شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بزرگترین مانع برای پذیرش گسترده هواپیماهای بدون سرنشین در روزنامه نگاری، محیط پیچیده نظارتی حول استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین، در کنار مسایل اخلاقی حول نگرانیهای تخطی از حریم خصوصی است.

نگرانیهای دیگر نیز مطرح شده است، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای اهداف پلیسی و خطرات ایمنی، بویژه در مناطق پر جمعیت. برخی از اعضای این صنعت معتقدند که بسیاری از نظرات منفی در مورد هواپیماهای بدون سرنشین ناشی از ترس است.

نظارت بر روی پرواز هواپیماهای بدون سرنشین در هر کشور توسط اداره هوانوردی آن کشور صورت می گیرد. مقررات ممکن است از کشوری به کشوری دیگر متفاوت باشد، و کار را برای خبرگزاری های جهانی برای گسترش مقیاس استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین دشوار سازد. تلاشهایی برای هماهنگ کردن مقررات در تمام کشورها انجام شده است.

ملاحظات اخلاقی نیز مهم است، آن هم با نگرانیهای زیاد شهروندان نسبت به نقض حریم خصوصی شان. با توجه به پیشرفت در تکنولوژی و کنترل از راه دور هواپیماهای بدون سرنشین، نگرانیهای واقعی در مورد تاثیر آنها بر حریم خصوصی افراد وجود دارد. افکار عمومی همچنان یک مانع عمده برای پذیرش گسترده هواپیماهای بدون سرنشین است.

موارد متعددی از مالکان خصوصی وجود دارد که استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین بر فراز اموال و املاک خود را ممنوع کرده اند. هواپیماهای بدون سرنشین، با دوربینهای پیشرفته، می توانند به راحتی نماهای نامحدود از مردم و اموال آنها را شکار کنند و پس از آن می توانند آنها را مورد سوء استفاده قرار دهند.

 منبع مرجع: شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)