شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| مغز متفکر ، چشم بینا ، زبان گویا ، گوش شنوا ، قلب تپنده ، دست اجرایی و پای پیشرفت یک سازمان.همه اینها تدابیر زیبایی است که روز روابط‌عمومی در توصیف این مجموعه به خط می شود. شعار در یادداشتهای روز روابط عمومی جولان می دهد و واژه ها صف می کشند تا با حماسی ترین شکل ممکن روزی را به نام روابط عمومی پاس بدارند و از مزیتهایش بگویند.

غرض از این نوشته، نه در مذمت برگزاری بزرگداشت است و نه در انتقاد از پاسداشت این روز. بلکه هدف نگارنده بهانه این نامگذاری برای راههای رسیدن به توسعه و یادآوری جای خالی آموزش‌های نوین در روابط عمومی است.

در روزگاری که هنوز تلویزیونها سیاه و سفید بود و اخبار جنگ با چرخاندن پیچ رادیو به گوش می رسید، کارکرد روابط عمومی در سازمان ها و شرکت ها نیز چسباندن کاغذهای تزئین شده با جملات انگیزشی ،تبریک و تسلیت مناسبتها و گاهگداری اخبار مهم سازمان بر تابلو اعلانات که جایش در راهرو ورودی همکاران تعیین شده بود ، می گذشت.

مثل همان زمان که در کودکی در سودای روزنامه نگاری، روزنامه دیواریمان را در تحریریه خود ساخته، پشت نیکمت‌های چوبی منتشر می‌کردیم و دسترنج‌مان بر دل دیوار سیمانی مدرسه می نشست. روزنامه ای که در دنیای خودمان بهترین بود در دنیای واقعی عاری از تیتر و ارزشهای خبری.

روزگار گذشت و نوآوری یاد داد که می توان جسور بود.می توان عکس یک رزونامه را تمام قد در صفحه اول روزنامه منتشر کرد ، تیتری یک کلمه ای برای آن برگزید و مخاطب را بر روی کلمات نگه داشت . قطع روزنامه برای خوانش بهتر دچار تغییر شد و گزارشهای توصیفی جای خود را به اخبار خشک و بی روح دادند.

پیشرفت تکنولوژی و ظهور شبکه‌های اجتماعی و تغییر ارتباطات کم کم جای خود را در روابط عمومی‌ها باز کرد. حال روابط عمومی‌ها این روزها نام روابط عمومی الکترونیک را بر خود می گذارند و با حضور در دنیای رنگی اینستاگرام و بر دوش پرنده توییتر تمام همت‌شان را برای به روز نشان دادن خود انجام می دهند.

اما واقعا سوال اینجاست که روابط عمومی الکترونیک در یک سازمان چطور و چگونه می‌تواند شکل بگیرد؟ و یا مهمتر آنکه فعالیت یک متخصص روابط عمومی الکترونیک در این دوران چیست؟ یا صرف حضور در شبکه های اجتماعی می تواند از یک روابط عمومی یک روابط عمومی نوین با پسوند الکترونیک بسازد؟

حسین امامی، پژوهشگر رسانه‌های نوین در جایی تاکید می کند که با بکار بردن اصطلاح روابط عمومی الکترونیک در این دوران موافق نیست. به عقیده او ، روابط عمومی الکترونیک امروزه آن چیزی نیست که در مفهوم اصیل و علمی اش وجود داشته باشد.

با این حال به زبان ساده آن چیزی که در ایران معنایش برداشت می شود، روابط عمومی الکترونیک یعنی استفاده از تکنولوژیهای نوین ارتباطی در پیشبرد اهداف و برنامه های روابط عمومی است. مثل یک وب سایت سازمانی که یک اصل است، اما مهم این است که چگونه از ظرفیت های آن می توان استفاده کرد.

شاید ورود به بحث روابط عمومی نوین در حوصله این یادداشت که قرار است تجلیلی از روزی به همین نام باشد، نگنجد.اما حداقل در روزگار کرونایی که به نحوی مانور قدرت روابط عمومی به حساب می آید، این نکته را با خودمان تکرار کنیم که در ارتباطات نوین، راههای نوین را برگزینیم.

شاید اولین قدم برای الکترونیک شدن و رسیدن به این هدف در ذهن هر کداممان روی آوردن به ایجاد فرم های آنلاین و بارگذاری اخبار و رویدادها بر روی آن باشد. این قدم مثبت و خوب است اما به یاد داشته باشیم که نقطه مشترک تمامی سایت ها ، یک طرفه بودن آن است.بسیاری از سایت های شرکت‌ها، تنها بصورت یک طرفه بازتاب دهنده نظرات خود هستند. آنها خوراکی که باب میلشان است تولید و مخاطب را مجبور به تماشا و خوانش آن می‌کنند. روابط عمومی ها گاه فراموش می کنند که با کمک فناوری‌های نوین فرصتی را برای مشتریان خود پدید بیاورند ، صدای آنان را بشنوند و تنها یک سایت سخنگوی یک طرفه نباشند.

در پایان روزتان مبارک ، ایامتان به کام