شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- در سایتی خواندم: آیا می دانید که حقوق یک معلم در ژاپن حداقل 7000 دلار در ماه است ؟و با احتساب هر دلار سه هزار تومان یک معلم در ژاپن ماهانه حداقل 21000000 تومان حقوق دریافت می کند. بدانید من استاد دانشگاه با پایه ی خدمتی بالغ بر پانزده سال عضویت هیات علمی خجالت می کشم میزان حقوق در یافتی ام را در کشور طلای سیاه و در دانشگاه آزاد اسلامی بازگویم؛ از همین رو، ما ایرانیان در حالت معمولی هم در حال جهاد برای دفاع از آرمان های ملی خود هستیم؛ و در هر ثانیه در حال پرداخت هزینه های آن می باشیم. تنها توقع مان از شما آن است که آینده ای پر از آزادی، اعتدال، آرامش و آسایش فراهم سازید.

این روزها بسیار به یاد این جمله از بزرگ سید انقلاب حضرت امام(ره) می افتم که فرمودند: ما امیدوارم که بشر به رشدی برسد که مسلسل ها را به قلم تبدیل کند... قلم و علم و بیان است که می تواند بشر را بسازد نه مسلسل و نه سایر قوای تخریب کننده.(صحیفه امام، جلد13، ص447).

شاید موضوع هایی چون روی کار آمدن دولت تدبیر و امید؛ سفر رییس جمهور هفتم به نیویورک، و بیان نظر امام (ره)، در باره ی "مرگ بر آمریکا"، از سوی حضرت آیت الله و به پیروی از آن هجمه ی وسیع به ایشان از سوی محافل مدعی پاسداری از اصالت انقلابی در مبارزه ی با امریکا - به عنوان هویت بخش انقلاب اسلامی؛ در عرصه ی تعریف عملیاتی - بود؛ که این جمله ی مشهور را در ذهنم سیلانی چندین صد مرتبه می بخشید.
اگرچه این بار حجم حرکت های رادیکال بر ضد تنش زدایی؛ بسیار کمتر از دوران سیدِ خندان اصلاحات بود؛ اما، بافت موقعیتی ناشی از تحریم ها و تهدید نظامی معنادار در ارتباط با کاربرد سلاح های شیمیایی در محیط عملیاتی سوریه، و از همه ی آن ها مهم تر طرح "استراتژی نرمش قهرمانانه"، از سوی رهبری نظام جمهوری اسلامی ایران ایجاب می کرد که تندروان محتاطانه تر به میدان آیند.
در جبهه ی روبرو نیاز آمریکا به آرامش افکنی مثبت در خاورمیانه در چارچوب دکترین امنیتی دمکراسی پیشدستانه و در قالب بهار عربی و جنبش های مدنی؛ به همراه نیاز اوباما برای مدیریت آینده ی انتخابات کنگره و رییس جمهوری به نفع حزب دمکرات؛ نیز ایجاب می کند که امریکا نیز در این میان رهیافت تنش زدایی را پیشه کند.
این ها همگی در وضعیتی رخ می دهد که اگر تنش زدایی میان ایران و امریکا نتواند به نتایجی ملموس برسد، این تلاش ها، تنها به آرامشی پیش از طوفان ممکن آینده در خاورمیانه، منجر خواهد شد. در صورت شکست دولت های روحانی و اوباما برای مدیریت حل اختلافات؛ و رسیدن به تفاهم در ارتباط با مسایلی مانند پرونده هسته ای؛ و سوریه؛ شکاف های موجود بین ایران و امریکا، افزایش و فرصت پیش آمده به تهدیدی بزرگ تر برای منطقه تبدیل خواهد شد. این همان چیزی است که می تواند شدت بخش جریان روردرویی و تعارض شود؛ و رادیکالیسم را در منطقه بر تخت قدرت نشاند. این جا است که باید بگویم تنش زدایی میان ایران و آمریکا، تنها برای ایران و امریکا مهم نیست؛ این موضوعی است که می تواند آینده ی جهان را مدیریت کند. فرصتی گران بها برای ایران که بتواند در ساخت آینده ی جهان نقش داشته باشد و به جای امتیاز بخشی به بازیگران پیرامونی آمریکا برای شکل دادن به آینده ی جهان؛ جایی به سزا و بایسته برای گرفتن امتیاز از تمامی آن ها برای خود در آینده فراهم آورد.

شاید کفش پراکنی به رییس جمهور و به باد انتقاد گرفتن آیت الله در این میان؛ یک سهو تاریخی نباشد و محصول برنامه ریزی های پیدا و پنهان همین بازیگران پیرامونی باشد که در پرتو حل مناقشه ی ایران و امریکا در فضایی مقتدرانه و در همان حال معتدلانه؛ فضای مناسب تحت فشار گذاشتن آمریکا، و امتیاز گیری از پرونده ایران را در بازی های بین المللی از آن ها باز می ستاند.

این همان چیزی است که یکی از برجسته ترین طنز های تاریخ این دوران را پدیدار می کند. رادیکالیسم منطقه ای در دو قطب متضاد با یکدیگر هم سو می شوند. نتانیاهو با ادبیات خنده دار خود به میدان می آید و عده ای دیگر آیت الله را به باد انتقاد می گیرند و بدون توجه به اینکه در بسیاری از فرازهای مهم انقلاب اسلامی و تصمیم گیری های حکومتی نقل قول های آیت الله بوده است که رفرنس و پی بن تصمیم گیری های نهایی شده است؛ و بسیاری از همین آقایان را در پرتو مدیریت سیاسی ایشان؛ میان مردم نام و اعتبار بخشیده است؛ اعلام می دارند هیچ سندی درباره موافقت امام (ره) با حذف شعار مرگ بر آمریکا وجود ندارد.
این ها فراموش کرده اند که این آیت الله همان کسی است که با نقل قول های او بدون درخواست هیچ سند و مدرکی بارها و بارها آینده ی انقلاب اسلامی در این قریب به نیم قرن رقم خورده است.

در این جا است که رادیکالیسم اسلامی و تندروی صهیونیستی با یکدیگر پیوند می خورند. این در حالی است که سیاستمداران متخصص؛ پرتجربه، بادرایت و مدیریت بالای سیاسی، چون حضرت آیت الله را وا می دارد که در این برهه ی بس حساس، این بار آبروی خود را نیز به میدان آورند تا بتوانند با مدیریت جریان های جاری در لایه های سه گانه ی داخلی؛ منطقه ای و بین المللی؛ لبه های پرگستره ی اصطکاک میان ایران و نظام بین الملل را در پرتو تنش زدایی با امریکا؛ روغن کاری نماید.
آیت الله نشان داده است که بس صبور است؛ به اندازه ای که گاه صبوری از صبر او شرمنده می شود؛ ولی در همین حال گاه نیز نشان داده است که اگر قرار باشد برای آینده انقلاب به میدان آید و سخنانی افشاگرایانه بگوید که در آن مصلحت مردم بزرگ ایران و انقلاب شان باشد؛ از بیان بی پروای دیدگاه های خود دوری نمی گزیند. از همین رو لازم نبوده است که ایشان نظر خود را در قالب دیدگاه امام"ره"، بیان نمایند.

از روی دیگر اگر آیت الله باید در این زمینه سند ارائه کنند در بسیاری از مسایلی که مردم به اتکاء به اعتماد به جایگاه رفیع ایشان در نزد معمار کبیر انقلاب اسلامی - که در نامه های اخیر فرزندان ارشد بیت بزرگوار ایشان به آیت الله بعد از حذف ایشان از رقابت انتخاباتی نیز به خوبی آشکار است - تنها با نقل قول ایشان از امام "ره"؛ موارد مهم را ایفاد نموده اند و به اندازه ی این گروه هم به امام و نزدیکی ایشان به امام "ره"؛ آگاهی نداشته اند باید از ایشان سند موثق و معینی که این گروه برای این موضوع می خواهند؛ برای همه ی آن موضوعات، طلب نمایند.
با همه این اوصاف، باید به یاد داشته باشیم زمان آن نیست که زبان ها را به مسلسل تبدیل کنیم بیاییم مسلسل هایمان را نیز به قلم هایی برای استواری آینده ی منافع و اهداف ملی کشورمان تبدیل نماییم کاری که آیت الله این روزها با زبان و قلم خود انجام می دهد تلاش در تبدیل مسلسل ها در صحنه ی سیاست به قلم هایی برای نوشتن نسخه ای برای عبور از دهلیز های هزار توی پیچیدگی های موجود است. شما هم قلم دست بگیرید و اگر راهی بهتر می یابید؛ بیان نمایید.

همه چیز که در این سال ها در دست شما بوده است؛ شاه مرده است؛ نظام سلطنتی فروریخته و به همت فرزندان شهید همین مردم؛ نظام جمهوری اسلامی مستقر شده است. در هشت سال دفاع مقدس باز هم همین مردم به میدان آمده مال خود هدیه کرده اند؛ خون داده اند؛ و از آبروی خود مایه گذاشته اند؛ تا نظام برخاسته از انقلابشان پایدار بماند؛ در این سال ها نیز حجم پرباری از تحریم ها و کمبود ها را تحمل کرده اند. همین مردم به روحانی این سیاستمدار معتدل پرورش یافته در انقلاب اسلامی و محضر درس بزرگانی چون امام ره وحضرت آیت الله؛ رای داده اند؛ به جای کفش پرت کردن و سند خواستن از ایشان بیایید به ما بگویید چه طرحی رای عبور از این میدان و آوردگاه سخت دارید؟؟؟؟که شایسته تر از رویکرد ایشان باشد.

آقایان در سایتی خواندم: آیا می دانید که حقوق یک معلم در ژاپن حداقل 7000 دلار در ماه است ؟و با احتساب هر دلار سه هزار تومان یک معلم در ژاپن ماهانه حداقل 21000000 حقوق دریافت می کند.{اینجا} بدانید من استاد دانشگاه با پایه ی خدمتی بالغ بر پانزده سال عضویت هیات علمی خجالت می کشم میزان حقوق در یافتی ام را در کشور طلای سیاه و در دانشگاه آزاد اسلامی بازگویم؛ از همین رو، ما ایرانیان در حالت معمولی هم در حال جهاد برای دفاع از آرمان های ملی خود هستیم؛ و در هر ثانیه در حال پرداخت هزینه های آن می باشیم. تنها توقع مان از شما آن است که آینده ای پر از آزادی، اعتدال، آرامش و آسایش فراهم سازید. این ها درخواست هایی شرعی از سوی این ملت است که بر حسب آرایش محتوایی ماده ی نخست فصل پنجم قانون اساسی حاکمیت دارند و حکومت را به مسئولان به امانت می سپارند؛ خواهشمند است مسلسل هایتان را به قلم هایی برای حل مسایل روبروی مردم برای رسیدن به این اهداف تبدیل سازید؛ و قوای تخریب کننده ی خود را بر علیه یکدیگر به قدرت وحدت بخش برای رسیدن به وحدت ملی و انسجام دینی مد نظر رهبری نظام جمهوری اسلامی تبدیل نمایید؛ و بهتر از گذشته؛ پاسخ این ملت را بدهید. شاید فردا دیر باشد.