شارا- ستفاده از یک ساختار ساده که قابلیت آسنان جهت یابی برای پروسسورها و انسان را در ساختار معماری بانک داشته باشد ، نه تنها برای یک بانک سودمند است بلکه برای سازمانهای ناظر بربانکها نیز مزیتهای فراوانی دارد./ بانکها باید شیوه ارائه محصولات خود را ارتقا دهند تا به این ترتیب مشتریانشان را خشنود سازند و از مشکلات IT شان بکاهند که این موضوع خود یک مزیت بزرگ است. بانکهای سراسرجهان همیشه ناظری مرکزی و بزرگ دارند و دلیلی برای نیازمودن این روش وجود ندارد.
 به گزارش شارا،مهم نیست اهدافی که پیگیری می شوند، چقدر مفید باشند و چه دلایل محکمی در ورای شیوه حقوقی و مقررات بخش مالی وجود داشته باشد، بلکه این مسئله اهمیت دارد که همیشه این خطر وجود دارد که اهداف مورد نظر با استقبال و اعتماد مشتری روبرو نشوند. همه می دانیم که بخش عظیمی از بدنه صنعت بانکداری، قوانین را حمل بر خودمختاری بانک و حتی خود بازار آزاد می دانند. با این وجود هنگامیکه بیشتر دقت میکنیم و می بینیم که قانون جدید به سود تمام طرفهای درگیر است، دلایل برای عدم تمایل به انطباق با آن تغییر می کند. این بار بی تمایلی بانکداران به ایده الوژی مربوط نمی شود بلکه به هزینه ها مربوط است. بنابراین یک سوالی به وجود می آید: چگونه می توانیم به بانکها کمک کنیم با روشی ساده تر قوانین را با برنامه های خود انطباق دهند؟
 
 یکی از راه حلهای موجودی در بانکهای مرکزی و سازمانهایی وجود دارد این است که در وهله نخست قوانین را ایجاد می کنند. این گروه ها علاوه برمسئولیتهای دیگر ، وظیفه کلی حفظ ثبات در صنعت مالی را برعهده دارند. این امر شامل تضمین بانکها است که از سیستمهای ITخود مراقبت کنند. البته منظور سیستمهایی است که قابلیت تحمل فشار بانکداری مدرن را داشته باشند و همچنین پورتفلویو ITشان نیز زیربنای ITرا قدرتمند تر کند ( و نه ضعیفتر).
 
 یکی از سوالاتی که هنگام بررسی موضوع به ذهن می آید این است که آیا یک چهارچوب استاندارد برای معماری IT در صنعت مالی کارکرد خوبی دارد و مناسب است؟ به طور حتم در این روند مزایایی وجود دارد هرچند احتمالا موانعی نیز هست.
 
 به عنوان مثال یک بانک مرکزی یا فدرال با وجود یک معماری خدمت گرای مورد توافق می تواند به سرعت و خیلی ساده قابلیت بانک برای انطباق قوانین جدیدی را ارزیابی کند و براساس آن مشاوراتی را انجام دهد. همچنین با وجود سیستمهای معماری خدمت گرا، اجزا را می توان با بهایی کمتر خرید و به شبکه اضافه کرد. این بدان معناست که از لحاظ تئوری نرم افزارها یی که سیستمی را آپدیت می کنند می توانند تغییرات قانونگذاری را انطباق دهند تا به سادگی توسط فروشندگان و تهیه کنندگان نرم افزار به همان شیوه ای که اکنون قابلیت SEPA ارائه می کند ، گسترش دهند( به عنوان یک بسته نرم افزاری افزودنی). این امر از زمان ملزوم برای انجام تغییرات و هزینه ها می کاهد و علاوه براین موارد تضمین می کند صنعت به قوانین لازم توجه دارد و به روز است.
 
 همچنین این سیستم شناسایی حوزه های مشکل ساز را آسان می کند. ممکن است گاهی اوقات شناسایی اشتباهات موجود در ساخترا ITبانکداری به چند روز زمان نیاز داشته باشد. درجاییکه هر خدمت به آسانی قابل شناسایی است، می توان مشکل را ردیابی کرده و آن را سریعتر حل کرد.
 
 البته نظر مخالف آن است که اگر بانکها هیچ مزیت فناوری بر بانکهای بزرگتر نداشته باشند، از قدرت رقابتشان کم می شود. از دیدگاهی متفاوت این امر فرصتی برای بانکها ایجاد می کند تا به طور خلاقانه کانالها و محصولاتشان را ابداع کنند و بودجه ITخود را صرف هزینه های جاری و ارتقاهای گرانبها نکنند تا بتوانند قابلیت همخوانی خود را حفظ کنند.
 
 بانکها باید شیوه ارائه محصولات خود را ارتقا دهند تا به این ترتیب مشتریانشان را خشنود سازند و از مشکلات IT شان بکاهند که این موضوع خود یک مزیت بزرگ است. بانکهای سراسرجهان همیشه ناظری مرکزی و بزرگ دارند و دلیلی برای نیازمودن این روش وجود ندارد.
 
 منبع:http://www.finextra.com