یکم:
خودمون و جهان رو با چت‌جی‌پی‌تی خفه می‌کنیم . مجله درمیاریم سراسر با مقالاتش، رویداد برگزار می‌کنم که همه سخنرانی هاشو اون نوشته باشه و از این "اولین‌"هایی که فقط نبوغ ایرانی کشفش میکنه. خلاصه اونقدر گندشو درمیاریم که شش‌ماه دیگه همه از شنیدن اسم هوش مصنوعی حالشون به هم بخوره

دوم:
با تشدید فیلترینگ و از دست دادن مخاطبان اینستا و سایر شبکه‌های اجتماعی، به جای روش‌های خلاقانه در تعامل با مخاطبان، اونقدر از رسانه‌های در دسترس مثل همین لینکدین بد استفاده می‌کنیم که مخاطبان فهیم ایرانی! خودشون بقیه رو فیلتر کنن

سوم:
تورم اثرش رو بر این حرفه هم میذاره و بیکاری بیشتر میشه در عوض شارلاتان رسانه ای و خبرفروش‌ها کسب و کارشون بسی و بسیار داغ میشه
تشدید سیاست سرکوب رسانه‌ای حتما در ایجاد این وضعیت و بی اعتمادی افکار عمومی به فرآیندهای نظام مند اطلاع رسانی موثره .

چهارم:
نظامی که دیگر ابایی از پذیرفتن شکاف میان خود و افکار عمومی نداره کمتر از همیشه به پی آر نیاز خواهد داشت. فعالان پی‌آر بخش خصوصی غیرواقعی امسال بازیگردانان واقعی این عرصه خواهند بود:
خصولتی‌ها، خصوصی‌نماهای تا دسته وابسته، رانت خورهایی شبیه واردکنندگان خودرو در صدر این دسته اند.

پنجم:
روابط‌عمومی‌‌ در بیراهه ی ایران در سال 1402 بیراه تر خواهدرفت. چون مدیریت در ایران در سراشیبی خطرناکی قرار گرفته و هیچ سازمان و مدیر بدی نمیتونه مدیر روابط‌عمومی‌‌ خوبی رو جذب کنه یا رشد بده.
کماکان فکر می کنیم دولت باید آیین نامه بده برای تقویت جایگاه این حرفه کماکان در حالی که از تربیت کارشناس به دردبخور عاجزیم، دنبال کارشناسی ارشد این رشته‌ایم

پیشنهاد سال:
با صبر و حوصله بزرگترین کارفرماهای تبلیغات و فعالیت‌های پی آر امسال رو رصد کنین.

 پ.ن:
اصلا و ابدا قصدم تخریب کوشش‌های عاشقانه و خلاقیت‌های دلنواز همکاران متخصص و سخت کوشمان در اینجا و آنجا نیست.
این تک‌خال‌ها تنها کورسوهای امید ماست که گرچه کم اند ولی هستند.