شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| چند روز پیش، دوستم یک موضوع جالبی را گفت و برایم فرستاد که.....!!!!!

کنار خیابون ایستاده بودم که دیدم یه عقب مونده ذهنی که ظاهر نامناسب و کثیفی داشت به هر کسی که میرسه با زبونِ بی‌زبونی ازش میخواد دکمه بالای پیراهنش رو ببنده، اما چون ظاهر خوب و تمیزی نداشت، همه ازش اکراه داشتن و فرار میکردن!!!

دو سه تا سرهنگ راهنمایی و رانندگی با چند تا مامور وسط چهار راه ایستاده بودن و داشتند صحبت می‌کردند.

یکی از اونها معلوم بود نسبت به بقیه از لحاظ درجه ارجحیت داره چون خیلی بهش احترام میذاشتن...

این عقب مونده ذهنی رفت وسط خیابون و به اونها نزدیک شد و از همون سرهنگی که ذکر کردم، خواست که دکمه‌اش رو ببنده!

سرهنگ بی‌سیم دستش رو به یکی از همکارانش داد و با دقت دکمه پیراهن اون معلول ذهنی رو بست و بعد از پایان کارش وسط خیابان و جلوی اون همه همکار و مردم به اون عقب مونده ذهنی یه سلام نظامی داد و ادای احترام کرد!

اون عقب مونده ذهنی که اصلا توقع این کار رو نداشت خندید و اون هم به روش خودش سلام داد و به طرف پیاده رو اومد...

لبخند و احساس غروری که توی چهره‌اش بود رو هیچوقت فراموش نمی‌کنم.

بعد از این قضیه با خودم گفتم:
کاش اسم و مشخصات اون سرهنگ‌ رو یادداشت می‌کردم تا با نام بردن ازش تقدیر کنم، اما احساس کردم اگر فقط به‌عنوان یک انسان ازش یاد کنم شایسته‌تر باشه...

""این کارِ جناب سرهنگ، باعث شد اشک توی چشمام جمع بشه و امیدوار بشم که هنوز انسان‌هایی با روح بزرگ وجود دارند.""..........

و دیدم و به او گفتم که، مارک تواین؛ با گذشت بیش از یک قرن، شایسته گفته بود که:

مهربانی زبانی است که ناشنوایان می‌توانند بشنوند و نابینایان می‌توانند آن را ببینند...

و برای ما که این روزها و در این تابستانِ داغ، نگاه‌های سرد، کُشنده‌تر از گرماست...، باید باز هم ببینیم که چگونه دیدنِ این حرکت‌های انسان‌گونه، می‌تواند مثلِ شبیه برف و سرما تا مغز استخوان‌ِمان درک شود و به قولِ سُهرابِ سپهری:

ظهر تابستان است
سایه‌ها می‌دانند که چه تابستانی است
سایه‌هایی بی‌ لک
گوشه‌ای روشن و پاک
کودکان احساس! جای بازی اینجاست
زندگی خالی نیست
مهربانی هست،
سیب هست،
ایمان هست…

در ضمن روز خبرنگار هم مبارک