شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| اغلب خبرنگاران طبعا در پی افزایش شمار مخاطب مطالب یا گزارش‌های‌شان هستند، چه نوشتاری باشد، چه دیداری یا شنیداری یا حتی پادکست که این روزها رونق و محبوبیت فراوانی یافته است.

جدا از اضافه کردن به تعداد مخاطبان، جلب بیشتر توجه آنها نیز در عرصه خبرنگاری از اهمیت بسیاری برخوردار است، به بیان دیگر، نه تنها به دست آوردن مخاطب، بلکه حفظ مخاطب و داشتن مخاطب وفادار در خبرنگاری حرفه ای دوامدار، بسیار در خور اعتناست و از ملزومات این کار است.

بنا به تحولات اخیر و جاری، فن آوری های نوین، تنوع و تعدد منابع خبری و آگاهی رسانی و شکل آنها، طبیعی است که مخاطب قدرت انتخاب بسیاری دارد، قدرتی که به شکل بی سابقه ای از هر زمان و شرایط دیگری بیشتر است. به این دلیل است که کسب و جلب و حفظ مخاطب نیز به همان اندازه مهم و دشوار است.

فن آوری دیجیتال امروز، کسب و حفظ توجه مخاطبان را مشکل کرده است. چون مخاطبان قدرت انتخاب فراوان دارند، مهم آن است که به آنها مطالبی را ارائه دهیم که به آنها نیاز دارند یا خواهان آن هستند. به عبارت دیگر، اگر مخاطبان را می خواهیم، باید به سخن، سوال و خواسته هایشان توجه کنیم.

طی سال های اخیر رسانه های گوناگون مجازی و سنتی به شیوه فزاینده ای در این خصوص آموزش گرفته اند و با کسب تجربه بیشتر و انجام پژوهش بیشتر پیرامون خواست ها و نیازهای مخاطبان، توانسته اند روش های بهتری را برای به دست آوردن مخاطبان وفادار بیاموزند و به کار گیرند.

یکی از کسانی که نخستین گام ها را در راستای این پژوهش و اعمال کردن شیوه های برگرفته از آن انجام داد، یک خبرنگار بی بی سی به نام دیمیتری شیشکین بود که این کار را در بی بی سی آغاز کرد و بعد به رسانه های مطرح دیگر جهان برد.

دیمیتری شیشکین، خبرنگار بی بی سی بود که این رویکرد را در بی بی سی پایه گذاشت و پس از بی بی سی به کالتر تریپ که یک وبسایت خبری متمرکز بر مسافرت بود، پیوست. وی اکنون مشاور انتشار مطالب دیجیتال است.

شیشکین اخیرا با شرکتی کار می کند که بر روی تحلیل داده تمرکز می کند و جدا از اصل خبر، به نیازهای مخاطبان نیز می پردازد. وی الگویی را به کار می گیرد که از ابزاری استفاده می کند که رویکرد کاربران و میزان توجه یا علاقه آنها به مطالب را با استفاده از یک ابزار خاص شناسایی می کند و محتوای خبر و مطلب را بر مبنای الگوریتم مربوط به آن تعیین می کند.

در گذشته و حتی تا همین چندی پیش، عمده تمرکز اتاق های خبر و سردبیران بر مطالب و مواردی بود که سردبیران و دبیران سرویس مورد نیاز تشخیص می دادند و بر حسب آن، مطلب تهیه می کردند.

اما این روزها آنچه در خبرنگاری مدرن اهمیت دارد، مطالب و نکات دیگری را نیز در بر می گیرد، مثل این که چه چیزی برای راهبردهای محتوایی مهم است؟ مضمون مطالب، تعداد بازدیدکنندگان یا تعداد صفحات بازدید شده یا شمار مطالب خوانده شده در یک روز؟

برای آن که این نوع تصمیم ها را بگیرند، سردبیران باید نخست درک کنند که نیاز حقیقی خوانندگان چیست. این بخش کار،‌ دشوار است و تشخیص آن ممکن است برای اعضای تحریریه مشکل باشد.

رایج ترین مشکل آن است که اتاق های خبر در اغلب موارد روزآمد کردن اخبار را بیش از اندازه انجام می دهند و شاید در مواردی به نیاز مخاطبان به انواع دیگر یا متفاوتی از مطالب بی توجهی می کنند.

آنچه بیش از همه اهمیت دارد، آن است که خبرنگاران مطالب بیشتر و تکمیلی پیرامون موضوعاتی بنویسند که مورد توجه مخاطبان قرار گرفته است، اما در بسیاری از موارد به این موضوع توجه کافی نمی کنند و در نتیجه از امکان تولید محتوای مفیدتر برای تعامل بیشتر با مخاطبان باز می مانند.

به کارگیری الگوریتم در برخی موارد برای رسانه ها بسیار موفقیت آمیز بوده است، اما همچنان به کار بیشتر نیاز دارد. نکته مهم آن است که به دنبال به کارگیری این الگوریتم، شمار مخاطب، تعداد بازدید از صفحات وبسایت، و میزان تعامل مخاطبان افزایش یافته است.

اما آنچه در نهایت اهمیت دارد، آن است که این نوع الگوها و الگوریتم ها، برای دیکته کردن محتوای مطالب به خبرنگاران نیست بلکه برای افزایش تعامل آنها با مخاطب است و برای راهنمایی شان با هدف تهیه مطالب بهتر و پرمخاطب تری که تعامل بیشتری را با کاربران برمی انگیزد و به هدایت تهیه مطالب بعدی نیز کمک می کند.

این الگو بی نقص نیست و همچنان نیاز به کار روی کاستی هایش وجود دارد. اما در همین مدت محدودی که از آن استفاده شده، بسیار مفید واقع شده است.

شیشکین در گزارشی که در این مورد تهیه کرده، می گوید خبرنگاران می خواهند کارشان مورد توجه و استفاده کاربران باشد، نه آنکه نخوانده بماند. او می گوید تجربه کارش در اتاق های خبر به او نشان داده که باید مخاطب خود را پیدا کند، درک کند، و دریابد که نیاز او چیست. این همه، به تهیه و تولید مطلب برای مخاطب کمک بزرگی خواهد کرد.

نوشته Mehrnaz Samimi
منبع: ijnet