استاد اخلاق و بی تکلفی
شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- یادم می‌آید سالها پیش برای یک سخنرانی همراه با این بزرگ مرد همسفر شدیم شاید برای اولین بار بود که اینگونه کنار هم ساعتی توانستیم با هم درد دل بکنیم. در مورد روابط عمومی صحبت بکنیم ودر مورد وضع آینده روابط عمومی گپی موثر داشته باشیم. آن زمان فهمیدم که چقدر مورد توجه این استاد بزرگ بوده ام و من بی خبر.

یک نسخه از نشریه انجمن روابط عمومی را از کیف دستی اش درآورد و ستونی از نشریه را به من نشان داد که در وصف من نوشته بود؛ استاد بی پیرایه، استاد فروتن ،بدون بدون هیچ اثری از غرور و تکبر در کلام اش و در قلمش. بدون آنکه حتی یک بار با من صحبتی کرده باشد بدون آنکه حتی یک بار همدیگر را از نزدیک دیده باشیم ، فقط کارم را دیده بود، سخنان مرا از دور شنیده بود و بدین گونه ابراز محبت و احساساتش را از من دریغ نکرده بود.

در برخورد با بی اخلاقی ها قاطع بود؛
یادم می‌آید یکی از دوستان مقاله ای را به ناروا به اسم خودش در نشریه روابط عمومی به چاپ رسانده بود، در تماسی که با ایشان داشتم بعد از اطمینان از صحت و سقم موضوع، در شماره بعد با تصمیمی قاطعانه این بی اخلاقی ادبی و علمی را مطرح و آن فرد را -هرچند از فعالان و نزدیکان بود-توبیخ کردند. و در همان نشریه اعلام‌ کردند فرد مذکور تا سه سال از همکاری با نشریه محروم خواهند شد...

ایشان معتقد بود روابط عمومی کارش حفظ اخلاق و توجه به اخلاق و اخلاقی رفتار کردن است ...

ارتباط من با استاد بیشتر شد، در دانشگاه جامع علمی کاربردی که خودش مدیر گروه بود مرا دعوت به همکاری کرد. همراه و همکار ایشان شدم . دانشجویان به ایشان ارادت خاصی داشتند؛ به اخلاقش ، به تجارب کاربردی اش، و به رفتار ارتباطی عملگرایانه ایشان اعتقاد ویژه داشتند و من همواره از ایشان می آموختم .

استاد تشویق و انگیزه بودند
اغلب هرجا مطلبی،یادداشتی می نوشتند نسخه ای از آن را به پی وی تلگرام من ارسال می‌کردند من از این رفاقت و از این صمیمیت لذت می بردم. همیشه می‌گفتند شما برای جامعه روابط عمومی سرمایه هستید.! من خودم را لایق چنین تحسینی نمی دانستم اما تشویق های ایشان برای من درس بزرگی بود .همواره تشویق می شدم؛ روزی با من تماس گرفت، گفتند می‌خواهیم یک مجموعه کتاب‌های علمی و تخصصی در حوزه روابط عمومی منتشر کنیم ، آدرس ناشری را به من دادند. آنجا رفتم. چند نفری آنجا بودند. استاد میرزابابا مطهری‌نژاد مدیریت گروه را برعهده گرفته بودند قرار بود تقسیم وظایف ای به عمل آید و هر کسی در حوزه توانمندی و تخصص و تجربه اش عهده دار نگارش کتابی شود. من کتابی را انتخاب کردم، دوستان دیگر نیز همچنین .قرار بود این کتاب ها برای دانشگاه جامع علمی کاربردی و در دسترس دانشجویان باشد .اکنون متاسفم که چرا این کتاب را نتوانستم به موقع به اتمام برسانم. قرارداد با ناشر امضا شده بود، همراه با کتاب های دیگر و دوستان دیگر.

کاش نگارش کتاب های دیگرم را زمین می گذاشتم و این کتاب را تمام می کردم. این را خوب می دانم توجه این بزرگ مرد به من در راستای بزرگ شدن ام بود ، او می‌خواست در این حوزه بیشتر پیشرفت کنم، او می خواست جامعه روابط عمومی عمیق‌تر و قوی تر و تخصصی تر شود ، او همه را دور خود جمع می کرد،خوب بلد بود دیگران را در موفقیت‌هایش سهیم کند،خوب بلد بود دیگران را بزرگ کند، دل بزرگی داشت به عظمت دنیای بی کران ارتباطات.

او خوب می دانست به عنوان یک استاد بزرگ باید شاگردان بزرگی پرورش داد او رسم استادی را خوب بلد بود. اگر من در این دنیای گسترده جامعه روابط عمومی ایران توانستیم نقطه ای باشیم و در جایگاهی برای این حرفه، کار کوچکی انجام داده باشیم به جرات می توان گفت نتیجه تلاشها و تشویق ها و انگیزه دادن های بزرگ مردانی همچون چون ایشان و همه اساتید و بزرگانی که در اخلاق حرفه ای پر آوازه اند....بوده است.

همیشه یادشان و درس های اخلاق ارتباطی ایشان چراغ راه کار حرفه ای و تخصصی جامعه روابط عمومی خواهد بود. امیدوارم بتوانم نقش استادی که ایشان در جامعه روابط عمومی به بسیاری آموختند به خوبی به جامعه بزرگ و زحمتکش روابط عمومی منتقل کنیم...

یادش را گرامی و راهش را ادامه می دهیم ...