شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی یران (شارا)-|| خبر جان باختن دو خبرنگار حوزه محیط زیست و مصدوم شدن دیگر خبرنگاران در حادثه واژگونی خودرو یک درد به هزاران درد خبرنگاران افزود، اما با این تفاوت که برای درد این زخم عمیق هیچ التیامی نیست زیرا دراین سالها به خوبی نشان داده شد که قشر خبرنگار در کش و قوس مشکلات فراوان، همیشه از خودشون غافل بودند و در مسیر احقاق حقوق خود چنان به سنگ های بزرگی برخورد کرده اند که تاب و توان آنها را برای ادامه همین مسیر گرفته است.

خبرنگاران سالهاست که اندیشه های ناب خود را مچاله کردند تا طبق نظر مدیران گام بردارند شاید کمکی به حل مشکلات مردم شود،اما غافل از آنکه مدیران زخم های آنان را سوزناک تر کرده اند اما حل هرگز.

اگر بخواهیم نگاهی به زندگی یک روز خبرنگار داشته باشیم صبح را با یار دیرینه اش استرس، صبح بخیر می گوید، قلم اسرار آمیزش را در کشوی صفحات شلوغ و چاپ نشده اش بایکوت می کند ،کفش های آهنین خود را به پا می کند وقدم در مسیری پر از فراز و نشیب می گذارد مسیری از بی عدالتی ها و اجحاف و جملات مایوس کننده و هزاران نبایدهای دیگر. تنها قسمتی که موجب شده تا این خبرنگار پابرجا بماند فقط عشق و تعهد به کارش است او کاری ندارد که هر کسی چه گرایش و‌ نگاهی به مسائل دارد زیرا در بستر ذهن زیبای او کلید واژه های چون تعهد ،عشق، کار ، کار و کار حک شده است.

قسمت دردناک این زندگی پر فراز و نشیب آنان اینجاست که همیشه باید این جمله «خبرنگاران و روزنامه نگاران طلایه داران عرصه اطلاع رسانی و آگاهی رسانی به مردم هستند» را فقط و فقط بشنوند آخر باید تاب و توانی برای این قشر همیشه مظلوم بماند که تا در این عرصه موفق باشند یا نه؟؟؟؟

کسانی که جملاتی این چنینی را بازگو می کنند آیا می دانند همین دلسوزان از کمترین حقوق و مزایا برخوردارند همیشه که نباید این حقوق مادی باشد مزایای معنوی مهم تر است. در سالهای اخیر دولت ها و مدیران همواره سعی در حل مشکلات این قشر عاشق به کار داشته اند اما ....ایکاش اما و اگر و ولی در کار نبود...

فقدان از دست دادن این دو خبرنگار عزیز بر پیکره رسانه ای کشور باید بیش از پیش مسئولان متولی را هوشیارتر کنند تا با اقدامات مطلوب تر از بروز چنین حوادثی پیشگیری شود زیرا باید برای این مسئولان روشن شود که گاهی خبرنگاران جانشان را کف دستشون می گیرند تا خبری را آن طور که هست به گوش مردم برسانند و گاهی هم جان خودشان را در این راه از دست می دهند اما هرگز دست از رسالت اصلی خود که همان آگاهی رسانی است برنمی‌دارند.