شارا، زهرا دربهانی – کارشناس ارشد روابط بین الملل – دانشگاه علوم پزشکی قزوین- زنان از قدیم در سرنوشت کشورها و تمدن عصر خود سهم قابل توجهی داشته اند. زنان پابه پای مردان و در صدر صحنه ها عهده دار مسئولیت بوده اند. زنان در ارشاد مردم جوامع مختلف و تغییر رفتارها بسیار موثر بوده اند. اما امروزه گسترش حضور زنان در رده های مدیریتی، بیش از قبل است. این حضور در کشور ایران و بخصوص در حوزه روابط عمومی به علت وجود محیط کار مرد سالارانه و نگرش غلط به مدیریت زنان رقم کمتری را نسبت به کشور های در حال توسعه دنیا شامل می شود.
 مدیریت و زنان: عوامل قابل کنترلی برای رهبری و مدیریت شناخته شده است که ربط چندانی با جنسیت رهبران و مدیران موفق، ندارد. اما دربین سبک رهبری زنان و مردان تفاوت های وجود دارد وبخشی از آن مربوط نتیجۀ تجارب دوران اولیۀ زندگی و دوران حضور در اجتماع و تجربه سال های رشد اجتماعی است، که مردانگی و زنانگی، تکامل می یابد و می تواند به علت وجود جامعه مرد سالارانه (بدور از هیچ تعصبی) در رشد بنیه های مدیریتی زنان تاثیر گذارباشد.
 چالش ها: واگذاری پست مدیریت به زنان دو جنبه عمومی- جهانی و ملی - بومی دارند. مانند: عدم تمایل مدیران ارشد به واگذاری پست های مدیریت به زنان در شرایط مساوی با مردان، پیش داوری کارکنان سازمان ها در زمینۀ توانایی زنان در مدیریت، و ملی و بومی می توان به: اعتقاد مدیران و همسران نسبت به تقدم وظیفۀ و نقش زن درفرزند پروری بر قبول مسئولیت های مدیریتی، نگرانی بعضی از مردان نسبت به رشد و تحول و کسب استقلال فکری، اقتصادی، اجتماعی و.... همسر، و آگاه شدن از حقوق خود و نگرانی از افزایش درصد طلاق اشاره نمود.
 در حوزه روابط عمومی ارتباطات و تحرکات و تنوع کاری بیشتر از مشاغل دیگر است و این افراد تابلو های تمام نمای سازمان هستند و وجود ارتباطات قوی آنها را متمایز می کند. با وجود اینکه توانایی زنان در حوزه اطلاعات و ارتباطات قوی تر است ولی مدیران را در بیشتر موارد مردان تشکیل می دهند. صرف وقت و دامنه ساعت کاری بیشتر از سایر مشاغل، در مدیران روابط عمومی، معمولا زنان را دچار محدودیت هایی می کند که این موضوع مورد استفاده مدیران مرد قرار گرفته و اجازه رشد بالاتر از کارشناس را به زنان شاغل در روابط عمومی که فرزند و همسر دارند به مراتب مشکل تر می نماید.