شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || این مسئله انکار ناپذیر است که در سال‌ های گذشته شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور به گونه ای رقم خورد که جامعه به سمت و سوی آنچه از آن بحران یاد می شود سوق پیدا کرده است. شرایطی که قطعا برندها و کسب و کارها را نیز تحت تأثیر خود قرار می‌دهد. شرایطی که شاید برخی کسب و کارها را در بن بست ارتباطی قرار داده و در موضع انفعال قرار دهد. حقیقت اما این است که روابط عمومی به عنوان نهادی که از آن به عنوان پل شفاف درون و برون سازمان یاد می‌شود، در شرایط بحران، نقش ویژه، مؤثر و راهبرانه ای را می تواند برعهده گیرد.

به جرأت می‌توان گفت که در زمانه‌ای که جامعه از لحاظ جامعه شناسی، اقتصادی و جنبه‌های دیگر در مرحله آسیب قرار دارد، روابط‌عمومی یک برند یا سازمان بر لبه پرتگاهی قرار دارد که می‌تواند یا با یک اقدام به ظاهر ساده مجموعه خود را به به وادی سقوط بکشاند و یا با ابتکارعمل، هوشمندی و آگاهی اجتماعی خود، نه تنها اعتماد افکار عمومی را به دست آورد بلکه اعتبار ویژه‌ای نیز برای برند خود رقم زند.

سال‌ها میان متخصصان علم روابط عمومی و بازاریابی این سئوال مطرح بوده است که نقش این حوزه کلیدی در سازمان‌ها، کجا و چگونه از «تبلیغات صرف» و یا «بلندگوی سازمان» خارج می‌شود؟

در پاسخ باید از عملکرد هوشمندانه ارتباطی روابط‌عمومی در شرایط خاص اجتماعی و یا مدیریت بحران یاد کرد. این بخش، یکی از آن حوزه‌هایی است که روابط عمومی می تواند از پوسته و برچسب همیشگی “تبلیغات” بیرون آمده و عملکردی ثمربخش داشته باشد. در چنین شرایطی است که روابط عمومی می‌تواند یا ساز خود را همنوا با شرایط برون سازمان کوک کرده یا مصداق گفته شاعر باشد که “هر سازی که می‌بیند بدآهنگ است” از یاد نبریم که در فضای اطلاعاتی امروز، هیچ عملی از یک سازمان به دور از نگاه های تیزبین مخاطبان فضای مجازی نیست. یک تبلیغات محیطی، حضور یک برند در رویدادی خاص، انتشار یک محتوا در صفحات مجازی برند هر کدام اگر متناسب با به اصطلاح حال و هوای کنونی جامعه نباشد می‌تواند به مثابه خنجری بر علیه کل سازمان عمل کند. مخاطبی که شاید حتی از اهداف اصلی یک سازمان باخبر نیست و تنها ” آنچه انتشار یافته” را مشاهده کرده است. به بیان دیگر در حوزه روابط عمومی الکترونیک، شبکه‌های اجتماعی می‌توانند هم نجات بخش باشند و هم آتش بحران‌ها را شعله ور سازند.

با این وجود، اینکه یک روابط عمومی بتواند پیام، طرح ها و ایده های خود را همسو با شرایط کنونی جامعه و یا با درک درست و متقابل از آنچه در پشت دیوارهای سازمان خود رخ می‌دهد، سامان دهد، امری سهل نبوده و به متخصصانی با بینش غیرجانبدارانه و مجهز به دانش جامعه شناسی نیاز دارد.

گاهی لازم است یک متخصص روابط عمومی خود را بیرون از گود سازمان خود دیده و با نگاهی همدلانه به آنچه می‌خواهد به عنوان سخنگوی یک سازمان انتشار دهد، بیندیشد. در شرایط بحران قطعا هر پیام باید از جنبه های مختلف بررسی و در اتاق های فکر با حضور متخصصان جامعه شناسی، روانشناسی اجتماعی و علم بازاریابی به مشورت گذاشته شود و در بسیاری از مواقع ضروری است که روابط عمومی جلسات مشترکی را با دیگر بخش های سازمان تشکیل داده تا محصول، خدمت یا اهداف مجموعه، نسبت به شرایط کنونی جامعه بازنگری شود.

و از یاد نبریم که امروزه روابط عمومی پویا، دیگر نه تنها محدود به تبلیغات نشده بلکه از حوزه تولید خبر و محتوا نیز فراتر رفته است و یک مجموعه چند سویه به حساب می آید که از یک سو با دانش جامعه شناسی خود می‌تواند در بخش “مسئولیت اجتماعی” پروژه ها و طرح های نوآورانه ای را ایجاد کند که هم با فضای جامعه همخوانی داشته و هم با اهداف سازمان، یکپارچه باشد و از سوی دیگر با بهره گیری درست از بستر فضای شبکه های اجتماعی، حضوری هدایت گر و راهبرانه در راستا نفوذ به افکار عمومی داشته باشد.
 

انتهای پیام/