شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- روابط عمومی آثار سینمایی که به مثابه پل ارتباطی اهالی رسانه با دست اندرکاران یک فیلم محسوب می شود، اکنون به سدی در برابر حوزه اطلاع رسانی تبدیل شده است.

به گزارش شارا به نقل از ایرنا، روابط عمومی به عنوان هنر هشتم شناخته می شود اما جایگاه این بخش به حدی در عرصه فرهنگ و هنر نزول کرده که شاید دیگر این بخش را نتوان حتا هنر نامید و روابط عمومی بیشتر به فضایی دور همی برای افراد بیگانه با این عرصه تبدیل شده است.
این امر بخصوص در بخش فیلم های سینمایی به وضوح دیده می شود تا جایی که بسیاری از روابط عمومی های آثار سینمایی عمدتا به دست افراد بی تجربه و غیر متعهد سپرده می شود تا جایی روابط عمومی ها حتا بسیاری از خبرنگاران رسانه ها و خبرگزاری های اصلی را نیز نمی شناسند و درک درستی از دروازبانی خبر ندارند.

به عقیده بسیاری از فعالان عرصه رسانه، موارد یادشده تنها معضل روابط عمومی های فیلم های سینمایی نیست و گزینشی کارکردن افرادی که در این جایگاه قرار دارند از دیگر معضلات این بخش به شمار می رود. تا جایی که مدیران روابط عمومی بجای اینکه به پل ارتباطی یک اثر سینمایی با رسانه ها تبدیل شوند به سدی در برابر رسانه ها و مطبوعات تبدیل شده و بعضا اخبار فیلم مورد نظر را به رسانه هایی که خود در آن فعالیت کرده و یا مورد اقبالشان بوده، ارایه می شود و از ظرفیت های دیگر رسانه ها در این بخش استفاده نمی شود.

فارغ از رویکرد غیر حرفه ای که در این سالها در سینمای ایران در عرصه روابط عمومی فیلم رخ می کند، به تازگی پدیده ای دیگر به این عرصه افزوده شده و آن تولید فیلم به دور از فضای رسانه ای است و فیلمسازان با این استدلال که رسانه ها ممکن است برای یک اثر حاشیه سازی کنند مانع از ارتباط رسانه ها با دست اندرکاران یک اثر سینمایی می شوند.

این در حالی است که همین فیلمسازان در زمان اکران آثار خود برای درج مطالب به اصطلاح مثبت و گفت وگوهای متعدد، دست به دامان رسانه ها شده و از آنان برای کمک کردن به معرفی و فروش یک فیلم کمک می خواهند.
در اینکه رسانه ها و مطبوعات باید به سینمای کشور و ایجاد رغبت در مخاطبان برای تماشای یک اثر سینمایی و رونق هنرهفتم کمک کند، شبهه ای نیست اما اینکه فیلمسازان به رسانه ها نگاه ابزاری داشته باشند، تاسف برانگیز است.

بسیاری از فیلم های کنونی که در مراحل تولید به سر می برند در شرایط یادشده قرار دارند و رویکرد منظور نیز از طریق افراد غیرحرفه ای و در کسوت روابط عمومی فیلم به ان دامن زده می شود، آزار دهنده است.
کارشناسان معتقدند که روابط عمومی در فضای کنونی سینمای ایران بیشتر به محلی برای حضور آشنایان کارگردانان، تهیه کنندگان و دیگر عوامل یک اثر تبدیل شده و ذوق افراد کارنابلد برای دیدار با برخی بازیگران گاه سبب می شود که ارتباط با رسانه ها به دست فراموشی سپرده شود.
به هر حال در بخش روابط عمومی و ایجاد پل ارتباطی با رسانه ها بوِیژه در فرآیند تولید آثار سنیمایی بازنگری اساسی با رویکرد حرفه ای ضروری است.