شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی واژه ای است که تمامی انسان ها با آن در ارتباط هستند و جزئی از خصلت رفتاری محسوب می شود و البته یکی از ارکان مهم ارتباطی که امروزه شاخصه ای برای انتصابات، انتخابات و حتی فروش و بازاریابی و تعیین کارآیی افراد به شمار می رود.

با این پیش مقدمه، این سوال مطرح می شود که آیا کارگزار روابط عمومی که خود مجری و به حرکت درآورنده چرخ این علت و معلول می باشد تا چه اندازه در این زمینه شاخص و میزان است؟ چگونه یک مسئول روابط عمومی می تواند در حوزه ی کارخود در سازمان و نهاد متبوع سرآمد باشد؟

در واقع روابط عمومی را امروزه باید به دو نوع سازمانی و غیرسازمانی تقسیم کرد. روابط عمومی سازمانی، همان مسئولین و کارشناسانی هستند که استخدام دستگاه در این حوزه کاری می باشند که موضوع این یادداشت نیز همین مقوله را در بر می گیرد.

به نظر نگارنده کارگزار روابط عمومی بعنوان رصدکننده و بررسی کننده اتفاقات و اخبار پیرامون سازمان نقش کاتالیزور را برای سازمان بازی می کند و برای مخاطبین سازمان ، امید به نتیجه رسیدن مطالباتشان. در واقع سرآمدی روابط عمومی، می تواند اعتمادآفرینی، صداقت و تحلیل و نقش آفرینی در برهه های مختلف زمانی باشد، جستجو و کندوکاو در جریانهای مرتبط و ایجاد قوه امنیت روانی با رویکرد اخلاق و ارتباط پایدار برای مدیران ارشد و کارکنان سازمان که در مواجهه با بحران های پیش بینی نشده، بهترین واکنش را از خود بروز دهند.

 بزرگان علم روابط عمومی معتقدند در تقابل با بحران های ارتباطی، روابط عمومی بعنوان مجرای رسانه ای هر دستگاه، می بایست در کوتاهترین زمان، به بهترین شکل با ابزارهایی که در اختیار دارد، این دوره را سپری کند. یک مدیر روابط عمومی می بایست با ایجاد شبکه ارتباطی و مشاوره ای همواره دستگاه اجرایی خود را از انتقادات و کشمکش های بیهوده مصون داشته و ارباب رجوع نهاد متبوع خود را بعنوان مخاطبین اخبار و اتفاقات، در مجرای اطلاعاتی درست و صادقانه قرار دهد.

از این روست که کارگزاران روابط عمومی می بایست تلاش کنند تا همواره با رصد فعالیت های رقبا و همچنین عملکرد واحدهای مختلف سازمان، ضمن ارائه گزارش واقع بینانه به مدیران ارشد، بعنوان بازوی فکور و جریان ساز، ضمن مشاوره در اخذ تصمیمات درست، به کمک مسئولین بلند پایه سازمان خود آمده، تا تأثیرگذاری مناسب و قابل اعتنا داشته باشند.