شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || شهرداری یکی از ارگان های مخاطب محور در هر شهر به شمار می رود. بدین جهت که طیف وسیعی از فعالیت های مردم شهر در تعامل با شهرداری ممکن خواهد بود. از عوارض شهرداری گرفته، تا ساخت و ساز ها و از فضاهای شهری و پارک ها گرفته تا تبلیغات محیطی، همه و همه در اختیار شهرداری ها قرار دارد.

قوانین شهرداری ها طیف وسیعی از فعالیت ها را برای آنها به صورت پیش فرض در نظر گرفته اند که در صورت عدم گسترش ساختارهای بروکراتیک شهرداری گویا مسئولیت تمام امور یک شهر را بر عهده دارد. به عنوان مثال در ماده ماده ۸۰ – شهرداریها مکلفند ۵ درصد از کلیه درآمد مستمر‌وصولی سالیانه خود را برای کمک به امور فرهنگی شهر (‌موضوع تبصره ۱ ماده ۸ قانون تعلیمات اجباری) اختصاص داده و برنامه عمل را طبق‌تشخیص و تصویب انجمن شهر و با استفاده از راهنمائی های فنی ادارات بهداری و فرهنگ محل به موقع اجرا گذارند.

در ماده ۶ – اجرای تبصره ۱ ماده ۸ قانون تعلیمات اجباری و تأسیس مؤسسات فرهنگی و بهداشتی و تعاونی مانند بنگاه حمایت مادران و نوانخانه و‌پرورشگاه و درمانگاه و بیمارستان و شیرخوارگاه و تیمارستان و کتابخانه و کلاس های مبارزه با بیسوادی و کودکستان و باغ کودکان و امثال آن در حدود ‌اعتبارات مصوب و همچنین کمک به این قبیل مؤسسات و مساعدت مالی به انجمن تربیت بدنی و پیش آهنگی و کمک به انجمن های خانه و مدرسه و ‌اردوی کار. (اصلاحی مصوب ۱۳۴۵/۱۱/۲۷)
 

در ادامه این ماده آمده است: «‌شهرداری در این قبیل موارد و همچنین در مورد موزه‌ها و خانه‌های فرهنگی و زندان با تصویب انجمن شهر از اراضی و ابنیه متعلق بخود با حفظ ‌مالکیت به رایگان و یا با شرایط معین بینظور (بمنظور) ساختمان و استفاده به اختیار مؤسسات مربوط خواهد گذاشت.»

بنابراین دو طیف از مسئولیت فرهنگی برای شهرداری ها می توان متصور شد که یکی اقدامات فرهنگی برای توسعه و ارتقای فرهنگ شهروندان است و دوم ایجاد زیرساخت های فرهنگی نظیر فضاهای فرهنگی است که باید در شهرداری ها مورد توجه قرار گیرد.

در این نوشتار سعی خواهم کرد که نگاهی دقیقتر به اقدامات شهرداری پرند داشته باشم. شهری که امروز با سیل جمعیت از سوی تهران مواجه است و از سوی دیگر فقدان مکان های فرهنگی، پرند را در معرض آسیب های شدید اجتماعی قرار داده است. شهری که گاهی از آن به خوابگاه تهرانی ها یاد می شود و گاهی نیز به عنوان شهر املاک!

علی ایحال صرف نظر از امکانات فعلی شهر پرند که مشکلات فراوانی را برای مردم آن وجود دارد، از فقدان سیستم حمل و نقلی که بالغ بر یک دهه قول آن به مردم داده شده و تحقق نیافته است گرفته، تا فقدان فضاهای فرهنگی مناسب و کافی برای مردم، ما قصد داریم به بخشی از اقدامات ارتباطی شهرداری پرداخته و آن را مورد توجه قرار دهیم.

1. سایت شهرداری پرند

سایت شهرداری پرند یکی از فضاهای اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی شهرداری است که تبلیغات نصف و نیمه‌ای در شهر برای آن شد. در کنار این تبلیغات، علاوه بر سایت، اپلیکیشنی برای پاسخگویی به نیازهای مردم در پرند راه‌اندازی شد.

اپلیکیشنی که علیرغم تبلیغات محیطی فراوان تنها 2000 بار نصب شد و از 27 نفری که به آن رای دادند 2.9 از 5 امتیاز را دریافت کرد. اما مشکل اپلیکیشن پرند من تنها در نصب و نیامدن کد تایید برای ورود خلاصه نمی شد و مخاطبان آن از عدم توجه به خواسته های آنها شکایت کرده بودند.

سایت شهرداری پرند نیز بخش دیگری از روابط‌عمومی این شهرداری است که نقایص بی شمار دارد. از جمله صفحات بسیاری که شکل گرفته اند اما محتوایی در آن بارگزاری نشده است. عناوین «فرصت های سرمایه گذاری»، «جاذبه های گردشگری»، «اداری و مالی» با متن «صفحه مورد نظر یافت نشد!» و عناوین «معاونت خدمات شهری» (صفحه ای که در آن نوشته شده: متن درباره معاونت اینجا می آید!!!) و اصل صفحه لینکی است با موضوع «برنامه ریزی و توسعه منابع» شما را به تعحب وا می دارد که آیا این سایت را یک روابط‌عمومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ می گرداند؟!

و البته فکر می کنید که بانک اطلاعات شهری آن اطلاعات کافی در اختیار شما قرار می دهد اما باز هم با پیام «صفحه مورد نظر یافت نشد!» مواجه می شوید!

سامانه شفافیت یکی دیگر از کارهای بزرگ شهرداری پرند است که در سایت آن نیز بخش های مختلفی دارد. بخش هایی نظیر «عملکرد سالانه شهرداری، گزارش عملکرد شورای شهر، وضعیت پروژه‌های شهری، اسناد و قراردادها، مناقصه‌ها و مزایده‌ها، بودجه» اما دریغ از یک گزارش و دریغ از یک متن به جز «صفحه مورد نظر یافت نشد!» و جالب اینجاست که در این میان کسی هم نیست که به روابط‌عمومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ بگوید، لازم نیست چیزی را که ندارید اعلام کنید! لازم نیست وقتی شفاف نیستید بگویید که ما سردربی به نام شفافیت داریم! آن هم از نوع سامانه ای اش...

2. آموزش در شهرداری پرند

وقتی به سایت شهرداری پرند می روید ملاحظه می کنید که در آن بخشی برای آموزش دیده شده است. بخشی که شامل «شهروندی (عمومی)، راهنمای سرمایه گذاری، ستاد بحران، مجموعه قوانین شهری» می شود. به گفته مدیر روابط‌عمومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ شهرداری یک سال پیش باید اینها تکمیل می شد، اما نمی شود. چون رویکردی به آموزش در شهرداری پرند وجود ندارد. گویا کارهای دیگری در شهرداری وجود دارد که باید انجام شود و آموزش فقط در حد یک تیتر باقی می ماند.

حتی آموزش در فضاهای شهری نیز می تواند در شهرداری پرند مورد توجه قرار گیرد اما نمی گیرد. یک شهر که شهردار آن فقط وظیفه خود را در چراغانی کردن دیده است. نه تابلویی و نه اطلاع رسانی درستی در این شهر صورت می گیرد. مردم می آیند و می روند و نسل ها در پی نسل ها می آیند و با کژکردهای اجتماعی شان گاه خاطرات تلخی در اذهان باقی می گذارند، و در پایان روز هم هیچ کسی مورد سوال قرار نمی گیرد که چرا این دستگاه پر کبکبه و دبدبه، هیچ نگاهی به فرهنگ ندارد. هیچ بخشی برای فرهنگ سازی ندارد.

3. خدمات شهری

شهرداری پرند در سایت خود بخشی با نام خدمات شهری دارد. بخشی که شامل «پرداخت عوارض خودرو، عوارض کسب و پیشه، پروانه ساخت و پایان کار، باشگاه شهروندی، مسابقات و چالش‌ها، رزرو فضای تبلیغاتی پرونده شهرسازی» اما هیچ خدماتی در این بخش ها ارائه نمی شود. بنابراین شما برای تمام این بخش ها با ابهام روبرو خواهید شد و باید پله های شهرداری را برای هر کدام از آنها بالا و پایین بروید.

4. تبلیغات در سایت شهرداری

در سایت بخشی برای «رزرو هتل، رزرو اماکن ورزشی، نیازمندیها، سفارش غذا، کتابخانه‌های عمومی» دیده شده است اما لینک های درون سایت به اسنپ تیکت، اسنپ فود، دیوار و ... می رسد و این سوال پیش می آید که آیا یک بخش دولتی می تواند برای نهادهای بخش خصوصی تبلیغ کند؟ با چه هزینه ای؟ با چه شفافیتی؟

در نهایت می توان گفت: تکمیل یک سایت و نصب بنرهایی فراتر از بنرهای مناسبتی کار سختی نیست. اما چرا اینقدر در این کارها تعلل می شود؟

این دو نکته تنها بخشی کوچک از اهمال کاری هایی است که یک روابط‌عمومی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ مرتکب می شود. اگر بتوانیم با نگاه نقادانه به مسائل نگاه کنیم و اگر رسانه ها به رسالت خودشان مبنی بر شفافیت و اطلاع رسانی پایبند باشند، قطعا در فضایی زندگی خواهیم کرد که در آن می توانیم به وظایف خودمان عمل کنیم. همانا خداوند در آیه چهار سوره نساء می فرمایند: «خدا افشای بدی های دیگران را دوست ندارد، جز برای کسی که مورد ستم قرار گرفته است؛ و خدا شنوا و داناست.» شاید رسانه همین صدای شخص مورد ستم قرار گرفته است که باید به آن توجه شود.