شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-  دکتر سیدمحمد دادگران در سال ۱۳۲۰ در شهر رشت متولد شد.

دوره ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش گذراند و نزد سید‌محمد مجتهد، پیش‌نماز مسجد لاکانی رشت به تحصیل علوم دینی پرداخت. پس از اخذ دیپلم متوسطه بنا به علاقه و خواست پدرش، در کنکور دانشکده معقول و منقول شرکت کرد و در رشته ادبیات عرب پذیرفته شد. اما علاقه او به علوم‌اجتماعی باعث شد که پس از سه سال تحصیل، تغییر رشته داده، به تحصیل در دانشگاه تهران روی آورد. او هم‌زمان با تحصیل در دانشگاه، به‌عنوان دبیر ادبیات‌فارسی و زبان عربی در دبیرستان‌های تهران به تدریس پرداخت.

پس از اخذ لیسانس علوم‌اجتماعی در سال ۱۳۴۸ و سپس انجام خدمت نظام،تصمیم گرفت برای تحصیلات تکمیلی به فرانسه برود. نخست از دانشگاه سوربن فوق‌لیساس جامعه‌شناسی گرفت و سپس در سال ۱۳۶۵ موفق به دریافت دکترای روانشناسی‌اجتماعی از همان دانشگاه شد.

وی اواخر مهرماه سال ۱۳۵۶ به ایران آمد و با راهنمایی مرحوم دکتر علی اسدی به استخدام آزمایشی تلویزیون درآمد و در مرکز تحقیقات سنجش افکار مشغول به کار شد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، کارمند رسمی سازمان صدا‌و‌سیمای جمهوری اسلامی ایران شد و مدت ۱۵ سال در مرکز تحقیقات این سازمان در مسئولیت "مدیر گروه اجتماعی سنجش امور برنامه‌ای" به پژوهش مشغول بود.

دکتر سیدمحمد دادگران از جمله اساتیدی است که رشته ارتباطات در دانشگاه آزاد اسلامی به کمک و کوشش او پا گرفت.

گفتگوی سیناپرس با دکتردادگران را می‌خوانید:

چه عاملی باعث شد که این رشته را انتخاب کردید؟
گمان می کنم علاقه عامل مهمی باشد.

اگر به گذشته بازگردید بازهم همین راه را طی می کنید؟
قطعا؛ ضمن اینکه من در رشته زبان و ادبیات فارسی و عربی در حال تحصیل بودم و از روی علاقه به این رشته روی آوردم و از روی اجبار نبوده که با گذشت زمان پشیمان شوم.

در حال حاضر جایگاه این علم را در کشور چگونه ارزیابی می کنید؟
بعد از انقلاب اسلامی رشته علوم اجتماعی که ارتباطات هم از زیرشاخه های آن بود با چالش هایی مواجه شد اما خوشبختانه در دهه اخیر رشته ارتباطات وضعیت مطلوبی پیدا کرده است. در کشور ما این رشته، نظری و عملی است و دانشجویان در فرایند تولید هم درگیر هستند یعنی علاوه بر این که از لحاظ نظری آموزش‌های لازم را می بینند، از نظر عملی نیز دوره‌های تخصصی را می‌گذرانند. زمانی که شبکه‌های کابلی و کانال های خصوصی تأسیس شوند، نیاز روزافزون به این رشته وجود خواهد داشت.

آینده این رشته و علم را در ایران چگونه ارزیابی می کنید؟
روانشناسی اجتماعی، تبلیغات، ارتباطات سیاسی، ارتباطات فرهنگی و ... مواردی هستند که ما در جامعه خود خلاء آنها را احساس می‌کنیم. تبلیغات را باید به عنوان زیرشاخه ارتباطات مطرح کرد مثل جامعه شناسی تبلیغات، روانشناسی تبلیغات که در دل ارتباطات قرار دارند و این رشته‌ها با توجه به نیاز جامعه در آینده مطرح خواهند شد. من به یاد دارم که وزارت علوم مقطع کارشناسی ارشد رشته‌ ارتباطات سیاسی را تصویب کرد و وزارت امور خارجه یک دوره از این رشته را برای کارکنان خودش گذاشت. در تمام دنیا رشته‌ ارتباطات سیاسی وجود دارد که ما متأسفانه آن را نداریم. در جامعه ای که احزاب و تشکلات سیاسی و نهادهای مدنی فعالانه حضور دارند به این رشته نیز نیاز فراوانی پیدا می‌شود. اگر به این خلاء ها که ذکر شد بها داده شود به نظر می رسد این میان رشته ها در کنار علم ارتباطات می تواند این حوزه را به وضعیت مطلوبی در ایران برساند.

مشکلات پیش روی متخصصان و دانش آموختگان این رشته را در چه چیزی می بینید؟
به نظر من به طور کلی مشکلات رشته علوم اجتماعی و علوم ارتباطات همان خلاء هایی است که از آنها نام بردم.

در پایان چه توصیه ای برای علاقه مندانی که می خواهند این رشته و تخصص را انتخاب کنند، دارید؟
اول اینکه اگر علاقه دارند وارد این رشته شوند و هر مسیری را که می خواهند انتخاب کنند از روی علاقه گام بردارند. نکته دیگر آنکه به مباحث دانشگاه و کلاس اکتفا نکنند و سعی کنند مهارت های خود را در هر زمینه ای که مربوط به علم ارتباطات است، ارتقا دهند تا بتوانند در عصر حاضر در رشته مورد علاقه خود سرآمد باشند.

گفتگو: هانیه حقیقی