شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا)-|| موفقیت، مسیری است که دشواری های زیادی را باید متحمل شد اما با پشتکار، برنامه ریزی، تدبیر و تلاشی سنجیده قابل اکتساب است. دشواری سنگین موفقیت در پایداری و حفظ آن است. در گذر تاریخ، سازمان های متعددی بوده اند، که به موفقیت های چشمگیری دست یافته اند اما پس از چندی از آسمان موفقیت به زمین سقوط کرده اند.

حیات سازمان های اقتصادی در گرو پایداری موفقیت و به تبع آن؛ سودآوری، بهره ور و رشد مداوم است. پایداری سازمانی مفهومی تنگاتنگ با مسئولیت سازمانی دارد که مسئولیت سازمان در قبال جامعه و محیط را در بلندمدت بیان می‌کند. عملکرد پایدار در بلند مدت؛ می تواند منجر به بهبود عملکرد مالی، افزایش مزایای رقابتی و توسعه موفقیت سازمان شود. همه این دستاوردها، برنامه ها و خدمات در قلب تپنده سازمان یعنی حوزه ارتباطات و روابط‌عمومی، به افکار عمومی منعکس و منتشر می شود.

در دنیای امروز و شتاب فزاینده تحولات جهانی، راه موفقیت و تداوم آن؛ تغییر نگرش و کاشتن بذر نو در خاک بارورنده سنت است. قطعاً نقش سرمایه انسانی در توسعه سازمان و پایداری موفقیت بسیار تاثیرگذار و اثر بخش است. نیروی انسانی دانش محور و کارآمد در کنار روابط عمومی تحول گرا و خلاق در همراهی با راهبردها و اهداف استراتژیک سازمان مسئولانه عمل می کند. نقش روابط عمومی و کارکرد مشتریان و تعاطی افکار این دو، مسیری متعالی برای تعالی و بالندگی سازمان می آفریند.

هدایت و مدیریت رویکردهای ارتباطی و تعاملی موثر با مشتریان و مخاطبان یک سازمان بر عهده روابط عمومی است. حوزه های روابط عمومی بایستی از تکنیک ها و روش های موثر ارتباطی و اطلاع رسانی برای ذینفعان استفاده کنند چون رضایت ذینفعان و مشتریان در طول زمان، یکی از مولفه های اصلی در تحقق پایداری سازمانی است. در سازمان های پیشرو و نوآور، نیروی انسانی در هر بخش و جزئی از سازمان، یک رسانه برای سازمان خود می باشد و با فکری خلاق و دوراندیش، نگرشی برتر و ایده های بزرگ در مسیر راهبردها و اهداف استراتژیک سازمانی گام بر می دارد.

مدیریت بر افکار عمومی، یکی دیگر از راه های تعالی سازمانی است که ابزاری به نام روابط عمومی در این زمینه مسئول است و باید افکار عمومی را به تسخیر درآورد. حوزه روابط عمومی سازمانی باید با شناخت افکار عمومی و ایجاد راهکارهای نوین، فرصت نفوذ در آن و جلب رضایت افکار عمومی را فراهم نماید. نقش روابط عمومی در سازمان باید راهبردی باشد، نه صرفاً تبلیغاتی! روابط عمومی باید صدای مشتری را بشنود و شنونده خوبی نیز باشد و مردم داری کند. صرفاً سخن گفتن و تبلیغات، جوابگو نیست، هنر در انتقاد پذیری و درک مطالبات و آمال مخاطبان است. روابط عمومی با شناخت مشکلات و ظرفیت ها و تصمیم سازی صحیح و اصولی، نقشی راهبردی و استراتژیک در سازمان ایفا می کند و این همان وظیفه ذاتی و اصلی آن است. «همت بلند دار که مردان روزگار / از همت بلند به جایی رسیده اند».

روابط عمومی در یک سازمان پیشرو، باید رسانه محور و مخاطب محور باشد. در عصر ارتباطات، نقش روابط عمومی سازمانی؛ راهبردی و مبتنی بر دانش و هنر است که وظیفه دارد فضای درونی و بیرونی سازمان را به هم پیوند زند. مدل های روابط عمومی در عصر حاضر، فراتر از بخش تبلیغاتی یک سازمان است. ارتباطات، به عنوان یک علم؛ مورد نیاز بشریت است. زیرا ارتباط، مکانیسم شکل گیری روابط انسانی است. علم ارتباطات، عاملی برای پیشرفت انسان امروزی، چابکی و پویایی سازمان ها و بازوی اصلی رشد و توسعه ملت ها و جوامع شناخته می شود. تکنولوژی های ارتباطی در سازمان ها، بستری برای رشد و شکوفایی و حلقه همگرایی مشتریان و ذینفعان با سازمان است. قطعاً تاثیر تکنیک های ارتباطی؛ مانند زیبایی و جذابیت، ارتباطات کلامی و غیرکلامی، ارتباطات تصویری و نوشتاری، ارتباطات زمانی و روانی در بستر تکنولوژی های ارتباط جمعی، شیوه ای نوین و کارا برای تسخیر افکار عمومی است.

حوزه روابط عمومی باید با آگاهی و دانش، زنگار تردید را از ذهن مشتریان و مخاطبان خود بزداید. با اعتماد سازی و به گونه‌ای گیرا و برانگیزاننده، مُهر باور و مِهر اعتماد را بر قلب های مشتریان حک نماید و افق‌های تازه‌ای را در روبروی ذینفعان قرار دهد. عرضه و ارائه نوین خدمات و محصولات سازمان به جامعه هدف، نقش دیگر حوزه ارتباطات سازمان است. این حوزه وظیفه دارد در برابر هجمه ها و تبلیغات منفی، چون کوهی استوار ؛ با عقلانیت و استدلال ورزی از منافع و اهداف سازمان دفاع نماید. آگاهانه و مسئولانه در هر لحظه و در هر مکان، حرکت شتابناک و امیدآفرین سازمانی را تثبیت و پایداری موفقیت را در سازمان تضمین نماید. در عصر نوین ارتباطات، روابط تازه باید خلق کرد. به قول شاعر؛ ( ذهن ما باغچه است / گُل در آن باید کاشت / و نَکاری گل من / علف هرز در آن می روید / زحمت کاشتن یک گل سرخ / کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است).

پایان