شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی یران (شارا)-|| نقش بالقوه روابط‌عمومی در کمک به توسعه انسانی از طریق کاهش ریسک، از نظارت محیطی فراتر رفته و به ارتباطات ریسک می رسد. با این وجود، به استثنای چند متخصص، این نقش در این حرفه به دست فراموشی سپرده شده است. این به ضرر حرفه است زیرا ارتباطات ریسک حلقه گمشده میان ارتباطات بحران و ارتباطات مسأله حرفه روابط‌عمومی است. عدم توجه به مفاهیم ریسک و ارتباطات ریسک، روابط‌عمومی را در هر دو سطح نظری و عملی محدود می سازد. (گالوی، 2010)

در عوض، روابط‌عمومی باید برای پرورش متخصصان و کارگزاران آشنا به ادبیات ریسک باشد که تقویت این ادبیات را جزء مسئولیت های اصلی خود بدانند.

روشی که متخصصان روابط‌عمومی با گروه‌های ذینفع در بحث ریسک در پیش می گیرند و همچنین رویکرد روابط‌عمومی برای ریسک جهانی مانند تغییرات آب و هوا، نتایج و تأثیرات متعددی خواهد داشت.

بر این اساس روابط‌عمومی ارتباطات ریسک می تواند بیشتر جنبه مشارکتی داشته باشد، بدین ترتیب که با دیگر حوزه های مربوط به ریسک در داخل و خارج از سازمان همکاری نماید. چنین توسعه ای نیازمند نوعدوستی بی شائبه نیست بلکه به استراتژی متفاوتی برای دستیابی به اهداف تجاری نیاز دارد- استراتژی که منافع کل جامعه را هدف خود قرار دهد، چرا که اگر توسعه انسانی پیشرفته نباشد، توسعه سازمان ها نیز با مانع روبرو خواهد شد.

در سطح محلی، روابط‌عمومی باید روابط متمرکز بر ریسک جامعه را گامی در جهت تولید سرمایه اجتماعی بداند. این مستلزم استراتژی طولانی مدتتر برای ایجاد "سرمایه شهرت" (فومبرن، 1996) و رویکردهای ابزاری بازدارنده برای حفظ شهرت یک مشتری است.

هرچه روابط عمومی دانش بیشتری درباره چگونگی تفسیر مردم از ریسک، تعامل با متخصصان فنی و قضاوت ارزیابی های علمی آنها داشته باشد، در پرداختن به ریسک بی مخاطره و پرمخاطره موفق تر خواهد بود.

آشنایی با ریسک در روابط عمومی در حالی که به کارگزاران کمک می کند تا از تحقیقات درباره نگرش ها فراتر رفته و به مفاهیم زیرین ریسک دست یابند، آنها را قادر می سازد تا استراتژی های ارتباطات خود را مناسب با گروه های مختلف ذینفع و برداشت های متفاوت آنها از ریسک تنظیم نمایند.

اگر روابط عمومی مستقیما از تحقیقات ریسک برای حمایت ارتباطات ریسک و آشنایی کارگزاران با ریسک استفاده کند، نیروهای محرک تجاری این حرفه چگونگی نتیجه را به انگیزه می سپارند.