شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- «کامیلیو کاوورCamillio Cavour» از جوانی و از زمانی که در ارتش یک افسر جزء بود آرزویی جز تامین وحدت و حاکمیت ملی میهنش ـ ایتالیا ـ نداشت که از 13 و اندی قرن پیش از آن روی استقلال و وحدت به خود ندیده بود و بر هرگوشه اش یک قدرت اروپایی سرپرستی می کرد. او به انگلستان رفت تا مطالعه کند و راهی برای نجات وطن بیابد و در آنجا کتابهای بیشتری درباره گذشته ایتالیا و زمانی که یک امپراتوری بزرگ و پیشرفته بود به دست آورد و هرچه در این باره بیشتر خواند، عشق به وطن در او ریشه بیشتری دوانید و جای هرچیز و هرکس را در دل او گرفت.

کاوور به تدریج به این نتیجه رسید که به همان صورتی که وی با آگاه شدن از گذشته وطن به عشق آن گرفتار آمده و آماده هر گونه فداکاری شده است دیگران هم اگر آگاه شوند در همین راه قرار خواهند گرفت. با این نتیجه گیری به طرح نقشه برای تامین وحدت ایتالیا و تجدید عظمت گذشته آن پرداخت. نخست کوشید تا با جزئیات حکومت پارلمانی انگستان آشنا شود و این نظام را پس از تامین وحدت ایتالیا در آنجا پیاده کند. سپس به کشف رموز فراخوانی مردم به اتحاد پرداخت و به این نتیجه رسید که پس از بازگشت به ایتالیا به حرفه قدیمی اش بازگردد و با انتشار یک روزنامه سراسری، هم خود را به هموطنان بشناساند و هم آنان را از گذشته باعظمت میهن و این که چرا دچار اضمحلال شد و روی وحدت مجدد ندید آگاه سازد و تا به این دو هدف نرسد وارد مبارزه عملی نشود.

کاوور برای رسیدن به این دو هدف دو سال وقت تعیین کرد و روزنامه «ایل ریسورجیمنتو Il Risorgimento» را در 1847 تاسیس کرد و با انتشار گزارش از آثار باستانی و معرفی شخصیت های گذشته و افکار و کارهای آنان و مصاحبه با استادان تاریخ و سیاست و یافتن بازماندگان قهرمانان پیشین، ایتالیایی ها را با زبان دلکش روزنامه نگاری و شیوه این حرفه (غیر مستقیم و بی طرفانه نوشتن ) آشنا کرد و آنان را آماده یک بپاخیزی ملی ساخت و در عین حال با نوشتن مقاله و تفسیر، هرچه بیشتر ـ خود و اندیشه هایش را به مردم شناسانید.

«کاوور» بر پایه طرح خود، دو سال پس از انتشار روزنامه اش، از پنجم فوریه (روزی چون امروز) در سال 1849 از کسوت یک روزنامه نگار کاملا حرفه ای خارج شد و پای به میدان مبارزه سیاسی گذارد و از آن پس «ایل ریسورجیمنتو» را به صورت ابزار سیاست بکار بُرد و موفق شد در 42 سالگی در سال 1852 و پنج سال پس از آغاز تلاش تمام وقت برای تامین وحدت و طن به عنوان یک کشور مستقل، نخست وزیر پیه مونته (پید مونت ــ ایتالیای شمال غربی) شود و با چند مانور دیپلماتیک جالب در صحنه اروپا و شرکت در چند جنگ بین اروپایی ازجمله جنگ کریمه و یارگیری، و با کمک میهندوستانی ازجمله گاریبالدی، چند سال بعد به آرزوی خود برسد و وطن پس از قرنها یکپارچه و سری ار سران اروپا شود.

کاوور در خاطرات خود ضمن دفاع از این عمل خویش که از یک روزنامه حرفه ای به صورت ابزار سیاست استفاده کرده بود نوشته است که چون هدف «میهنی» و مقدس بود منع حرفه ای و اخلاقی در این کار ندیده بود. با وجود این، وی در پایان این فصل از خاطراتش از این که بدون دادن اطلاع قبلی به مخاطبان و عدم درج تغییر ماهیت روزنامه در لگوی ایل ریسورجیمنتو، آن را وسیله نیل به مقام دولتی هم قرارداده بود تلویحا عذر خواهی کرده است. همین بحث و اعتراف «کاوور»، از عوامل جدا کردن نشریات حرفه ای از نشریات حزبی و اختصاصی شده است که نشریات متعلق به احزاب و گروهها «حزبی» و نشریات دولتی «اختصاصی» خوانده شوند و نشریاتی که تنها در یک رشته و زمینه مطلب بنویسند «تخصصی» عنوان گیرند.

کاوور که دهم آگوست 1810 در تورین ایتالیا به دنیا آمده بود ششم ژوئن 1861 درگذشت و در زادگاه خود مدفون شده است.