شبکه اطلاعرسانی روابطعمومی ایران (شارا)-|| گوش کردن، صحبت کردن، حرف زدن، بحث، مذاکره و مناظره همه مفاهیمی هستند که با یک اسم واحد یعنی گفتگو از آنها یاد می کنیم.
فقدان گفتگو در سیاست بین المللی, سیاست داخلی، اجتماع، محیط کار و ... کاملا مشهود است اما این فقدان بیشتر از همه در اولین نهادی که فرد در آن قدم می گذارد یعنی خانواده آسیب زاست. فرد در خانواده است که میتواند آموزش گفتگو ببیند و آداب آن را یاد بگیرد.
برای سالم کردن ارتباطات سیاسی، اجتماعی و حتی جهانی باید که در ابتدا بتوانیم ارتباطات فردی و خصوصی و ارتباطات خانوادگی را بیاموزیم. ارتباطی که یک سر طیف آن گفت وگو است و سر دیگر خشونت ورزی.
ما در عصردانش زندگی میکنیم. در این دوران دانستن فضیلتی بزرگ است. در چنین روزگاری شرط اول، دانایی و فروتنی است و به یاد دانستن اینکه ما دانش بسیار اندکی داریم بهتر است زمان زیادی را به پرسیدن و خواندن و شنیدن صرف کنیم.
در حال حاضر کشور هایی که خوب حرف میزنند خوب زندگی می کنند و رفاه بیشتری دارند.
یک گفتگو خوب و مفید برای هر دو طرف برد برد خواهد بود باید تلاش کرد خوب حرف زد و خوب شنبد.
باید هم بگوییم هم بشنویم باید اختلافات را حل کنیم و جایگاه خود را در جامعه بهبود بخشیم و نردبان رشد یکدیگر در جامعه شویم و همدیگر را درک کنیم. همیشه در خانواده و جامعه کنار یکدیگر باشیم و به همدیگر احترام بگذاریم.
باید تلاش کرد فرهنگ گفت و گو به عنوان بهترین دلیل برای خشونت و ناسازگاری در جامعه معرفی شود و به یک فرهنگ ارزشی محور دیده شود .چون الان با بحران گفتگو روبرو هستیم.
در شرایط فعلی همه ناچاریم که حرفهای همدیگر را بشنویم و بپذیریم که همهمان اشتباه میکنیم. راز ماندگاری یک جامعه در مفاهمه و گفتگو و مشارکت و همکاری است. از تعرض و منازعه و خشونت بیشتر پرهیز کنیم و این مهم، فقط و فقط از راه پذیرش حقوق شهروندی همه مردم عزیز ایران از هر طیف و گروه و دینی محقق میشود و لاغیر.
|