شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- «كاميليو كاوورCamillio Cavour» از جواني و از زماني كه در ارتش يك افسر جزء بود آرزويي جز تامين وحدت و حاكميت ملي ميهنش ـ ايتاليا ـ نداشت كه از 13 و اندي قرن پيش از آن روي استقلال و وحدت به خود نديده بود و بر هرگوشه اش يك قدرت اروپايي سرپرستي مي كرد. او به انگلستان رفت تا مطالعه كند و راهي براي نجات وطن بيابد و در آنجا كتابهاي بيشتري درباره گذشته ايتاليا و زماني كه يك امپراتوري بزرگ و پيشرفته بود به دست آورد و هرچه در اين باره بيشتر خواند، عشق به وطن در او ريشه بيشتري دوانيد و جاي هرچيز و هركس را در دل او گرفت.

كاوور به تدريج به اين نتيجه رسيد كه به همان صورتي كه وي با آگاه شدن از گذشته وطن به عشق آن گرفتار آمده و آماده هر گونه فداكاري شده است ديگران هم اگر آگاه شوند در همين راه قرار خواهند گرفت. با اين نتيجه گيري به طرح نقشه براي تامين وحدت ايتاليا و تجديد عظمت گذشته آن پرداخت. نخست كوشيد تا با جزئيات حكومت پارلماني انگستان آشنا شود و اين نظام را پس از تامين وحدت ايتاليا در آنجا پياده كند. سپس به كشف رموز فراخواني مردم به اتحاد پرداخت و به اين نتيجه رسيد كه پس از بازگشت به ايتاليا به حرفه قديمي اش بازگردد و با انتشار يك روزنامه سراسري، هم خود را به هموطنان بشناساند و هم آنان را از گذشته باعظمت ميهن و اين كه چرا دچار اضمحلال شد و روي وحدت مجدد نديد آگاه سازد و تا به اين دو هدف نرسد وارد مبارزه عملي نشود.

كاوور براي رسيدن به اين دو هدف دو سال وقت تعيين كرد و روزنامه «ايل ريسورجيمنتو Il Risorgimento» را در 1847 تاسيس كرد و با انتشار گزارش از آثار باستاني و معرفي شخصيت هاي گذشته و افكار و كارهاي آنان و مصاحبه با استادان تاريخ و سياست و يافتن بازماندگان قهرمانان پيشين، ايتاليايي ها را با زبان دلكش روزنامه نگاري و شيوه اين حرفه (غير مستقيم و بي طرفانه نوشتن ) آشنا كرد و آنان را آماده يك بپاخيزي ملي ساخت و در عين حال با نوشتن مقاله و تفسير، هرچه بيشتر ـ خود و انديشه هايش را به مردم شناسانيد.

«كاوور» بر پايه طرح خود، دو سال پس از انتشار روزنامه اش، از پنجم فوريه (روزي چون امروز) در سال 1849 از كسوت يك روزنامه نگار كاملا حرفه اي خارج شد و پاي به ميدان مبارزه سياسي گذارد و از آن پس «ايل ريسورجيمنتو» را به صورت ابزار سياست بكار بُرد و موفق شد در 42 سالگي در سال 1852 و پنج سال پس از آغاز تلاش تمام وقت براي تامين وحدت و طن به عنوان يك كشور مستقل، نخست وزير پيه مونته (پيد مونت ــ ايتالياي شمال غربي) شود و با چند مانور ديپلماتيك جالب در صحنه اروپا و شركت در چند جنگ بين اروپايي ازجمله جنگ كريمه و يارگيري، و با كمك ميهندوستاني ازجمله گاريبالدي، چند سال بعد به آرزوي خود برسد و وطن پس از قرنها يكپارچه و سري ار سران اروپا شود.

كاوور در خاطرات خود ضمن دفاع از اين عمل خويش كه از يك روزنامه حرفه اي به صورت ابزار سياست استفاده كرده بود نوشته است كه چون هدف «ميهني» و مقدس بود منع حرفه اي و اخلاقي در اين كار نديده بود. با وجود اين، وي در پايان اين فصل از خاطراتش از اين كه بدون دادن اطلاع قبلي به مخاطبان و عدم درج تغيير ماهيت روزنامه در لگوي ايل ريسورجيمنتو، آن را وسيله نيل به مقام دولتي هم قرارداده بود تلويحا عذر خواهي كرده است. همين بحث و اعتراف «كاوور»، از عوامل جدا كردن نشريات حرفه اي از نشريات حزبي و اختصاصي شده است كه نشريات متعلق به احزاب و گروهها «حزبي» و نشريات دولتي «اختصاصي» خوانده شوند و نشرياتي كه تنها در يك رشته و زمينه مطلب بنويسند «تخصصي» عنوان گيرند.

كاوور كه دهم آگوست 1810 در تورين ايتاليا به دنيا آمده بود ششم ژوئن 1861 درگذشت و در زادگاه خود مدفون شده است.