شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || سید رضا جمشیدی- یکی از عوامل مهمی که در پیشبرد اهداف و سرنوشت یک سازمان اهمیت و ارزش اساسـی دارد و آن را در نیـل به اهداف مربوطه یاری می‌دهد کیفیت رابطه آن سازمان با افراد حقیقی، حقوقی و افکار عمومی جامعه‌ای است که بـا آن در ارتباط است.

هراندازه این ارتباط با شناخت کامل و مستحکم‌تر و گسترده‌تر باشد آن سازمان در دستیابی به اهداف و برنامه های خود موفق تـر خواهـد بود، چرا که امروزه و در عصر ارتباطات این نیاز و مسئولیت بسیار مهم و حساس را روابط‌عمومی به عنوان پـل ارتبـاطی بین سازمان و مخاطبان درون و برون سازمانی مدیریت می نماید .
همراهی و همگرایی در سازمانها از طریق روابط‌عمومی های متخصص، با تجربه، کارآمد و تاثیرگذار شکل می گیرد و ایجاد ارتباط با مخاطبان، جامعه و مجریان و ذینفعان و گروه مرجع از مهم ترین وظایف روابط‌عمومی سازمانهاست.

در دنیای امروز جایگاه روابط‌عمومیها بسیار حائز اهمیت بوده، روابط‌عمومی‌ها و سازمان‌ها همراه و همزاد هم هستند و هیچ دستگاه و سازمانی را نمی‌توانید پیدا کنید که بدون روابط‌عمومی بتواند کار کند، روابط‌عمومی و سازمان‌ها لازم و ملزوم همدیگر هستند و به جرات می‌توان گفت در دنیای کنونی با توجه به ظهور تکنولوژی های برتر و پیشرفته، دستگاه‌ها و سازمان‌ها بدون روابط‌عمومی نمی‌توانند به حیات خود ادامه دهند و در اصل روابط‌عمومی ها تسهیل گر جریان ساز ارتباط هستند.

نقش روابط‌عمومی ها به دلیل برقراری کانال ارتباطی که بین درون و بیرون سازمان به وجود می آورند بهترین بخش برای تحقق ارتباطات ، فعالیت های اجتماعی و مسئولیت اجتماعی در شرکت ها و بنگاه های اقتصادی هستند.روابط‌عمومی ها با شناخت کامل و شرایط ذینفعان خارج و داخل سازمان که شامل مدیران و کارکنان و تامین کنندگان و تصمیم گیران خارجی که شامل مشتریان،سهام داران،جوامع محلی،مدیران دولتی و حاکمیتی و تشکل های مردم نهاد ( گروه مرجع ) که در محیط پیرامون کارخانه ها فعالیت می کنند .

به همین دلیل می‌توانند با یک مدیریت منظم و استراتژی مشخص دیدگاه و نقطه نظرات افکار عمومی را شناساسی کنند و با توجه به نیاز و انتظارات جامعه از ظرفیت مسئولیت اجتماعی استفاده کرده و رابطه بین بنگاه اقتصادی و جامعه را توسعه بدهند.

این در حالی است که یک روابط‌عمومی در مرحله نخست باید از درون سازمان خود شناخت کافی داشته باشد.از سوی دیگر باید ارتباط موثر با مدیران ارشد،میانی و کارکنان سازمان داشته باشد.روابط‌عمومی ها می بایست از این توانایی برخوردار باشند که اطلاعات مرتبط با فرایند و پروسه مسئولیت اجتماعی را در اختیار سازمان و کارکنان آن قرار بدهد و از ظرفیت داخلی سازمان در جهت اقدامات اجتماعی سازمان بهره مند شوند .

روابط‌عمومی باید سطح آگاهی و شناخت کارکنان را نسبت به مسئولیت اجتماعی افزایش بدهد تا کارکنان سازمان درک صحیحی از مسئولیت اجتماعی پیدا کنند و بتوانند در راستای اهداف سازمان با بدنه سازمان همسو باشند. در چنین شرایطی است که می‌توانند رضایت کارشناسان را مرتفع کرد و به بهره وری و توسعه سازمان کمک کرد .

هر کدام از بخش های سازمان دارای وظایف متفاوتی هستند و به همین دلیل رویکرد روابط‌عمومی ها نسبت به آنها متفاوت است.مدیران ارشد با تصمیماتی که می گیرند تأثیر زیادی در حرکت بنگاه اقتصادی دارد. به همین دلیل مدیران ارشد باید نسبت به آثار و پیامدهای تصمیماتی که می گیرند آگاهی داشته باشند و با دوراندیشی اقدام به تصمیم گیری مسئولانه و ارزیابی اجتماعی در زمینه های مختلف کنند.در چنین شرایطی است که می‌توانند پیامدهای مخرب برخی تصمیمات اشتباه را کنترل و کاهش بدهند.

مدیران میانی یکی از اهرم های اصلی تحقق برنامه ها و وراهبردهای های مدیران ارشد هستند که باید بتوانند بین مدیران ارشد و کارکنان یک ارتباط منطقی و اصولی برقرار کنند.از سوی دیگر می بایست نیازهای هر کدام را شناسایی و به دیگری منتقل کنند و از سوی دیگر بتوانند سطح تعاملات بین مدیران ارشد و کارکنان را افزایش دهند.

اگر روابط‌عمومی ها بتوانند سطح آگاهی کارکنان را نسبت به تولید و فعالیت شرکت و اهداف توسعه ای سازمان و مسئولیت اجتماعی افزایش بدهند ، در برخی پروژه ها بدون هزینه و با ایده خلاقانه و خلق ارزش می‌توانند به یک هدف اجتماعی رسید و از این ارزش بهره لازم را ببرند.

مدیر روابط‌عمومی می بایست یک ارتباط دو طرفه بین درون و بیرون سازمان به وجود بیاورد و مسئولیت های به خصوصی را در این زمینه به افراد و یا بخش هایی از سازمان واگذار کند و با مشارکت کارکنان پروژه ها و طرح های مسئولیت اجتماعی ا اجرا نمود .

از سوی دیگر روابط‌عمومی ها می‌توانند با کمک گرفتن از مشاوران بیرونی و با دید متفاوتی که مشاوران بیرون از سازمان دارند می‌توانند شناخت بهتری نسبت به محیط پیرامون و نیازهایی که وجود دارد ایجاد نمایند.

مجموعه این فرایندها می بایست براساس ساختارهای علمی و استانداردها،قوانین و چارچوب هایی که مشخص شده صورت بگیرد. این اقدامات باید مستند نگاری شود و نقاط قوت و ضعف آنها مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد.

نکته مهمی که در این زمینه وجود دارد گزارش دهی مدیران روابط‌عمومی در یک بازه زمانی مشخص است که معمولأ این اتفاق به صورت سالانه رخ می دهد. به همین دلیل روابط‌عمومی ها باید نسبت به گزارش سالانه اهتمام داشته باشند.گزارش ها نیز در سه سطح قابل انتشار است. نخست برای اعضای هیئت مدیره،مجمع عمومی و سهام داران،دوم ذینفعان عمومی که شامل جامعه می شوند که باید توسط رسانه های تخصصی صورت بگیرد.

در نهایت نیز گزارش به مجموعه های بالادستی مانند فرمانداری ها،استانداری ها و مدیران حاکمیتی ارسال می شود. براساس این گزارش است که می‌توان مسئولیت اجتماعی سازمان را مورد ارزیابی قرار داد و به صورت سالانه برای یک سازمان برنامه ریزی کرد و با مدیریت ارتباطات نقاط ضعف را به نقاط قوت تبدیل کرد.

منبع: دانستنی آنلاین

انتهای پیام/

<div id="div_eRasanehTrustseal_24429"></div>
<script src="https://trustseal.e-rasaneh.ir/trustseal.js"></script>
<script>eRasaneh_Trustseal(24429, false);</script>