شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)- بزرگترين مانع براي پذيرش گسترده هواپيماهاي بدون سرنشين در روزنامه نگاري، محيط پيچيده نظارتي حول استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين، در كنار مسايل اخلاقي حول نگرانيهاي تخطي از حريم خصوصي است.
نگرانيهاي ديگر نيز مطرح شده است، استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين براي اهداف پليسي و خطرات ايمني، بويژه در مناطق پر جمعيت. برخي از اعضاي اين صنعت معتقدند كه بسياري از نظرات منفي در مورد هواپيماهاي بدون سرنشين ناشي از ترس است.
نظارت بر روي پرواز هواپيماهاي بدون سرنشين در هر كشور توسط اداره هوانوردي آن كشور صورت مي گيرد. مقررات ممكن است از كشوري به كشوري ديگر متفاوت باشد، و كار را براي خبرگزاري هاي جهاني براي گسترش مقياس استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين دشوار سازد. تلاشهايي براي هماهنگ كردن مقررات در تمام كشورها انجام شده است.
ملاحظات اخلاقي نيز مهم است، آن هم با نگرانيهاي زياد شهروندان نسبت به نقض حريم خصوصي شان. با توجه به پيشرفت در تكنولوژي و كنترل از راه دور هواپيماهاي بدون سرنشين، نگرانيهاي واقعي در مورد تاثير آنها بر حريم خصوصي افراد وجود دارد. افكار عمومي همچنان يك مانع عمده براي پذيرش گسترده هواپيماهاي بدون سرنشين است.
موارد متعددي از مالكان خصوصي وجود دارد كه استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين بر فراز اموال و املاك خود را ممنوع كرده اند. هواپيماهاي بدون سرنشين، با دوربينهاي پيشرفته، مي توانند به راحتي نماهاي نامحدود از مردم و اموال آنها را شكار كنند و پس از آن مي توانند آنها را مورد سوء استفاده قرار دهند.
منبع مرجع: شبكه اطلاع رساني روابط عمومي ايران (شارا)