شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| این پنج استراتژی را برای ایجاد محیطی همدلانه، حمایت کننده و انعطاف پذیرتر امتحان کنید.
 

 بر اساس کار خودم و همچنین تحقیقات دیگر، معتقدم پنج استراتژی کلیدی وجود دارد که شرکت ها می توانند اتخاذ کنند:

1. ایجاد سیاست های روشن

با افزایش سطح استرس ناشی از بیماری همه گیر، مدیران ممکن است کارکنان بیشتری را در حال تجربه بحران های شخصی یا رفتار مخربی ببینند که بر عملکرد کاری آنها تأثیر می گذارد.

پریشانی روانی می تواند منجر به رفتارهای مخرب شود، مانند فریاد زدن بر سر همکاران یا پرتاب اشیا در هنگام عصبانیت. از سوی دیگر، کارمندان ممکن است خود را منزوی کنند یا از همکاری اجتناب کنند. برخی از کارمندان ممکن است افکار خودکشی را از طریق رسانه های اجتماعی یا به وسیله های دیگر ابراز کنند.

مدیران ممکن است در مورد نحوه رسیدگی به این نوع رفتارهای مخرب که اغلب غیرعمدی هستند دچار مشکل شوند.

اولین قدم خوب برای یک شرکت ایجاد یک خط مشی روشن در محل کار است که انواع خاصی از رفتارهای مخرب را توصیف می کند که نشان می دهد یک فرد در حال حاضر قادر به انجام کار خود نیست. این خط‌مشی می‌تواند روند مرخصی موقت، ارزیابی و الزامات درمانی و شرایط بازگشت به کار را مورد بحث قرار دهد.

نکته اصلی این است که مدیران به سیاست‌ها و رویه‌هایی در مورد نحوه پاسخگویی به مسائل رفتاری، با معیارهای خاص که با شدت یک مشکل و تأثیرات آن بر همکاران و عملکرد کلی محل کار مطابقت دارد، نیاز دارند.

2. مشارکت با ارائه دهندگان سلامت روان

بسیاری از کارمندانی که در نتیجه بیماری همه گیر رنج می برند ممکن است مشکلات سلامت روانی واضحی از خود نشان ندهند. در عوض، آنها ممکن است دچار اختلال در زندگی شخصی خود شوند که باعث اختلال در کار آنها شود.

در این مورد، یک استراتژی کاهش کلیدی توسط یک مدیر به یک ارائه دهنده سلامت روان یا سایر منابع حمایتی برای کمک خواهد بود. در این موارد، داشتن یک مشارکت ثابت با یک ارائه دهنده محلی و آشنایی کارفرمایان با منابع موجود مفید است.

3. پیشگیری از بیماری با برنامه های سلامتی

محل کار نیز می تواند موضع فعال تری داشته باشد.

برنامه‌های تندرستی در محل کار با آموزش مهارت‌های جدید به کارکنان که از تاب‌آوری حمایت می‌کنند، به پیشگیری از مشکلات سلامت روان کمک می‌کنند، که می‌تواند به عنوان یک محافظ در برابر اثرات منفی استرس عمل کند.

برنامه های تندرستی در محل کار برای سلامت روان معمولاً مهارت های مدیریت استرس را آموزش می دهند. برنامه هایی که احساسات مثبت را ترویج می کنند نیز ممکن است بهره وری را بهبود بخشند.

در حالی که این برنامه ها می توانند تأثیر مثبت و معناداری بر سلامت داشته باشند، مشارکت کارکنان اغلب محدود است. برای افزایش مشارکت، بسیار مهم است که کارمندان را در تصمیم گیری در مورد برنامه هایی که باید اتخاذ شود، شامل شود.

مشارکت همچنین زمانی بهبود می‌یابد که مدیران از برنامه حمایت کنند

4. مبارزه با انگ سلامت روان با تغییر هنجارها
.
افرادی که بیماری روانی را تجربه می کنند یا فقط مشکلات سلامت روانی را تجربه می کنند، اغلب با انگ قابل توجهی مواجه می شوند. آنها ممکن است از درمان اجتناب کنند زیرا نگران از دست دادن شغل خود یا نگاه متفاوت به آنها هستند.

کارفرمایان می‌توانند با تفکر و صحبت در مورد نگرانی‌های مربوط به سلامت روان، به همان شیوه‌ای که با نگرانی‌های فیزیکی برخورد می‌کنند و همچنین با افزایش سواد سلامت روان در شرکت خود، با انگ در سطح ساختاری مقابله کنند.

راه دیگر برای انجام این کار، آموزش کارکنان متعهد برای کمک به همکاران نیازمند و تبدیل شدن به مدافعان خدمات سلامت روان و سلامتی است. از آنجایی که برخی از کارمندان ممکن است احساس راحتی بیشتری نسبت به یک همکار داشته باشند تا یک ارائه دهنده سلامت روان، این حامیان داخلی می توانند پلی بین کارمندان و مراقبت های بهداشت روانی ایجاد کنند.

5. پرورش حمایت اجتماعی از طریق کار گروهی

در نهایت، تعداد زیادی از تحقیقات نشان می‌دهد که حمایت اجتماعی تأثیر استرس را مهار می‌کند.

ارتباطات اجتماعی با افراد اطراف‌تان می‌تواند الهام‌بخش چیزی باشد که روان‌شناسان آن را «اثربخشی جمعی» می‌نامند، یا یک باور مشترک به توانایی گروه برای همکاری و غلبه بر چالش‌ها برای دستیابی به اهداف. کارآیی جمعی عملکرد گروه را بهبود می بخشد و همچنین یک عنصر کلیدی در بهبودی تروماست.

منبع انگلیسی:  publicrelationstoday

منبع فارسی: شارا - شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران
پاتریشیا ال. هاینس | 24 فوریه 2022 | روابط‌عمومی‌