شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)-|| در جهان کنونی و در هزاره سوم میلادی نقش، اهمیت و کارکرد روابط‌عمومی بیش از هر زمان دیگری برای بشر امروزی احساس شد.
 
 چه اینکه گستره روابط عمومی در قرن حاضر و پیشرفت حیرت انگیز فناوریهای نوین ارتباطی و دیچیتالی شدن، این فرایند را تسریع بخشیده و موجب گشت روابط عمومی در ایران و جهان به سوی پیشرفت و تعالی سوق داده شود.
 
 درکتاب "روابط عمومی در ایران "درگفتار اول اشاره یی به روابط عمومی در جهان شده است: "روابط عمومی، پدیده ای مربوط به دوران صنعتی وبه خصوص مربوط به قرن بیستم است. شروع صنعتی شدن در نیمه دوم قرن هجدهم، عصر روشنگری و انقلاب فرانسه 1789، شکل گیری دولت ها و ملتها در قرن نوزدهم و بالاخره زایش مدیریت علمی در اوایل قرن بیستم، پیش نیازهای شکل گرفتن روابط عمومی بودند".
 
 گرچه هنوز روابط عمومی در ایران به ویژه در دستگاههای دولتی آن طور باید و شاید شکل نگرفته و با پارادوکس هایی همراه است که بیشتر مدیریتی است و ناخواسته در ورطه تشریفات و تبلیغات غلتیده است به طوری که کمتر می توان روابط عمومی جهانشول و نمونه و موفق سراغ گرفت مگر در موارد اندک!
 
 "ابوالقاسم حکیمیان" در کتاب "روابط عمومی در ایران" معتقد است :"جایگاه روابط عمومی در سازمان های ما جایگاه مشخصی نیست و اگر به تفکیک آن در بخش دولتی و خصوصی بپردازیم، می بینیم که روابط عمومی ها در بخش دولتی با دبیرخانه های مدیریتی ادغام شده اند و یا تحت پوشش واحدهای دیگر قرار گرفته اند ... این یک انتقاد بزرگ به روابط عمومی ها چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی است برای خروج از این حالت لازم است جایگاه روابط عمومی ها در بخش دولتی تعریف شود".
 
 اگر بپیذیریم روابط عمومی چشم و گوش و زبان یک دستگاه است و بر این گذاره تأکید بسیار می شود بواقع مدیران خصوصا دولتی چه نقش و جایگاه ممتازی برای روابط عمومی های خود درنظر گرفتند؟!
 
 پاسخ به این سوال کلیشه یی و آزاردهنده بسیار آسان است، از این رو بازهم نمی شود از این سوال نخ نما شده به سادگی عبور کرد و دولت بویژه شورای اطلاع رسانی می بایست برای انسجام بخشی در روابط عمومی دوایر دولتی از همه ظرفیتهای موجود برای تقویت روابط عمومی اقدام کند که در اولین گام تخصیص اعتبار مستقل برای روابط عمومی هاست که بتواند اهداف دولت را در جامعه شهری و روستایی به پیش برد.
 
 جای تأسف دارد روابط عمومی در یک دستگاه دولتی هنوز از امکانات اولیه چون دوربین عکاسی و کامپیوتر محروم است و نمی تواند حتی در مستندسازی فعالیت های اداری خود انجام وظیفه نماید!
 
 به واقع آیا می شود با این وضعیت انتظارداشت روابط عمومی بدون سلاح و امکانات در شرایط کنونی به توفیقی دست یابد؟!
 
 اگر بخواهیم نگاهمان را فقط معطوف به روابط عمومی سازمانها و وزارتخانه ها کنیم و از دستگاههای اداری در سطح شهر و شهرستان غافل شویم که حتی نمی توانند برای خود چنین امکانات ساده یی فراهم آورند، نقش روابط عمومی را بیش از پیش تنزل یافته خواهیم دید و علاوه بر نبود و یا کمبود این امکانات و نیز عدم برگزاری کلاسهای آموزشی برای روابط عمومی به درهای بسته خواهیم خورد.
 
 به اعتقاد راقم این سطور روابط عمومی های دستگاه های اجرایی که از بودجه عمومی دولتی ارتزاق می شوند می بایست اعتباری مستقل داشته باشند تا بتوانند در امور روابط عمومی با استقلال تام و بدون دلهره عمل نمایند و تا این بودجه برای روابط عمومی پیش بینی و لحاظ نشود بی تعارف نمی توان نمره یی برای روابط عمومی ها قائل شد.
 
 این فریاد و خواسته همیشگی مدیران و دست اندرکاران روابط عمومی است که همواره بیان می شود اما گامی هر چند اندک برای آن از سوی سازمان برنامه و بودجه گرفته نمی شود و یا در سرفصل اعتبارات گنجانده نمی شود تا روابط عمومی بتواند در تبیین اهداف سازمانی خود به درستی عمل نماید.
 
 به امید این که دولت کریمه تدبیر و امید، در آستانه 27 اردی بهشت روز روابط عمومی و ارتباطات تدبیری اندیشمندانه در این زمینه اتخاذ نماید و این هدیه یی ارزشمند برای روابط عمومی برای سالیان سال در قانون بودجه کشور باقی بماند. بامید آن روز