شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| ما متخصصان روابط‌عمومی در حین عبور خود از این آب‎‌های ناشناخته، پرسش‌های فراوانی را در ذهن خود داریم.

یکی از پرسش‌هایی که شاهد طرح مکرر آن هستم، چنین است: آیا می‌توانم از خبرنگاران بخواهم که فلان داستان خبری غیرمرتبط با ویروس کرونا را منتشر کنند؟ یا شاید با این کار خود، به آن‎ها فشار می‌آورم یا حتی امکان گم شدن داستان خبری‌ام در طغیان اخبار کرونایی وجود دارد؟

ازآنجایی‌که همکارانم در واحدهای روابط عمومی، این سوال را از من پرسیدند – و خودم هم به این موضوع فکر می‎ کردم – تصمیم گرفتم که این پرسش را به توییتر ببرم و از خبرنگاران و مسئولان ارتباطات بخواهم که به آن پاسخ دهند.

پاسخ‎ های متفاوتی را دریافت کردم. بیایید تعدادی از پاسخ‎ ها که دیدگاه‎های متفاوتی دارند را بررسی کنیم.

بله، باید داستان‎های غیرمرتبط با ویروس را پخش کنید

برخی از خبرنگاران موافق بودند که متخصصان روابط عمومی، ایده ‎ها و داستان‎های خبری خود را کمافی‌السابق منتشر کنند.

کیم فرناندز از پارکینگ اند موبیلیتی گفت: «مجله‎ من چند ماهی است که منتشر نمی ‎شود، بنابراین داستان‌های خبری زیادی را می‎ خوانم. اما یک هفته ‎ای می‌شود که یک اطلاعیه‎ خبری را نخوانده ‎ام – ما هنوز به آن‎ها نیاز داریم. پس عجله کنید، عجله کنید!».

شین شیک، بنیان‌گذار مجله‎ ی 360، گفت: «همه‎ خبرنگارها در زمینه‎ گزارش اخبار ناگوار فعالیت نمی ‎کنند و ما به سایر انواع محتوا هم نیاز داریم. خودم درباره‎ تجربه‎ مشتری، فشن و فناوری می ‎نویسم. من هم باید شغلم را حفظ کنم. پس منتشر کنید».

کلی جانسون، بنیان‎گذار بالاست گروپ، نظر خود را به این شکل بیان کرد: «خبرنگاران مرکز بهداشت و سلامت شیکاگو، اعلام کردند که سعی می‎ کنند داستان‎های خبری را به بحران کنونی ربط دهند، اما ارسال داستان‎های فوق‎العاده ‎ی بی‌ربط به این بحران را متوقف نکنید. شاید زمان خارق‌العاده‎‌ای نباشد، اما یک داستان خوب همیشه ارزش خودش را دارد».

گروه مشاوره‌ جن‌تایم‌سیتی که در حوزه‎ ارتباطات و روابط عمومی نیز مشاوره می‎ دهد، یک نکته‎ خوب را مطرح کرد: «واقعاً امیدوارم که داستان‎های نامرتبط با این بحران جهانی کماکان منتشر شوند. البته که همه‎ ما باید از شرایط این بیماری آگاه باشیم، اما اگر صرفاً اخبار مرتبط با آن را دریافت کنیم، یا به‌شدت خواهیم ترسید یا اینکه همه‌چیز برایمان عادی خواهد شد».

کیتی کرسیچ، دانشجوی کارشناسی رشته‎ ی روابط عمومی، گفت: «تداوم انتشار محتواهای متنوع، نه ‎تنها روحیه‎ ها را بالا نگه می‎ دارد، بلکه طغیان داستان‎های خبری مشابه را می‌شکند و مطالب تازه‌ای را به مردمِ در قرنطینه ارائه می‌دهد. قطعاً در این ایام بحران، به خبرنگاران تمامی ژانرها نیاز داریم».

جنیفر براون، نویسنده و ویراستار، گفت: «دنیا می‌تواند اندکی از کووید-19 فاصله بگیرد. نشریات جریان اصلی به محتوای غیرمرتبط به این پاندمی نیز نیاز دارند».

شاید ایرادی نداشته باشد که داستان‎های غیرمرتبط به ویروس نیز منتشر شوند

سپس تعدادی از افراد بودند که انتشار این داستان‌ها را به شرایط آن نسبت می‎ دادند.

مت فالسو، متخصص برندینگ و روابط عمومی، گفت: «به نظرم این موضوع به نوع داستان، مخاطبان و موضوع بستگی دارد. شاید صنایع/بازارهای خاص هنوز هم به محتوای مرتبط به خودشان علاقه داشته باشند ... اما نمی‌دانیم که ویروس کرونا چه تاثیری را بر عملیاتشان داشته است».

آنی تورپ، نویسنده‎ فری‌لنس سئو، این نظر را به اشتراک گذاشت: «طی صحبت با تعدادی از خبرنگاران و متخصصان روابط عمومی، به نظر می ‎رسد که هنوز برخی از داستان‌ها ارزش انتشار را دارند – مثلاً داستان‎های سرگرم‌کننده، وقفه‌هایی کوتاه برای فاصله گرفتن از این همه‎ گیری و مطالب جالبی که خیلی وقت خبرنگاران را نگرفته‌اند. اما اگر یک مقاله‎ جدی دارید که سال‎ها درباره ‎اش تحقیق کرده ‎اید، دست نگه دارید – چون احتمالاً توجه کافی به آن صورت نمی‌گیرد. مطالب بامزه – اشکالی ندارند!».

فرانک استرانگ، بنیان‌گذار و مدیر کمپانی سورد اند اسکریپت مدیا، گفت: «همانند بسیاری از نظراتی که مطرح می‌شوند، به نظر من هم به نوع داستان و خروجی آن بستگی دارد. علاوه بر اخبار ناگوار در واکنش به بحران، به مقداری سبک ‏سری، زندگی، سرگرمی و حس عادی بودن هم نیاز داریم. زندگی جریان دارد».

خیر، به دنبال پخش اخبار خود نباشید

از سوی دیگر، پاسخ‌های این‌‎چنینی را هم مشاهده کردم:
هایلی کولومبو از کولومبوس بیزنس فرست گفت: «دست نگه دارید. ما اشباع شده‌ایم. طی هفته‌ دیگر، شرایط را مجدداً بسنجید».

جان راسل از ژورنال ایندیانا بیزنس، این نظر را داشت: «مطلقاً هیچ پهنای باندی برای سایر مسائل وجود ندارد. اگر بخواهم داستان خبری یک ویجت را در این هفته یا شاید این ماه ارائه دهم، ویراستارم به من می‌خندد».

برین هریس هم که سابقه‏‎ تهیه‌کنندگی، خبرگزاری و گزارشگری را دارد، دست نگه داشتن را توصیه می ‎کند: «پیام شما در این هرج‌ومرج گم خواهد شد و به قعر اخبار خواهد رفت. حتی اگر در ابتدا نظر خبرنگاران را جلب کند، باز هم پوشش اخبار بیماری در اولویت خواهد بود و داستان‎های جدید و همایش‎های کرونایی در تمامی سطوح دولت، پوشش خبری را در دست می‌گیرند».

کریستی داش، خبرنگار فوربس، می‌گوید: «هم‌‎اکنون هرگونه داستان غیرمرتبط با تاثیر ویروس کرونا در حوزه‌ کاری خودم (ورزش) را منتشر نمی‌کنم».

و در نهایت گرگوری بیلی، هم‎بنیانگذار اینشور وی‌سی، گفت: «سوال خوبی است. به نظرم هیچ پاسخ صحیحی برای آن وجود ندارد. به نظرم سلیقه و تجربه در پاسخگویی به آن نقش دارد. خودتان متوجه می ‎شوید که چه زمانی برای نشر داستان مناسب است. اما به نظرم، هم‎اکنون وقت مناسبی برای راه ‎اندازی یک محصول یا کمپین جدید نیست».

صبور باشید تا خود را با این هنجار جدید تطبیق دهیم

خبرنگارها! شما چه حسی را نسبت به این مسئله دارید؟ آیا باید منتشر کنیم؟

متخصصان روابط عمومی! آیا هم‌اکنون به دنبال انتشار داستان‎های خودتان هستید؟

تطبیق با این هنجار جدید به زمان نیاز دارد، اما مطمئنم که در ادامه‎ این مسیر، خبرنگارها و متخصصان روابط عمومی می‌توانند نحوه‎ انتشار داستان‎هایشان را متوجه شوند.