شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || مدت زمانی است که از روابط‌عمومی به‌عنوان هنر هشتم یاد می‌شود؛ اما این سؤال باقی است که چه فرد یا گروهی روابط‌عمومی را هنر هشتم نامید؟

تلاشم در سرچ گوگل برای پیداکردن جواب این سؤال بی‌نتیجه ماند و نتوانستم در بین مطالب و مقالات جستجو شده کسی را شناسایی کنم که برای نخستین‌بار از روابط‌عمومی به‌عنوان هنر هشتم یادکرد.

خوشحال خواهم شد اساتید و صاحب‌منصبان و صاحب نطران این رشته جزئیات بیشتری در این باره اطلاع‌رسانی کنند.

در جهان کنونی هنرهای بی‌شماری وجود دارد که از قدمت هر کدام از آنها قرن‌ها می‌گذرد.

اما دراین‌بین «شعر، موسیقی، تئاتر، نقاشی، مجسمه‌سازی، ادبیات، معماری و سینما»، به‌عنوان هنرهای هفت‌گانه جهانی در نظر گرفته شد که روابط‌عمومی نیز به‌عنوان هنر هشتم به این هنرهای فاخر افزوده و به هنر هشتم اطلاق گردید.

این هنر در یکی دو قرن اخیر بر سر زبان‌ها افتاد و به دلیل جذابیت، خلاقیت و تخصص خود را به این هنرها چسباند.

«روابط‌عمومی یا هنر هشتم» مهم‌ترین رکن دنیای مدرن در عصر ارتباطات است که توانسته جای خود را در تمام سازمان‌های جهانی و دولتی پیدا کند و امروزه از آن به‌عنوان مهم‌ترین رکن شکوفایی و نوآوری در هر مجموعه‌ای یاد می‌شود.

از نقش‌ها و مسئولیت‌های روابط‌عمومی می‌توان به شفاف‌سازی ارتباطی و ارائه اطلاعات، جلب مشارکت در تصمیم‌سازی، دوسویه کردن ارتباطات، توجه به نقش ویژه بازخورد در روابط‌عمومی، توجه به گروه‌های متخصص و رهبران افکار، ثبت و ضبط اطلاعات و. اشاره کرد. / منبع: خبرگزاری ایمنا

اگر به پیشینه تشکیل اولین واحد روابط‌عمومی در دنیا نگاهی گذرا داشته باشیم، به این واقعیت می‌رسیم که این حرفه‌وفن از نظر ماهیت و کارکرد قرابت زیادی با رسانه‌ها دارد. به‌نحوی‌که در یکی از تعاریف قدیمی، "روابط‌عمومی را هنر کاربرد خردمندانه از رسانه برای نفوذ در افکار عمومی" تعریف کرده‌اند. همچنین جالب است بدانیم پدر روابط‌عمومی در دنیا "ایوی لی" خبرنگار اقتصادی در نشریات نیویورک بوده است. در واقع شالوده و هسته اصلی تشکیل روابط‌عمومی به مفهوم امروزین آن در سال ۱۹۰۶ میلادی توسط شخصی به نام ایو لی که خبرنگار اقتصادی نشریات نیویورک بوده است پایه‌گذاری و تکوین‌یافته است و این امر نشانگر محوری بودن فعالیت‌های رسانه‌ای در روابط‌عمومی است. (سید محسنی،۱۳۸۹، ص ۱۰

این که هنر روابط‌عمومی چگونه هنری است باید به ماهیت وجودی آن پی برد.

افرادی که در روابط‌عمومی مشغول بکارند چه آموخته این رشته باشند یا نباشند باید بدانند پا در جایی گذاشته‌اند که سوای بخش‌ها و قسمت‌های سازمان و اداره خود هستند.

همان‌طور که هنر مقدس و جایگاه رفیعی در بین مردم عادی دارد که می‌گویند «فرزند هنر باش نه فرزند پدر / که فرزند هنر زنده کند نام پدر را» باید پی به این واقعیت مهم ببرند که شاید این هنر ذاتی نباشد؛ اما در خود هنرهای فراوان ارتباطی و غیر ارتباطی دارد که هر کسی نمی‌تواند به آن ورود کند.

این هنر، جنبه‌های مختلف ادراکی دارد که نیاز به شوق و علاقه و خلاقیت و مهم‌تر از همه ایمان داشتن به آن دارد که بتوان جایگاه رفیع آن را در سازمان شناخت و به آن چوب حراج نزد.

هنر هشتم هنری برآمده از روز آمدی و تخصص و فن است که گرچه نوپا است؛ اما در عصر ارتباطات نمود عینی دارد و نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن عبور کرد.

هنر روابط‌عمومی نفوذ در ذهن مخاطب داشته و دارد و ابزار آن نه‌تنها قلم و دوربین و... که باور قلبی برای ساختن دنیایی متفاوت از ساده‌انگاری‌ها و دور از تبلیغات و عوام‌فریبی است.

 

انتهای پیام/