شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| بیست و ششمین سفر استانی رییس جمهور و اعضای هیات دولت به استان خراسان شمالی باب الرضا گنجینه معرفت ها به اتمام رسید در کنار تمام مصائب، ،سختی ها و شیرینی های این سفر ارزشمند، به نظر می رسد که بازهم نقش مهم روابط‌عمومی کمرنگ یا شایدم نادیده گرفته شد به رغم تمام دوندگی ها، تنش ها و استرس های ناشی از برگزاری این سفر مهم، روابط‌عمومی‌ها در حاشیه بودند تا متن.

در حاشیه بودن آن به این دلیل است که به تنهایی و با کفش های آهنین خود باید تمام امور را اعم از برقراری تماس ها با تعدادی بیشمار از مسئولان متولی، تلاش برای ایجاد نظم در تمام مراسم ها، هماهنگ بودن با برنامه های کشور، رسیدگی به حجم بالای نامه ها، پیش بینی هر نوع حادثه غیرمترقبه، اختلال در میکروفن محل برگزاری مراسم و در نهایت رتق و فتق امور محوله را به پایان می‌رساند و گاها با جملات کار به درستی انجام نشده هم مواجه می‌شدند و می‌شوند که این عوامل می تواند علاوه بر فشار ناگهانی و استرس کاری تمام تلاش های شبانه روزی روابط‌عمومی را نیز به هدر دهد.

شاید در نگاه اول بگویید تمام این امور ذکر شده وظیفه و رسالت مجموعه روابط‌عمومی‌هاست بله درست است اما نه بعنوان یکه تاز تنهای این میدان بزرگ، و این موضوع وقتی دلگیرتر می شود که در اکثر روابط‌عمومی فرمانداری ها ما شاهد مسیولیت های دیگر آنها در سایر حوزه ها هم هستیم و این یعنی فقر نیرو و تخصص و اگر هم تجهیزات این حوزه تخصصی به اندازه کافی نباشد یعنی فاجعه و این به معنای ایست قلبی این قلب تپنده سازمان است به جای آنکه روابط‌عمومی‌ها گره گشا باشند نباید قطره چکانی و در طول زمان به آنان بها داد.

هر چند شغل روابط‌عمومی نه زمان می‌شناسد و نه مکان و باید از جاده هایی بدون آسفالت گذر کنی و با عبور از هزاران فرسنگ بتوانی نقش خود را در اذهان ماندگار کنی اما همین سختی هاست که قوی تر شدن روابط‌عمومی‌ها را تثبیت می کند ‌منوط به آنکه بها داده شود.

اگر مدیران به این موضوع آگاه باشند که روابط‌عمومی‌ها نقش استراتژیک در بدنه یک سازمان و حتی جامعه دارند بدون شک تمام این مسیر ها و سنگلاخ‌ها هموار می شود.

هزینه برای تقویت روابط‌عمومی‌ها نوعی سرمایه‌گذاری در سازمان است که قطعا سود آن به همان سازمان می‌رسد؛ البته در صورتی که این هزینه‌ها هدفمند، کارشناسی و در جای درست خودش باشد.