شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| از روابط عمومی غالباً به عنوان یک فعالیت موقتی برای دفاع از اشتباهات و ناشی گری های مدیران در حل و فصل امور عامه استفاده می گردد. وقتی مؤسسه یا سازمان با مشکلی مواجه شد مثلا با اعتصاب کارگران یا اعتراض دانشجویان یا مصرف کنندگان- آن وقت است که به فکر برنامه روابط عمومی برای حل مشکل می‌افتد. چنین روش را برای استفاده از نیروی روابط عمومی روش آتش‌نشانی اصطلاح کرده‌اند. از آتش نشانی معمولا وقتی استفاده می شود که حریق به ساختمانی راه پیدا کند و شراره‌اش آن ساختمان را در کام خود فرو برد.

روابط عمومی نمی‌تواند یک فعالیت موقتی باشد بلکه کوشش مستمر و مدام برای آگاه ساختن مردم از وضع سازمان یا مؤسسه است. زیرا تنها با سعی و مجاهدت مداوم و مستمر است که حسن نیت و تفاهم قاطبه نسبت به یک سازمان جلب می گردد.

برقرار ساختن حسن ارتباط با مردم و جلب اعتماد آنها محتاج وقت است. این کار هرگز با شتابزدگی بدست نمی‌آید. هیچکس و هیچ مؤسسه یا سازمانی نمی‌تواند در ظرف چند ماه معدود شهرت و اعتبار بدست آورد. جلب اعتماد مردم و تحصیل نیکنامی به زمان احتیاج دارد. از اینرو برنامه‌های روابط عمومی باید به طور مداوم اجرا شود.

روابط عمومی نمی‌تواند جانشین یک مدیر لایق و کارآمد گردد و کاری را که از دست مدیر لایق و با کفایت برمی آید انجام دهد و یا اینکه درمان همه دردها و مشکلات سازمان باشد.

بعضی از سازمانها که از لحاظ مدیریت بسیار ناتوان و بی‌کفایت می باشند به فعالیت‌های روابط عمومی روی می آورند به امید اینکه با برنامه‌های روابط عمومی نقص و نارسائی مدیریت خود را پوشیده نگاه دارند و شهرت و نیکنامی کاذب بدست آورند. این اشتباه محض است برنامه‌های روابط عمومی نمی‌توانند بی‌کفایتی و ناتوانی مدیران را جبران یا کتمان کنند.

عده‌ای برگزاری مهمانی های پرشکوه و تدارک وسایل سورچرانی رابرای عمده‌ای متنفذ فعالیت روابط عمومی می‌پندارند. این نیز اشتباه است ایجاد هیجان های زودگذر و ناپایدار را نمی‌توان فعالیت روابط عمومی پنداشت. استفاده از روابط عمومی برای این قبیل مقاصد بهره‌گیری ناروا و ناشایست از این نیروی شگرف است.