شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || در این قسمت به انواع آموزش هایی که می تواند مفید باشد اشاره­ای گذرا خواهد شد.

۱-    آموزش های دانشگاهی

تربیت نیروی متخصص برعهده محیط های آموزش عالی و دانشگاهی است و نیروی ماهر و متخصص جزو سرمایه های هر سازمانی محسوب می گردند. لذا باید توجه ویژه ای به آموزش های کاربردی و نه تنها صرفاً نظری نمود.

۲- آموزش قبل از اشتغال به کار

اگر قرار است نیرویی وارد محیط کار در روابط‌عمومی‌ شود و اگر آن نیرو تخصص و تحصیلات مرتبط را ندارد حداقل قبل از شروع به کار آموزش هایی را برای وی در نظر بگیرند تا با تکنیک های روابط‌عمومی و ابزارهای نوین ارتباطی آشنایی یابد.

۳- آموزش های حین خدمت

آموزش حین خدمت کارمندان تنها ارائه بحث آموزشی صرف نیست چرا که به اندازه کافی در کتاب های روابط‌عمومی به آن پرداخته شده است. هدف اصلی از برگزاری این دوره ها باید افزایش مهارت باشد و این که بتوان در عمل، مباحث مرتبط با روابط‌عمومی را کاربردی تر اجرا کرد. ضمن اینکه ارائه مباحث تکراری نمی تواند راهگشا باشد؛ آموزش باید با توجه به اطلاعات و نیازهای روز باشد و هرساله اگر این دوره ها برگزار می شود، بر دانش، مهارت و افزایش کارایی ها بیفزاید.

۴- آموزش های تخصصی برای پذیرفتن مسئولیت

به نظر می‌آید بحث آموزش در روابط‌عمومی صرفاً متوجه کارمندان و دانشجویان نیست بلکه  آموزش و افزایش دانش و مهارت تخصصی باید متوجه مدیران نیز باشد. چراکه طی سال‌های متوالی برخی از افراد به دور از ضابطه‌مندی و بدون تخصص و تجربه لازم به سمت مدیریت روابط‌عمومی منصوب شده­‌اند.

لذا با توجه به مباحث ارائه شده فوق می توان نتیجه گرفت:

۱- از مهم ترین معظلات روابط‌عمومی ها نداشتن پرسنل آموزش دیده و عدم به کار گیری فارغ التحصیلان رشته روابط‌عمومی است که تاثیر مهمی در بهروه وری و ارتقای روابط‌عمومی دارد.
۲- نبود انگیزه و علاقه مندی لازم در کارکنان روابط‌عمومی به منظور فراگیری مباحث تخصصی، یکی دیگر از نقاط ضعف مرتبط با موضوع آموزش روابط‌عمومی است که می بایست مدیران و دست اندرکاران روابط‌عمومی برای آن تدبیری بیندیشند.
۳- بازنگری در سرفصل های آموزشی روابط‌عمومی و کاربردی کردن بحث های آموزشی در حوزه روابط‌عمومی می بایست در دستور کار دانشگاه های مرتبط قرار گیرد.
 

منبع: https://t.me/prbooknet

انتهای پیام/