شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- جهان روابط عمومی در حال تغییر است. نیاز مداوم به وب سایت های به روز شده و چرخه های خبری 24 ساعته، منجر به فشار آوردن به شرکت های روابط عمومی برای ایجاد و پر کردن محتوا و مقالات پوچی که توسط مشتریان خود تهیه شده اند، می شود.

مصاحبه ها و پروفایل ها به طور فزاینده ای تبدیل به چیزهایی از گذشته شده اند چنانچه برخی از سردبیران به دنبال قطعات به اشتراک گذارده شده هستند، که ترجیحا توسط کارشناسان در یک زمینه خاصی نوشته شده اند. در حالت ایده آل برای سردبیران، این ستون ها ممکن است نیازمند کمی بررسی و فقط کمی ویرایش کپی داشته باشد.

مربوط به: هفت پیروزی یا برد روابط عمومی دلخواه برای سوق دادن شروع تان به سوی امتیاز مهم.

با کمک متخصصان، تجار نام خود را در محیط بیرونی کسب می کنند و وب سایت هایی با محتوای مورد نیازشان ارائه می شوند.

متاسفانه محتواها همیشه بر اساس انتظار مشتری نیست. این جایی است که شرکت های روابط عمومی نیاز به انجام یک آموزش بهتر به مشتریان در مورد آنچه از آنها در عصر اینترنت مورد نیاز است، دارند.

اجازه ندهید که امیدهای مشتریان از مصاحبه ها و پروفایل ها، فرهنگ کسب و کارشان را معرفی کند (و یا فن آوری های نوین) و یا انتظارات شان را از داستان های قدیمی-به - جدید CEO ،بر دیدگاه شان نسبت به روابط عمومی سایه بیافکند. در عوض مطمئن باشید که درج نام آنها در خارج نیازمند برخی پایه ها و ارکان کاری است.

و حال آنکه وقتی یک بازرگان درگیر همکاری و مشارکت در یک مقاله است، آن آسان تر و کمی زمان برخواهد بود و منافع آن بسیار مهم تر از چالش جزئی خواهد بود. رسانه ها همیشه نیاز به مقالات دارند، بنابراین شانس و اقبالی هست، چنانچه یک مشتری و ناشر ( روزنامه نگار) براحتی بتواند کار کند، نوشته هایش بروز خواهد کرد.

مزایای دیگری ازاین واقعیت نشات می گیرد که مشتریان بتوانند کنترل هایی بر پیام داشته باشند (اگر چه کسی آن قطعه را ویرایش خواهد کرد). اما در مجموع این موردی نیست که یک نشریه در مقاله مربوط به مشتری خود می نویسد.

حدود 90 درصد از آثار روابط عمومی من درگیر رسانه های پیچ کردن هستند. من یک یا دو مورد راجع به نوشتن محتواو یادداشت های مشارکتی آموخته ام. در اینجا برخی از راهنمایی هایم در اطمینان دادن برای تعیین رسانه های پایدار قطعات به اشتراک گذاشته شده ،هست:
مربوط به: توجه رسانه ها را می خواهد؟

1. بیش از حد ،خود تبلیغات، نکنید.
نوشتن مقالات برای نشریات تراز یک، یک قانون طلایی است. مقالات خود را مبنی بر پنج دلیل کسب و کار خوب شرکت یا چهار روشی که سازمان از رقبایش بهتر خواهد شد، ننویسید.
در عوض، مدیران باید بر اساس تخصص خود و یا آنچه که آنها از شغل خود یاد گرفته اند بنویسند.
به هر حال،این مقاله یک مثال خوب از آن است. در حالی که آن مربوط به کسب و کار من نیست، موضوع فوق- در حال کشف آن چیزی ست که برای مقالات به اشتراک گذاشته شده مفید است - چیزی است که من از کسب و کار و کار حرفه ای ام یاد گرفته ام.
به یاد داشته باشید: هدف از این مقالات به اشتراک گذاشتن دانش است – نه یک تابلوی تبلیغاتی برای تاجری. آن تبلیغات نامیده می شود.
مربوط به: چرا رهبران قصه گوهای بزرگ هستند

2. استفاده از زندگی برای الهام بخشیدن.
یک سوال که من به کرات بارها و بارها ازمشتریان دریافت می کنم این است که از کجا من ایده های داستانی ام را به دست می آورم. این آسان است: من آنها را از زندگی شخصی و تجربیات کسب و کارم بیرون می کشم .

برای قطعات Entrepreneur.com ، به عنوان مثال، من به دنبال نگرانی های موجود راجع به کسب و کار خودم هستم و در مورد آنهامی نویسم. اگر آنها من را به عنوان مالک کسب و کار کوچک به ستوه بیاورند، احتمالا من تنها نیستم.

یک فرد لزوما نباید بزرگترین متخصص دنیا در یک موضوع باشد که بتواند راجع به آن بنویسد. در عوض در مورد تجارب مواجه شده در کسب و کار و نیز تاکتیک موفق آمیز ،باید بنویسد.

من اغلب در مورد اینکه در یک روز کاری چگونه موفق به حل مشکلاتی شده ام می نویسم. یا با دیگر کارآفرینان مصاحبه می کنم و با آنها راهکارهایی را به اشتراک می گذارم .با نگاهی به زندگی حرفه ای به منظور الهام بخشیدن، این امکان وجود دارد که در مباحثات کم نیاوریم.

و مقالات به اشتراک گذاشته شده لزوما نباید در مورد صنعت مشتری باشند. به عنوان مثال، - به عنوان مثال، در راس نوشته هایم در مورد روابط عمومی، من همچنین در مورد جریان نقدی، مدیریت زمان و پیدا کردن مشتریان جدید می نویسم—موضوعاتی که می تواند به هر مالک کسب و کار کوچک مربوط باشد.

3. تهیه قطعه ای کوتاه و مختصر
در مورد اینکه چگونه مقالات را آنلاین بخوانید فکر کنید. در این عصر و زمان، مردم دوست ندارند که صفحات و صفحاتی از محتوا را بخوانند، حتی در مورد موضوعاتی که مورد علاقه شان هست. در عوض آنها از صفحه ای به صفحه دیگر فقط نگاه می کنند و مرور و دستکاری می کنند. وقتی که من مقالاتی را می نویسم، به طور کلی به یک فرمت فهرستی متصل می شوم، که ارائه کننده نکاتی است که اجازه می دهد خوانندگان در یک لحظه به دور از اطلاعات ارزشمند آن ،مشاهده کنند.

به عنوان یک قاعده کلی، بسیاری از رسانه ها طالب مقالاتی که درمحدوده 600- تا 800 کلمه ای که برای خوانندگانی که در حال مرور و دستکاری و نیز نویسندگان فعال خوب است، هستند. همه چیز را کوتاه نگه دارید و تمرکزتان صرفا بر ارائه اطلاعات با ارزش با نمونه های جهان واقعی باشد.

منبع مرجع:  شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)