شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || آلودگی هوا می‌تواند به طور قابل توجهی به کیفیت منابع آب و خاک آسیب برساند. وقتی هوای خود را آلوده می کنیم، نزولات آسمانی را نیز آلوده می کنیم که به آب و خاک می ریزند. با توجه به این که خاک و آب سنگ بنای زندگی روی زمین هستند، این یک نگرانی اساسی است، زیرا خانه‌های بسیاری از موجودات زنده و بسیاری از مواد مغذی، مواد معدنی و عناصر ضروری برای رشد و عملکردهای بیولوژیکی را فراهم می‌کنند. جریان آب از جو، از طریق خاک و به بدنه‌های آبی این دو منبع گرانبها را متحد می‌کند.

خاک
بارش اسیدی می‌تواند شیمی خاک را تغییر دهد که به نوبه خود می‌تواند رشد گیاه و کیفیت آب را از طرق مختلفی تحت تاثیر قرار دهد.

با اسیدی شدن خاک، توانایی آنها در حفظ بسیاری از مواد مغذی، مواد معدنی و عناصر ضروری مانند کلسیم (Ca)، منیزیم (Mg) و پتاسیم (K) کاهش می یابد. در نتیجه، این مواد مغذی، مواد معدنی و عناصر توسط آبی که در خاک جریان دارد، انتقال یا شسته می‌شوند و در دسترس ارگانیسم های خشکی قرار نمی گیرند.

به طور مشابه، افزایش اسیدیته خاک می‌تواند تحرک فلزات سنگین موجود در خاک مانند آلومینیوم (Al) را افزایش دهد. سپس این فلزات بیشتر قادر به جریان یافتن به دریاچه ها، رودخانه ها و نهرها هستند. مانند بسیاری از فلزات سنگین، آلومینیوم برای ماهی ها و سایر حیات وحش سمی است و در آب های آزاد با اسیدیته‌های بالاتر معلق می ماند.

آب
تاثیر آلودگی هوا بر روی آب همیشه قابل مشاهده نیست. برخی از رودخانه‌ها، دریاچه‌ها یا مناطق ساحلی ممکن است تمیز به نظر برسند، اما همچنان به دلیل بارش اسیدی ناشی از باران، برف و ذرات معلق آلوده هستند. یا زمانی که مواد مغذی، عناصر و فلزات سنگین از خاک شسته می‌شوند و در ستون آب معلق می‌شوند، ممکن است به طور غیرمستقیم آسیب ببینند.

بدنه‌های آبی می‌توانند اسیدی شدن کوتاه مدت اما چشمگیر را تجربه کنند، مانند زمانی که بارش اسیدی به شکل برف به طور ناگهانی در سیستم آبی در طول ذوب بهار منتشر می شود. این "شوک اسیدی" می‌تواند برای بسیاری از موجودات آبزی مانند ماهی کشنده باشد. از طرف دیگر، بدنه‌های آبی می‌توانند در درازمدت از قرار گرفتن مداوم در معرض بارش اسیدی اسیدی‌تر شوند.

انتهای پیام/