شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| مطالعه روابط عمومی و مدیریت استراتژیک عموما به مسائلی می پردازد که می تواند از آن به روابط عمومی استراتژیک یاد کرد. در این حوزه چند محور اصلی وجود دارد که عبارتند از:

1. تعیین مخاطبان کلیدی سازمان
2. ارزیابی ارتباطات با مخاطبان
3. تقویت روابط با مخاطبان
 

مخاطبان در یک سازمان می توانند شامل گروه های زیر باشند:

1. کارمندان سازمان
2. مشتریان
3. سهامداران
4. سرمایه گذاران
5. بخش های دولتی و خصوصی
 

البته این موارد از سازمان به سازمانی دیگر و از شرکتی به شرکت دیگر متفاوت است و هنر روابط عمومی این است که بتواند مخاطبان خود را به خوبی شناسایی کند. در واقع این نخستین گامی است که روابط عمومی در حوزه مدیریت استراتژیک بر می دارد. اما سوال اینجاست که چه رابطه ای میان روابط عمومی و مدیریت راهبردی وجود دارد؟ مدیریت راهبردی در هر صنعتی، چه صنعت نفت و گاز باشد یا صنایع دیگر، مجموعه ای از یک سری تصمیمات و فعالیت هایی است که برای دستیابی به اهداف سازمان اتخاذ می شود. این فرآیند که یک فرآیند شش بعدی است و به وسیله شخص راس سازمان انجام می شود و روابط عمومی به عنوان تسهیلگر این فرآیند عمل می کند. که وظایفش در این حوزه شامل موارد زیر می شود:

1. تنظیم یک بیانیه ماموریت سازمان
2. بررسی وضعیت جدول معروف SWOT
3. تشخیص انتخاب های مورد نیاز
4. تعیین اهداف
5. اجرای برنامه با توجه به عناصری که در سازمان وجود دارد
 

در نهایت روابط عمومی با استفاده از این عناصر به عنوان عناصر تولید از آنها یاد می کنیم و در نهایت عملکرد روابط عمومی استراتژیک را ارزیابی می کنیم.

بیانیه و ماموریت سازمان مسیر را نشان می دهد؛ نمایانگر دیدگاه های سازمان است؛ به طور دائم نقشه می کشد و اهدافی را مطرح می کند که در این رابطه از عناصر بنیادین روابط عمومی استفاده شده است. اصولا همه این ها فلسفه عملیاتی یک شرکت است.

بدست آوردن فلسفه عملیاتی یک شرکت از طریق جدول SWOT بدست می آید. یعنی شناسایی نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت ها و تهدیدها. از این ابزار به عنوان یک ابزار مدیریت راهبردی استفاده می کند.

با این مقدمه درکی از مدیریت استراتژیک در روابط عمومی بدست آوردیم. در ادامه به مساله ارتباطات در روابط عمومی می پردازیم. اصولا ارتباطات روابط عمومی فعالیتی است که با مخاطبان در تماس است. یکی از فعالیت های راهبردی روابط عمومی ها به ارزیابی برای سه مقوله می رسد:

1. اطلاعاتمان مناسب باشد.
2. افرادمان مناسب باشند.
3. در زمان مناسب.

در بسیاری از روابط عمومی های بزرگ جهان از این سه پارامتر فوق استفاده می کنند. در اینجا سه واژه کلیدی مطرح می شود که عبارتند از:

1. ایجاد
2. درک
3. کنترل

بدین معنا که ابتدا روابط عمومی باید با استفاده از مطالعه به ایجاد یا تولید محتوا بپردازد و سپس اطمینان حاصل کند که آن را درک کرده و در نهایت آن را کنترل نماید. کار روابط عمومی قابل ارزشیابی است. فعالیت هایی که در روابط عمومی انجام می شوند، اعم از فعالیت های کمی و کیفی، به سختی قابل ارزیابی می باشند. علت این سختی نیز این است که اغلب این فعالیت ها ارزش های کیفی دارد که برآیند آن امروزه در جهان وفاداری مخاطبان نسبت به برند سازمان می باشد. روابط عمومی در خیلی از شرکت ها نقشی در ارزش افزوده ندارند اما ارزش های کیفی آنها نمایانگر حضور آنها در بازار رقابت است که ما این را به عنوان وفاداری به سازمان مطرح می کنیم.

در یادداشت های آتی به این مساله به صورت عمیق تر نگاه می کنیم. یادداشت های ما را در شارا دنبال کنید.
 

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)