شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| مطبوعات به‌عنوان رسانه‌ای اثرگذار، چشم و زبان جامعه به‌شمار می‌روند و بهتر از هرکسی و هر وسیله‌ای می‌توانند دردها، مشکلات، نیازها و مسائل جامعه را احصا کرده و منعکس کنند؛ چراکه خبرنگاران و نویسندگان به‌عنوان رکن مهم رسانه همواره در متن حوادث و رویدادها قرار دارند و با نگاه جستجوگر، پیگیر و پرسشگر خود، بسیاری از مسائلی که اصولاً از نگاه عموم پنهان می‌ماند را دیده و بازگو می‌کنند؛ اما تحقق این‌مهم مستلزم ایجاد تعامل و ارتباط مستمر بین روابط‌عمومی‌ها و مطبوعات است؛ چراکه بنا‌به تعریفی که بنیان‌گذاران روابط‌عمومی از زمان تأسیس این نهاد ارائه داده‌اند، مهم‌ترین اهداف تأسیس روابط‌عمومی را پاسخگویی به نمایندگان افکار عمومی در رسانه‌ها، علی‌الخصوص رسانه‌های مکتوب عنوان کرده‌اند.

ازطرفی روابط‌عمومی‌ها نیز وظیفه‌دارند نظر و همکاری افراد، گروه‌ها و سازمان‌هایی را که برای سازمان متبوع آن‌ها اهمیت دارد، جلب کنند و بهترین و سهل‌الوصول‌ترین راه برای پی‌بردن به خواسته‌ها و نظرات جامعه، توجه عملی و دقیق به مطالب مطبوعات است.

دراین‌خصوص برخی از روابط‌عمومی‌ها به طرزی معقول و منطقی از این پتانسیل مطبوعات بهره می‌گیرند و همه‌روزه نقدها و مطالب انتقادی جراید را بریده و آن‌را برای پاسخگویی به مسئول یا دستگاه ذی‌ربط ارسال می‌دارند و ازاین‌طریق ضمن فراهم‌کردن زمینه حل مشکلات و رفع نارسایی‌ها، ارتباط تنگاتنگی را نیز بین روابط‌عمومی‌ها و مطبوعات برقرار کرده‌اند و مسئولیت خود را به‌نحوی مطلوب انجام می‌دهند؛ اما گروهی از روابط‌عمومی‌ها بهنگام دریافت جراید، صفحات را ورق می‌زنند و مطالب و اخباری را که حاوی انعکاس عملکرد دستگاه یا تعریف و تمجید از مدیر سازمان بوده، بریده و ضمن ارسال برای مدیریت سازمان، آن‌را در تابلو مخصوص بریده جراید نصب می‌کنند؛ ولی همین‌که چشمشان به مطلبی انتقادی بیفتد، سعی بر آن دارند تا روزنامه یا نشریه را از دید مدیر دور نگه داشته و خود نیز درصدد حذف نام خبرنگار مطبوعه مذکور از لیست خبرنگارانی برمی‌آیند که در نشست‌های خبری یا دیگر مراسم دعوت می‌کنند و به‌اصطلاح او را در لیست سیاه خود قرار می‌دهند و روزنامه یا نشریه مربوطه‌اش را نیز از هرگونه حمایت قانونی محروم می‌سازند!

این‌درحالی‌ست‌که یک مدیر روابط‌عمومی چنانچه با علم و دانش و تخصص این حرفه که در تعریف آن آمده است: «روابط‌عمومی؛ هم علم است و هم هنر» آشنا باشد، می‌داند که رسالت اصلی او برقراری ارتباط با جامعه برای شنیدن صداها و آگاهی از خواسته‌ها و داوری‌های آنان از سازمان متبوعه‌اش است تا بدین‌وسیله با شناخت گسست‌ها و نابسامانی‌های آن سازمان درصدد رفع مشکلات و درنهایت افزایش میزان رضایت‌مندی جامعه‌ هدف برآید و این‌مهم ازطریق ایجاد ارتباط و تعامل منطقی و تنگاتنگ با مطبوعات ازطریق اهمیت‌بخشیدن به نقدها و خواسته‌های مردم که ازطریق مطبوعات انعکاس می‌یابد، میسر خواهد گشت.

 این ضرورت‌ها، طبیعتاً ارتقای سطح دانش حرفه‌ای در هر گروه یعنی هم مطبوعات و هم روابط‌عمومی‌ها را طلب می‌کند. همان‌طورکه جامعه انتظار دارد، عوامل انسانی در مطبوعات باید از دانش و تخصص کافی درخصوص این حرفه‌ حساس و مهم برخوردار باشند. ما هم از مدیران دستگاه‌های اجرایی و نهادهای عمومی انتظار داریم که افرادی را برای اداره امور روابط‌عمومی سازمان منصوب کنند که اگر هم تحصیلات دانشگاهی مرتبط دراین‌زمینه ندارند، لااقل به الزامات و مقتضیات حرفه‌ روابط‌عمومی آشنا بوده و تاحدودی از دانش و هنر روابط‌عمومی آگاهی داشته باشند.