شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  روابط عمومی ها معمولا در تمام موارد از متخصص استفاده می کنند، اما هنوز استخدام یک عکاس حرفه ای در روابط عمومی ها به ندرت صورت می گیرد.
عکس و فیلم مهمترین جاذبه را در میان انواع دیگر محتوا در فضای مجازی دارد. نتایج یک پیمایش که به صورت راندوم در میان بازدید کنندگان محتواهای سایت شارا صورت گرفت نشان داد، تیترهایی که با «+عکس» منتشر می شدند، حدود 25 درصد بیشتر از تیترهای معمولی بازدید می شدند و این امر نشان از اهمیت عکس در جذب مخاطبان دارد.
 

ویژگی های فوتوژورنالیسم روابط عمومی
روابط عمومی ها در تمام رویدادها نیازمند عکاس هستند. به ویژه در کنفرانس های خبری بایستی از دو نما فیلمبرداری و عکاسی شود. یک نما به مخاطبان (خبرنگاران) و دیگری به مجریان بپردازد.
عکاسی خبری نیازمند شناخت دقیق سوژه هایی است که بعد از خبر قرار است در مورد آنها محتوای متنی تولید شود. یک عکاس باید سناریویی را در ذهن خود از اخبار تولیدی آتی داشته باشد که بتواند بر اساس آن عکاسی خود را انجام دهند.
شناخت رنگ ها، حالات بدن، نور، تکنیک های فنی عکاسی (با دوربین های دیجیتال و آنالوگ) جزو مهمترین ابعاد دانش فوتوژورنالیسم هستند. با این حال باید در نظر داشته باشید که یک عکاس خوب کسی نیست که صرفا این موضوعات را مطالعه کرده باشد. تجربه کلید کار عکاسی و فیلمبرداری است.
مشاهده دقیق عکس های برتر جشنواره های عکس و فیلم و توجه به سوژه هایی که معمولا می توانند برای مردم جالب باشند نیز تنها با تیز بینی یک فوتوژورنالیست ممکن می شود.
 

چالش های روابط عمومی با عکاسان
عکاسان معمولا افراد گران قیمتی هستند و به همین دلیل است که روابط عمومی نمی توانند یک عکاس خوب را به استخدام خود در آورند. به ویژه اینکه عکاسی در روابط عمومی یک فرآیند جاری برای سازمان نیست. در واقع عکاس روابط عمومی بیشتر وقتش را به کارهای بی ارتباط با عکاسی می گذارند و به همین دلیل فعالیت عکاسی در روابط عمومی از یک عمل تخصصی خارج شده و تبدیل به فعالیتی تفننی شده و این امر عکاسی خبری روابط عمومی را از حرفه ای شدن دور می کند.

استخدام های نامرتبط
متاسفانه در بسیاری از سازمان های دولتی کارمندانی که نمی توانند رده کاری مناسب به آنها بدهند را به روابط عمومی منقل می کنند و بسیاری از آنها نیز برای وظایفی چون عکاسی به استخدام در می آیند. در حالیکه حوزه عکس و فیلم از مهمترین بخش های تولید محتوا در روابط عمومی هستند.
 

عدم آشنایی عکاس با مقوله خبر
عدم آشنایی عکاس با مقوله خبر، از دیگر چالش های روابط عمومی هاست. یک روابط عمومی پس از هر رویداد باید علاوه بر گزارش خبری که به سبک تاریخی تهیه می کند، اخباری را متناسب با رسانه های مختلف از دل گزارش خبری تهیه کند و آن را برای رسانه های مختلف ارسال کند. این اخبار عموما نیازمند تیتر هستند و د معمولا اگر تیترها و عکس به شیوه مناسبی با هم همخوانی داشته باشند، جذابیت بیشتری را برای مخاطبان و خبرنگاران ایجاد می کنند. اما عکاس اساسا نمی داند که کدام موضوعات را باید عکاسی کند.
 

مهارت ضعیف شنیدن
گوش ندادن به محتوای برنامه های روابط عمومی توسط عکاس چالش دیگر فوتوژورنالیسم روابط عمومی است. عکاس های معمولی فکر می کنند که عکس صامت است و بنابراین فقط باید مراقب شکار لحظه ها باشند. در حالیکه تقارن لحظه بیان یک موضوع با حالت آن اهمیت به مراتب بیشتری دارد. حسی که در آن لحظه توسط گوینده منتقل می شود نیز باید مد نظر قرار گیرد.
 

عکاس خجالتی
عکاس های خجالتی روابط عمومی نیز صیغه دیگری از فتوژورنالیسم را به وجود آورده اند و آن عکاسی در حاشیه هاست. عکاس روابط عمومی از آن جهت که خود را میزبان برنامه می داند، کمتر به وسط صحنه می رود و بیشتر از حاشیه ها به عکاسی می پردازد. نتیجه این مساله نیز عکس های نیم رخ و چهره تاریک می شود.
دوربین های قدیمی و غیر حرفه ای
گاهی اوقات نیز روابط عمومی ها برای صرفه جویی در خرید دوربین با کیفیت کوتاهی می کنند. در واقع آنها با این کار ارزش های کار عکاس را زایل کرده و او را ناامید می کنند. کیفیت کار عکاسی تا حد زیادی وابسته به کیفیت دوربینی است که در اختیار عکاس قرار دارد. لذا باید سعی کرد که تا حد امکان از دوربین های کنون، سونی، نیکون و... دیگر برندهای مشهور استفاده شود تا عکاس قدرت بیشتری در عکاسی بدست آورد.
شما چه موارد دیگری را می توانید به این فهرست اضافه کنید؟

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)