شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || در مسیر زیستن رسانه اغلب اطلاع‌رسانی، صداقت و راستی و هویت و ماهیت واژگانی مرسوم هستند برای اعتباربخشی آن در برابر افکار عمومی که مورد قضاوت و انتخاب قرار گرفته و بر اساس عملکرد ایشان در این چارچوب مورد پذیرش واقع شده و بتوانند در این راستا مخاطبین خود را جذب و به‌تدریج بر توسعة این جمع افزوده و به رسانه‌ای برجسته و فراگیر و در یک‌کلام مورداعتماد قرار گیرند.

اما متأسفانه شرایط اطلاع‌رسانی جامعه ما به سمت سویی رفته که باتوجه‌به ابزارهای گوناگون اطلاع‌رسانی و آگاهی‌بخشی اجتماعی مراکز نظارتی گاه تعمدی و گاه از روی عدم توانمندی مطلوب نتوانستند بر عملکرد ایشان به شکل مناسب کنترل داشته و همین امر باعث شده اخبار به شکل سازمان‌یافته و هدفمند گاه به‌صورت همزمان از دو کانال مختلف گاه برای ترویج امری و گاه سرکوب آن منتشر شده و همین امر زمینه‌ساز چالش در افکار عمومی شده و راستی‌آزمایی اطلاعات و اخبار را به مخاطره اساسی روبرو ساخته که جامعه را دچار تشویش کرده و آن را از تفکر صحیح برای تصمیمات بنیادین در بعد اجتماعی و عمومی با خطای بسیار روبرو ساخته است.

در فضای کنونی جامعه ما افکار عمومی سخت در حال گذر از برهه خاصی از تنش اطلاعاتی از جهت نابسامانی در حوزه‌های گوناگون اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی بوده که صحت سنجی آن به‌خودی‌خود هنجاری ناهمسان را ایجاد کرده و زمینه‌ساز برخی بحران‌های ناخواسته در بین عوام گردیده و این امر لطمات جبران‌ناپذیری به باورهای اجتماعی وارد و ایشان را از مدار اطمینان و سپس اعتماد خارج کرده و این رقابت ناملموس و جهت‌دار رسانه‌ها برای کسب موفقیت برای القا سازی تفکر خاص در جامعه به سبب وابستگی برخی از آن‌ها به جناح‌ها و طیف‌های معین، ایشان را از چارچوب ساختار و حرفه‌ای جدا ساخته و آن‌ها را به ابزار فرافکنی و گاه دروغ‌پردازی عمومی مبدل ساخته و گویی رسانه در انزوای اعتماد خودباخته گرفتار شده است.

حال اینک جامعه مستأصل از برخی وقایع اقتصادی، چگونه و به پشتوانه کدام باور پس از گذر از این هیاهوی رسانة که توسط ایشان در جهت جلب نظر افکار خاص رخ‌داده می‌خواهد سازه خاطره خود را مجدد به اطمینان و اعتماد دوباره گره بزند و کاخ صداقت و راستی را بر کلام این رسانه‌ها استوار سازد، خود به‌تنهایی مسئله ست ناشدنی در نگاه اول اما ازآنجاکه هر ناشدنی در برابر جامعة انسانی دنیست بایست نشست و دید اولاً این استظهار بر محتوای رسانه‌ها شکل خواهد گرفت؟!! آیا پس از این شکل‌گیری مجدد، عمق باور بر آن نقش خواهد گرفت؟!! و نهایتاً آیا نقش‌پذیری آیا بر اساس حقیقت و واقعیت خواهد بود یا اجباری همراه با چاشنی تردید؟!!

انتهای پیام/