کرد. اعضای وابسته انجمن صنفی نیز با توجه به سابقه عضویت در انجمن (!)، می توانند از این تجهیزات استفاده کنند.".
***
همین یک عمل یک ضعف دولت وقت [اصطلاحا؛ اصلاح طلبان] را نشان می دهد. از میان این همه صنف در ایران، فلسفه دادن کمک ارزی به اعضای یک انجمن که این اعضاء شهرت کار کردن در روزنامه های جناح خاصی را دارند چیست؟. ایران دارای انجمن های متعدد روزنامه نگاران است. چه کسی باید رسیدگی و باز خواست کند؟. آیا همه روزنامه نگاران ایران اعضای همین انجمن بودند که شهرت به سیاسی بودن بیش از صنفی بودن داشت؟. در حالی این انجمن «نورچشمی» دولت وقت شده بود که سندیکای قدیمی روزنامه نگاران مجاز به باز کردن درهای خود هم نبود.
سئوال دیگر این است که چرا این یک میلیون دلار را در کشوری که تا پول نشان ندهند بیمارستان دولتی مریض را راه نمی دهد، صرف خرید لپ تاپ کرده اند؟.
چرا قوه قضایی و مجلس در قبال چنین بذل و بخشش هایی ساکت بودند؟. آیا رفته بودند مروری بر محاکمات دو سال اول دادگاههای انقلاب کنند که افراد را با ارتکاب یکصدم چنین بذل و بخشش هایی و چنین تبعیضاتی اعدام کرده بودند. بسیاری هستند که نوار آن محاکمات را در اختیار دارند. به همین زودی همه چیز فراموش شد؟!.
|