شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| در گذشته؛ ما وزارت پست و تلگراف و تلفن داشتیم (وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات فعلی).

بنابر اهمیت؛ جایگاه و نقش این سه فاکتور (پست؛ تلگراف؛ تلفن) در برقراری ارتباطات فردی و اجتماعی؛ مقرر شد تا سازمانهای ذیربط بین المللی؛ روزی جهانی را به نام مخابرات (Communication) نامگذاری کنند.

اگر چه با قدری اغماض و تسامح و تساهل؛ واژه مخابرات؛ همپای (Communication) یعنی ارتباطات مترادف و ترجمه شده؛ اما در این میانه برای اهالی هنر هشتم (روابط‌عمومی) هم خوب شد و ما هم بدمان نمی‌آمد که از آش مخابرات؛ کاسه سهمی داشته باشیم. این شد که 17 می روز جهانی مخابرات (روز جهانی ارتباطات دوربرد و جامعه اطلاعاتی) با همت؛ تلاش؛ پیگیری و مطالبه جدی اهالی این حوزه؛ روز 27 اردیبهشت روز ملی ارتباطات و روابط‌عمومی در کشورمان نامگذاری و در تقویم سالیانه کشور جانمایی شد.

اما هیجان و دلسوزی و علاقه مندی اهالی عرصه روابط‌عمومی و ارتباطات در جایی که همواره دولتمردان از زیر بار مسئولیت ها و انجام وظایف و ماموریت‌های ذاتی و اصلی خود در زمینه روابط‌عمومی شانه خالی نموده اند؛ باعث شد تا انجمنها؛ نهادهای صنفی مردمی؛ بخش خصوصی و... همت کرده و بصورت خودجوش هفته روابط‌عمومی ( 25 تا 31 اردیبهشت) را راه اندازی و معرفی نمایند.

اما چه باید کرد؟

من جمله معروفی دارم که:
روابط‌عمومی؛ رهبر ارکستر سازمان است.

امروز؛ بیش از هر وقت دیگری در این چهل سال گذشته؛ نیازمند توجه دولتمردان به مقوله روابط‌عمومی به عنوان یک واحدی که مسئولیت دارد تا بصورت هنرمندانه و هوشمندانه؛ سازهای گوناگون و صداهای مختلف سازمان را کوک و هماهنگ نموده و یک هارمونی ایجاد کند تا مخاطب و مردم صدایی خوش و دلنشین و لذت بخش و امید آفرین از سازمان را بشنوند؛ هستیم.

به جهت روحیه خوب مردمداری شخص رئیس جمهور محترم دولت سیزدهم؛ امیدواریم با تدوین؛ تصویب و ابلاغ قوانین و مقررات حمایتگرانه همه جانبه از جمله سند نظام جامع روابط‌عمومی و ارتباطات کشور؛ روابط‌عمومی بتواند به جایگاه والا و واقعی خود در بین مدیران و سازمان‌ها دست یابد. قطعا دستیابی به تولید؛ دانش بنیان و اشتغال آفرین در سایه اقتدار و وسعت عمل و اجرای برنامه های موفق روابط‌عمومی ها به عنوان یک پای ثابت کار است که می‌تواند محقق شود.